Locked by you 2 [herschrijving]

35.

Jonas

'Boe!'

Ik schrok toen Evelien plots me langs achter verraste door haar handen op mijn schouders te drukken. Ik had net de kamerdeur van Jocke dichtgetrokken.

'Ssttt!' Siste ik,'ons klein monstertje slaapt!'

'Weet je zeker dat hij slaapt?' Vroeg ze.

'Ja, ik heb met opzet nog even gewacht totdat ik het zeker wist. Hoezo?'

'Gewoon... Zomaar... heb je trouwens gehoord dat het vannacht heel warm zal worden? Maar echt... héél warm.'

Ik grinnikte en legde mijn handen op haar heupen. 'Hmm, is dat zo?' Vroeg ik,'dan lijkt het me geen slecht idee om vanavond zonder kleren te slapen. Lijkt je dat een goed idee?'

'Dat is een geweldig idee...' giechelde ze en drukte een stevige kus tegen mijn lippen aan.

Ik nam haar hand vast en holde met haar naar onze kamer toe die zich helemaal de andere kant van de gang bevond. Eenmaal in onze kamer aangekomen, trok ik snel de deur dicht en begon haar passioneel te kussen. Ik duwde haar tegen de muur aan en drukte mijn hoofd tegen het hare aan. Ik grijnsde uitdagend terwijl zij me met haar verleidelijke blik aankeek. 'Ik heb je gevangen...' plaagde ik en zorgde ervoor dat ze geen kant meer op kon. 'Wat ga je doen dan?' Daagde ze uit terwijl ze op haar lip beet en haar ogen naar beneden liet dwalen. Ik streelde met een vinger onder haar kin en grijnsde breed. 'Ik zal je eens leren hoe je op een echte hengst moet rijden.'

Ze proestte het uit van het lachen en legde haar handen vervolgens op mijn borst. 'Verras me.' Zei ze. Ik knipoogde en trok mijn T-shirt over mijn hoofd terwijl ik haar tussendoor lustig aanviel met mijn vurige lippen. Ze kriebelde door mijn haren en kreunde zacht.

'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou, liefje.' Hijgde ik.

Plots draaide ze de rollen om. Met een slim afleidingsmanoeuvre wist ze mijn blokkade te ontkomen. Ze ontglipte me en nam de leiding. Ze duwde me op het bed en bleef me met haar sexy blik aankijken. Zo opwindend... ze trok haar salopette uit. Haar roze t-shirt volgde. Haar knalrode beha werd zichtbaar en liet het speeksel uit mijn mond druipen.

Ze klom op het bed, als een tijger die zich op zijn prooi wilde storten. Haar handen plaatste ze om mijn polsen. Ze boog over me heen en lachte. 'Nu heb ik jou gevangen, wilde hengst.'

'Oh nee,' grijnsde ik,'nu zal je me moeten temmen...'

Ze lachte, maar net wanneer ze me weer wilde kussen, schrok ze plots op. Ze ging rechtop zitten en staarde met een angstige blik naar buiten. Ik had het ook gehoord. Het was een schreeuw. Eerst dacht ik dat het een dier was, maar ik had in mijn leven al genoeg gillende meisjes gehoord om te weten dat dit er ook zo één was.

'Er klopt iets niet.' Mompelde ze. Ik jammerde toen ze zich van me af liet glijden. Ik was net zo opgewonden... Ze stapte naar het raam toe en tuurde naar buiten. 'Zie je iets?' Vroeg ik.

'Nee, er brand alleen licht in één van die bovenste kamers in dat huis van je vader. Dat was daarnet ook al en toen waren ze hier. Volgens mij verbergen ze iets voor ons.'

'Of iemand.' Zei ik.

'Stel je voor dat ze weer een meisje ontvoerden...'

'Dat zou dom zijn.'

'Je kent ze... we moeten hen in de gaten houden. Ze deugen niet.'

'Correctie: ik zal ze wel in de gaten houden. Jij hebt andere dingen aan je hoofd. Je openingsact in Avignon bijvoorbeeld. Dat gaat voor op die idioten.'