Locked by you 2 [herschrijving]

36.

Evelien

'Waar moet ik je afzetten?' Vroeg Pieter toen hij het busje startte.

'Ik moet naar Place de l'Horloge.'

'Wat ga je doen in Avignon? Repeteren voor je grote openingsact voor vanavond?' Gokte hij.

'Die repetitie is pas in de namiddag. Eerst moet ik nog les geven aan de leerlingen die Musical volgen.' Zei ik.

'Zijn die ook in Avignon?' Vroeg hij verbaast.

'Ja, in de periode van het festival van Avignon gaan we altijd met onze toneelgroep erheen.'

'Waar ben je eigenlijk het liefste. De Provence of Antwerpen?'

'Zolang ik bij Jocke en Jonas ben maakt het me echt niet uit.'

Pieter lachte en rolde met zijn ogen. 'Romantisch hoor.'

'Nja, dat was het nochtans iets minder vanochtend,' blies ik.

'Vertel.' Drong Luca nieuwsgierig aan.

'Ik weet niet waarom hij moeilijk deed, maar volgens mij deed hij het alleen maar om me te pesten. Ik vroeg hem om me naar Avignon te brengen, maar hij wilde niet eens moeite doen. Hij zei dat hij met Jocke naar het amfitheater in Orange zou gaan... Hij kon me makkelijk even naar Avignon brengen.'

'Waarom wilde hij je pesten?' Vroeg Luca.

'Omdat Jocke vanochtend onze kamer binnenkwam net toen we wilden... whatever. Misschien was het wel omdat ik hem teleurstelde doordat ik vergeten was dat ik les moest geven. Ik weet het niet. Jonas kan soms zó moeilijk doen.'

'Ben je hem beu?' Grinnikte Pieter.

'Soms,' gaf ik stil toe,'een relatie zonder ruzie bestaat niet. We houden elkaar in evenwicht. Soms hebben we veel ruzie en soms helemaal niet en kunnen onze lippen niet van elkaar afblijven. Liefde zit raar in elkaar.'

'Daarom doe ik er niet aan mee,' zuchtte Luca,'liefde is een synoniem voor problemen.'

'Dat zegt Frances ook altijd,'Grinnikte ik,'ze beweert niet gemaakt te zijn voor liefde. Haar leven bestaat voornamelijk uit onenightstands, drugs en dronken avonden. Liefde interesseert haar niet.'

'Frances?' Vroeg Pieter,'is het echt zo erg geworden? Ik herinner me haar als een rebelse tiener, maar... dat het zo erg met haar gesteld zou zijn wist ik niet.'

'Oh, het is erg met haar gesteld. Heel erg. Ze haat Jonas, of dat beweert ze toch. Maar op de avond van mijn verjaardag een paar jaar geleden was ze zo dronken dat ze hem probeerde te kussen. Ze verleidde hem en wilde echt met hem naar bed. Ik zat toe te kijken. De manier waarop ze tegen hem sprak... ik kreeg er tranen in mijn ogen van. Ik was mijn beste vriendin kwijt, besefte ik. Ze was vergeten dat ik een kind had met hem, dat Jonas mijn vriendje was.'

'Wat deed Jonas?' Vroeg Luca.

Ik zuchtte en staarde voor me uit. Tranen ontsprongen in mijn ogen. 'Hij deed niets.' Dat beeld stond op mijn netvlies gebrand... Jocke hoefde het gelukkig niet te zien, hij was al gaan slapen, maar ik... ik zag alles. Het begon onschuldig. Frances zat naast hem voor het kampvuur dat we in de tuin hadden opgesteld. Ze lachte elke keer wanneer hij nog maar zijn mond opendeed en ik weet niet waarom, maar Jonas leek het niet erg te vinden. Hij lachte met haar mee. Ze dronk gulzig van een fles met alchohol waarvan ze het etiket verwijderd had. Ik wist dus niet precies wat ze aan het drinken was, maar het was goed spul, want ze was helemaal weg van de wereld. Plots begon ze hem subtiel aan te raken. Ze legde haar hand op zijn knie en leunde dichter naar hem toe. Ze lachte in zijn oor en gaf hem ondertussen complimentjes. Stomme complimentjes. "Ik hou van die groene ogen van je" en al dat soort dingen. Daphne en Samir hadden het feestje net verlaten toen Frances Jonas plots een kusje op zijn wang gaf. Ik keek naar Jonas en schudde al lachend mijn hoofd. Zonder woorden probeerde ik te zeggen: "Frances doet altijd zo als ze dronken is". Ik hoopte dat zijn blik hetzelfde zou zeggen, maar nee. Hij negeerde me. Hij wendde zijn hoofd naar haar toe. Ze kuste hem hevig. Het was niet gewoon even kussen, het was echt té passioneel. Hij duwde haar niet weg. Hij bleef gewoon zitten. Zijn ogen waren zelfs gesloten! Ik was toen zo kwaad... ik trok die twee niet uit elkaar, maar rende gewoon kwaad naar binnen. Al huilend kroop ik bij Jocke in bed. Hij had door dat ik huilde en vroeg me wat er gebeurd was. Niet veel later kwam Jonas binnen. Hij probeerde zich te excuseren, maar ik was razend. Ik was zó overstuur dat ik hem sloeg. Jocke huilde op de achtergrond en het enige wat Jonas kon zeggen was: "Dat wordt vannacht op de zetel slapen..."

