Locked by you 2 [herschrijving]

53.

Evelien

Het verlaten weeshuis was veel groter dan dat ik gedacht had. Het was een U-vorming gebouw dat uit vier verdiepingen bestond. Mai nam ons mee naar binnen. Via een geheime doorgang konden we onopgemerkt blijven. We wisten namelijk niet of Con er was of niet. Zonder uit te leggen waarom we er precies waren, nam Mai ons meer naar de vierde verdieping. Ik vond het er akelig. De boel stond op instorten. Het was er koud, donker, stoffig en er was een vreselijke geur. Ik moest zelfs een keer kokhalzen door die sterke geur. Mai schudde dan haar hoofd. 'Krijg je het nu al moeilijk? Je hebt nog niets gezien.'

Ik trilde. Ik was bang. Niet voor Con, Pieter of Mai, maar voor wat ze me wilde laten zien. Ze deed er zo geheimzinnig over. Ik dacht dat ik me op het ergste had voorbereid, maar ik was fout. Het bleek véél erger te zijn.

Ze nam ons mee naar een ruime, lege kamer op de vierde verdieping. Op een hoop versleten kartonnen dozen na was er helemaal niets te zien.

'Wat doen we hier?' Vroeg ik.

'Ik wil je laten zien hoe gevaarlijk onze vijand is. Jij heet toch Evelien Bosmans?'

'Ja, dat is mijn naam.' Knikte ik.

'En jij werd ontvoerd.'

'Jep.'

'Je bent jarig in november.'

'Euh... ja?'

'Je bent geboren in Mol. In de Kempen.'

'Dat staat gewoon op Wikipedia, dat was makkelijk om daarachter te ko-'

'Je oma was pas gestorven toen je bij de bende onder leiding van Jos Van Geel terechtkwam.'

'J-ja?'

'Je zit bij toneelgroep "Le Courage" en je hebt bloedgroep A+.'

'Hoe weet je dat allemaal?'

'Je chip code is 3012772.'

'What the-'

'Ik weet alles over je, Bosmans. Nou ja, ik weet alles wat Con weet natuurlijk.'

Ik bleef haar verward aankijken. Zij lachte en opende dan één van de dozen. Ze gooide de doos ondersteboven op de grond, zodat alles eruit viel. Op de doos stond "Anvers" in drukletters die met een zwarte alcoholstift werden aangebracht. Het is Frans voor "Antwerpen". De grijze tegels in de kamer werden bedekt door een hele hoop papieren. Meestal gebundeld. Ze scharrelde een bundeltje van de grond en hield het onder mijn neus. Met gefronste wenkbrauwen bleef ik ernaar staren. Op de voorpagina van het bundeltje was een foto van me te zien van een aantal jaren geleden. Hoe oud was ik? Zestien? Ik bladerde er door. Er stond verdacht veel over me in. Ik was vooral verward door de tekst die er achteraf was bijgeschreven in pen: "toebehorend aan Jonas Van Geel."

'Wat is dit?' Vroeg ik, maar in plaats van dat Mai me antwoord gaf, reageerde Pieter.

'Dat bundeltje moesten we steeds maken als we van plan waren een nieuw meisje te ontvoeren. Zo kenden we haar interesses, karakter, familie, persoonlijke zaken,... zie het als een samenvatting van jou.'

Ik keek weer naar de dozen. Op de andere dozen stonden er andere plaatsnamen. Griekenland, Denemarken, Oostenrijk,... en elke doos zat vol met zulke bundels. Duizenden meisjes werden ontvoerd... ongelofelijk.

'De bendes moesten voor elk meisje die documenten opstellen. Het zijn eigendomspapieren. Als meisjes verhandeld werden, kregen de kopers die papieren in handen. Con leidde dat netwerk. Nu het zo goed als helemaal uit elkaar is gevallen, staan alle dozen met overgebleven documenten hier.'

'Dus dit wilde je me laten zien? Niks speciaals naar mijn mening.'

'Dus jij vindt het niet eng dat Con alles over je weet?'