Locked by you 2 [herschrijving]

26.

Jonas

Ik was niet lang bewusteloos, maar het was wel lang genoeg om een herinnering aan mijn moeder op te halen.

'Wat doe je, Jonas?' Vroeg ze zacht. Haar stem klonk hees. Ze had de hele nacht geschreeuwd en was nu pas wakker. Ik stond voor de deur van de kelder en staarde recht voor me uit. 'Ik waak.'

'Je waakt?' Herhaalde ze verward.

'Ja, want als die stoute mannen terugkomen en je weer pijn doen dan-'

'Wat was je dan van plan om te doen?'

'Vechten.'

'Maar lieve schat, je bent nog zo klein. Het is heel lief en dapper van je, maar je hoeft geweld echt niet met geweld te beantwoorden.'

'Wat moet ik dan doen? Ik wil niet weer zien hoe ze je laten huilen en hoe ze je pijn doen. Dat wil ik niet, mama.'

'En ik wil niet dat je vecht met die stoute mannen.'

'Ik wil je helpen.'

'Je bent de liefste jongen ter wereld, Jocke. Verander nooit. Alsjeblieft, verander nooit.'

'Weet je waarover ik vannacht gedroomd heb, mama?' Vroeg ik vervolgens met een grote glimlach.

'Vertel eens.' Glimlachte ze en trok me in haar armen.

'Ik droomde dat ik een held was.'

'Dat ben je al. Geloof me. Helden redden levens, zoals jij hebt gedaan.'

'Ik heb nog niemand gered.'

'Je hebt mij gered... als ik jou niet had gehad dan... dan was ik er misschien niet meer.'

'Door de stoute mannen?'

'Nee, liefje. Als jij er niet was en niet elke dag een glimlach op mijn gezicht deed verschijnen, had ik mezelf... ik zou mezelf een ticket gegeven hebben voor een reis naar een andere, verre plek. Snap je dat?'

'Niet echt...'

'Je bent al een held. Ik weet zeker dat jij op een dag, dankzij jouw behulpzaamheid en goed karakter, nog andere levens zal redden.'

Mijn ogen sprongen open. Het was alsof er iemand plots met een hamer op mijn hoofd had geslagen. Evelien. Ik moest Evelien redden! Snel!

De adrenaline in mijn lijf deed me even de pijn vergeten. Ik klauterde al hoestend overeind en deed een poging om me door de kamers vol rook voort te bewegen. Ik zag geen steek voor ogen en schreeuwde, met al wat nog van mijn stem overbleef, haar naam. Net wanneer ik weer dreigde door elkaar te zakken, zag ik haar liggen. Ze was bedekt onder bloed en stof. Ze lag geklemd onder een stuk van het dak dat naar beneden was gekomen. Ze bleef roerloos liggen. Ik haastte me naar haar toe en deed een poging om haar wakker te schudden, maar haar ogen bleven gesloten. Wanneer ik het stuk beton van het dak van haar lichaam verwijderde, schrok ik bij het zien van haar lijf. Het mocht dan misschien wel donker zijn, haar wonden en verbrandde huid waren goed zichtbaar. Er bleef haast niets meer van over... Ik tilde haar op en drukte haar stevig tegen me aan. 'Hou vol.' fluisterde ik al huilend.

Met haar warme lichaam in mijn handen wilde ik het huis, of wat er nog van overbleef, uitrennen. Maar dat was een hele opgave. De weg terugvinden door het doolhof van zwarte, onzuivere lucht was allesbehalve makkelijk. Ik bleef tegen haar praten. Al was het om mezelf te sussen en kon ik mijn adem beter sparen. Ik wilde dat ze wist dat ik haar niet in de steek liet. Dat ik haar nooit in de steek zou laten. We zouden er samen uitkomen. En dan zouden we vrij zijn.

'Ongelofelijk!' Riep Jelle toen hij met met Evelien naar buiten zag rennen. Net wanneer mijn longen weer in contact kwamen met zuivere lucht, viel ik neer in het gras. Evelien rolde uit mijn armen. Ik kon niet meer. Ik was op. De brandweermannen en ambulanciers schoten snel te hulp. Ik hoorde niet wat ze zeiden. Maar dat maakte toch niet uit, ik zou het toch niet begrepen hebben. Nog net voordat ik weer bewusteloos raakte, zag ik hoe ze Evelien op een brancard legden. Ik wist niet of ze überhaupt nog leefde. Ik had de tijd niet gehad om haar hartslag te checken. Ik voelde hoe ik door verschillende handen werd aangeraakt en opgetild. Daarna ging het licht uit.

Heeey mensen! Wat vonden jullie van het hoofdstuk? Vergeet niet te stemmen of te reageren! Wil je op de hoogte blijven van dit boek? Volg me dan of voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek/leeslijst! Alvast bedankt! Veel leesplezier nog!