'Liefde is een grap, Evelien.' Zei Pieter die merkte dat die herinnering door mijn hoofd spookte. Ik veegde mijn tranen weg, maar zei niets. Ik bleef voor me uit staren. Ik hield van Jonas, met heel mijn hart, maar soms... ik kon soms zo kwaad op hem worden...

Plots, wanneer we een zijweg waren ingeslagen, viel het busje van Pieter stil. Het maakte een vreemd geluid waarna Pieter de controle leek te verliezen en het busje uit zichzelf tot stilstand kwam. Ik dacht eerst dat het een stomme grap was om me bang te maken of dat ze weer iets van plan waren, maar het leek wel degelijk echt te zijn. Pieter vloekte. Hij schreeuwde zelfs uit frustratie.

'Dat was lang geleden,' zei ik,'dat ik je hoorde schreeuwen. Nu je mij niet meer hebt om tegen te roepen, roep je maar tegen je wagen. Ik zie een positieve evolutie.'

'Kop dicht, Bosmans!' Vloekte hij en duwde zijn deur open.

'Nog zoiets dat ik gemist heb: je vriendelijkheid.' Grijnsde ik.

Terwijl hij probeerde te achterhalen wat het probleem was, zaten Luca en ik alleen in de wagen. Eerst zeiden we niets tegen elkaar. Ik scrolde verveeld door mijn sociale media heen en hij keek over mijn schouder mee.

Uit het niets, na een paar stille minuten, vroeg hij of Frances ook in Avignon was, toen ik hem daar antwoord op gaf, bekogelde hij me met tienduizend andere vragen over haar. 'Waarom doe je zo geïnteresseerd in haar?' Vroeg ik. 'Ik vond haar wel leuk.' Ik grinnikte. 'Je vond haar alleen maar leuk omdat ze naïef was. Je gebruikte haar alleen maar voor seks. In jouw ogen was ze een barbiepop. Je hebt nooit gevoelens voor haar gehad en zij ook niet voor jou. Vergeet het, Luca.'

'Ze was wel echt mooi.'

'Ze slaat je in het gezicht als ze je ziet.'

'Ik verleid haar wel weer.'

'Succes, maar ik denk niet dat-'

Ik stopte abrupt met praten en keek weg van het scherm van mijn gsm. Ik staarde naar buiten, want ik zou zweren dat ik iets zag. Op dat moment viel me ook pas op dat we op een stom veldwegje stonden dat omringt was met onkruid, oude bomen en verwaarloosde gebouwen. Het was een verlaten stad die voor ons lag. Mijn ademhaling schokte. Wat als dit toch een plan van hen was? Misschien wilden ze me hier vermoorden of wat dan ook. Niemand zou het merken. Ik kon ook nergens heen.

'Wat is er?' Vroeg Luca die mijn blik volgde.

'Ik zag iets bewegen, daar.' Zei ik en wees naar de hoek van een oud gebouw dat leek op een fabriek. Ik had niet veel gezien, slechts een schim. Toch was het voldoende om mijn nieuwsgierigheid te wekken, want ik stapte uit de wagen om een kijkje te nemen.

Heeeey mensen! Vergeet niet te stemmen en te reageren als je het een leuk hoofdstuk vond! Alvast bedankt en tot snel maar weer!