~~Karanlık Ruhlar~~

Bölüm 20: Part II ~~

Selamlar canlarım!
Yeni bölümle karşınızdayım. Haftaya Perşembe görüşürüz 🙈

OY VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM.

Keyifli okumalar!

PART - II ~~

***

Doktorlar, hastaneye getirildiği ilk an gerekli tüm kontrolleri yapıp genç kadının kanını temizlemişti. Kumru ile ilgilenen Doktor Nihal, Ateş Bey ve Azad ile birebir bir görüşme yapıp genç kadının kendine geldikten sonra bir psikolog ile görüşmesinin iyi olacağını iletmişti.

O an Ateş Bey ile göz göze gelen Azad'ın yüzünde buruk bir tebessüm oluşmuştu. Birkaç gün önce Aymira'yla yaptıkları konuşmadan sonra genç kızın profesyonel bir destek almasının iyi olabileceğini düşünmüştü. Bu sebeple bizzat kendisi internet üzerinden geniş çaplı bir araştırma yapmıştı. Psikolog Doktor Nermin Üstünel adında bir kadın dikkatini çekmiş, hakkındaki tüm haberleri tek tek okumuş ve kadınla tanışmak için hemen arayıp randevu almıştı. Kadının muayenehanesine gidip görüştükten sonra da internette yazılanların çok haklı ve doğru olduğunu fark etmenin huzuruyla hastaneye geri dönmüştü. Yaşadığı bu garip tesadüf karşısında şaşkınlığa uğrasa da gönül rahatlığıyla psikolog hanımı arayıp hastaneye davet etmişti.

Nermin Hanım ve Kumru üç gündür sürekli konuşuyor, dertleşiyorlardı. Nermin Hanım, ilk gün hiçbir şekilde zorlamadan ve yormadan Kumru'yu dinledi. Sonrasında genç kadının hastanede olmasının sebebini mümkün olan en hassas şekilde anlattı. İki gün boyunca da genç kızın sorularını büyük bir incelikle yanıtlarken kendisini kaçıran kişilerin kimler olduğunu ve izlemek istediği tedavi sürecine kadar her şeyi en uygun şekilde anlattı.

Kumru, her ne kadar kendisine yapılan iğnelerin etkisinde olduğu için birçok şeyi hatırlamıyor olsa da kadının söylediği her şeye inanıyor, hiçbir şeyi sorgulamıyordu... Kötü şeyleri yaşamaya da başkalarının yaşadıkları acı dolu şeylere şahit olmaya da o kadar alışmıştı ki başına gelen şeyler genç kadını şaşırtmıyor ya da korkutmuyordu. Aksine tam bir kabullenme içerisindeydi. Nermin Hanım o gün odadan çıkmadan üzerinde telefon numarasının da her aldığı kartvizitini genç kızın başucunda duran komidinin üzerine bıraktı.

"Herhangi bir şeye ihtiyacın olduğu an beni arayabilirsin Kumrucum, saat kaç olursa olsun. Bunu unutma olur mu?"

"Teşekkür ederim Nermin Hanım."

"Benden şu an için istediğin herhangi bir şey yoksa ben ayrılıyorum..."

Kumru bir an, "Ben..." dediyse de bir türlü günlerdir içini kemiren şeyi söyleyemedi. Yine susmayı tercih etti. Oysa günlerdir merak ettiği tek şey, oydu. Neden kaçırıldığını, kendisini kimlerin kaçırdığını hep bu sebeple sormuş ama ulaşmak istediği noktaya varamamıştı...

Nermin Hanım hem yaşının hem de mesleğinin vermiş olduğu tecrübe ile içinden, nihayet kızım, kaç gündür bu soruyu sor diye bekliyorum dediyse de Kumru'ya hiçbir şey belli etmedi

"Evet Kumrucum seni dinliyorum. Nedir söylemek istediğin şey?"

"Ben.. şey.. aslında yok, bir şey istemiyorum..."

"Emin misin?"

"Evet, sağolun."

"Kumrucum," derken az önce kalktığı siyah sandalyeye geri oturdu. "...bak biz seninle kaç gündür neler konuşuyoruz, neler paylaşıyoruz ve ben sana beni istediğin an istediğin her konuda arayabileceğini söylüyorum. Öyle değil mi?"

"Evet ama..."

"Ama diye bir şeyin ardına saklanamayız Kumru. Birbirimize karşı açık olmak zorundayız. Ben Azad'ın anlattıklarından sonra senin bize Aymira konusunda destek olacağını düşünmüştüm. Onu benimle görüşmeye ikna edebileceğini fakat görüyorum ki sen kendin bile bana güvenip açılamıyorsun..."