Locked by you 2 [herschrijving]

91.

Pieter

Ik kon het niet aanzien. Hoewel Evelien alles uit de kast haalde om zich te verweren, maakte ze geen schijn van kans. Ze bestormden haar met vlijmscherpe messen, stukken glas, stokken en zelfs ijzeren buizen. Ze scheurden de kleren van haar lijf en gingen dan over tot een verschrikkelijke marteling. Ze maakten diepe snijwonden in haar huid, waarna haar bloed in een mum van tijd haar hele lichaam had bedekt, ze scheurden haar oorlellen kapot door haar oorbellen bruusk uit te trekken, ze sneden hun namen in haar borsten en sloegen haar met hun stokken alsof ze een piñata was. Daarna verkrachtten ze haar. Ze waren met een twintigtal. Maar dat was nog lang niet het ergste. Baron kreeg de eer om haar van kant te maken en hij was niet van plan dat snel voor haar af te handelen.

Evelien was uitgeput van al het tegenwerken toen hij op haar af stapte. Ze huilde ook, al probeerde ze haar snikken in te houden. Ze had zielsveel pijn en er was niets dat ik kon doen om haar te helpen. Maar ondanks die pijn, gaf ze zich niet gewonnen.

'Doe maar!' Schreeuwde ze op een toon die ik nog nooit gehoord had. Het klonk veel scherper, dreigender,'doe dan! Breek me! Verscheur me! Maak me helemaal kapot! Je zal toch voor de rest van je leven aan me denken als dat meisje dat je van je mannelijkheid heeft beroofd! En ik weet dat dát je meer waard was dan mijn leven... dus ik win hoe dan ook.'

Baron grijnsde en deed teken naar Mai dat ze hem zijn wapen moest geven. Mai overhandigde hem een groot keukenmes waarvan ik meteen wist dat hij het zou gebruiken om haar keel over te snijden.

'Je hebt veel vechtlust,'zei hij tegen haar,'dat ben ik niet gewend van een meisje. Meestal dood ik ze meteen wanneer hun gedrag me niet aanstaat. Pieter is veel te mild voor je geweest. Je hebt nog nooit een echte marteling meegemaakt.'

'Verras me,'daagde ze uit.

Hij lachte haar uit en prikte mer de punt van het mes in haar navel.

'Ik snap niet waarom iedereen zo op jou zit te geilen. Je bent graatmager en hebt geen vormen.'

'En jij hebt geen ballen,'grijnsde ze tussen het kreunen van pijn door.

Zonder waarschuwing, sloeg hij haar raaks in het gezicht. Haar neus die al aan het bloeden was, stond nadien ook echt wat schever.

'Pieter heeft je vaak verkracht,'zei Baron dan,'dat vond je verschrikkelijk, hé? Wel... ik ga je ook verkrachten. Wat Pieter je aandeed stelde niets voor in vergelijking met dit...'

Hij stapte met het keukenmes op haar af en had daarbij een grote, scheve grijns op zijn gezicht. Ze begreep het niet en dacht dat hij haar gewoon zou verwonden, maar Baron ging verder dan dat. Veel verder... Hij tilde haar benen op. En dan, net toen ze besefte wat hij van plan was, sloeg hij toe. Met het reusachtige keukenmes penetreerde hij haar. Het bloed spatte alle kanten op. Ze krijste de longen uit haar lijf en ik schreeuwde met haar mee.

'Baron, stop! Stop, alsjeblieft!' Schreeuwde ik naar hem, maar hij hield niet op. Hij lachte duivels en stak het mes alleen maar dieper.

Het duurde niet lang vooraleer de ruimte omgetoverd was tot een bloedbad en Evelien's lichaam levenloos boven de grond bengelde.

Tranen ontsprongen in mijn ooghoeken.

Hij had haar vermoord. Ik schreeuwde. Dit kon niet waar zijn. Ik wilde het niet geloven.

Baron maakte haar touwen los, waardoor ze op de grond viel. Ze bleef roerloos in een onnatuurlijke houding liggen. Het bloed bleef maar stromen. Ik herkende haar nauwelijks nog.

Baron spuwde nog een laatste keer op haar alvorens hij me losmaakte. Ik viel meteen op mijn knieën naast haar neer en huilde.

'Herpak je, Pieter,' gromde hij,'ze gaf niet om je. Til haar op, dan gaan we haar lichaam dumpen.'