Alluring The Fire [Under Revision]

IKALABINGWALONG KABANATA

IKALABINGWALONG KABANATA

I can tell that I'm a hopeless romantic. Being on Earth for nineteen years and never having tried—even once—being in a relationship, could be frustrating at times for me. I remembered, when I was younger, I used to think that individuals who whine and make a fuss about not having someone special were impatient and trivial, and I used to despise them, pero habang nagkaka-edad ako, parang may kung anong mahika at onti-onti ko na silang naiintindihan. That's one reason why I became so enamored with reading romance books. I've always wished for a fairytale-like love, o 'di kaya'y maging isang babaeng pinag-aagawan ng maraming lalaki. I frequently express my desire for it, and it seems like Old Nick actually heard my litany; that's why he was walloping me with ill luck—sa katauhan ni Lorenzo. I can't believed I actually wished na sana'y pag-agawan ako ng maraming lalaki, 'yung tipong guguluhin nila ako. Ang 'di ko alam ang isa pa nga lang ay nakakamatay na.

"Lorenzo, please lang. Tigilan mo na ako." Nilagay ni Cassandra ang kamay niya sa pagitan nila at saka tinulak ang dibdib ni Lorenzo palayo sa kaniya. Hindi naman iyon hinayaang mangyari ng binata dahil mas lalo lang humigpit ang kapit nito sa balakang ng dalaga habang pinaglalaro ang dila niya sa malambot nitong leeg.

Pagkatapos hilahin ni Lorenzo si Cassandra papasok sa maliit na silid na iyon, kaagad din nitong sinarado ang pintuang sira ang kandado. Bumungad naman kay Cassandra ang ilang upuan. May mga maaari pang magamit, ngunit mas nangingibabaw ang mga sira na. Mukhang naging tambakan ang silid na iyon para sa mga upuang may depekto. Ibubuka pa lang sana ni Cassandra ang bibig upang magprotesta nang bigla siyang hapitin ni Lorenzo at isinandal sa pader, bago nagsimulang maglaro ang labi nito sa leeg niya. Halos tigasan naman kaagad si Lorenzo nang maamoy ang matamis na pabango ng dalaga.

"Ano ba, Lorenzo? Nasa university tayo! Puwede ba, lubayan mo ako!" Marahas na bulong nito sa binata. Natatakot siyang mamaya'y biglang may pumasok doon o baka ay may mapadaan malapit sa silid na kinakaroonan nila at marinig silang nagtatalo.

Lorenzo stopped doing miracles on Cassandra's skin. Bahagya itong nagbigay ng espasyo, ngunit 'di sapat upang makawala si Cassandra sa mga bisig niya. He breathed on her neck. "Cassandra, I've already told you. I'm not going to let you go just yet. Why were you trying to avoid me?"

Napakagat ng labi si Cassandra sa katanungan ni Lorenzo. Tila naguluhan siya kung dapat bang sabihin ang katotohanan o ang kasinungalingan. "Hindi kita iniiwasan... b-busy kasi ako sa school, ano ba!"

Halos taasan ng balahibo si Cassandra nang magbigay ng magaang halik si Lorenzo sa pamilyar na parteng iyon ng kaniyang leeg. Dahil sa gaan ng halik na ibinigay nito, nagdala iyon ng kakaibang kiliti sa kaniya. "A fucking reply is unharmful. I don't believe it was too much to answer a freaking call. Stop giving me this nonsense, Cassandra. We both know that you were trying to avoid me. Isang pruweba na ang pagpatay mo ng phone mo no'ng tumatawag ako."

"Sira ka ba? Nag shut down 'yung phone ko. H-hindi ko kasi na-charge kagabi."

Cassandra could feel Lorenzo smirking on her skin. "What was that? Tuwing tatawag ako, laging namamatay ang cellphone mo nang kusa? Cut the crap, woman."

"Oo na, b'wisit ka! Iniiwasan nga kita dahil isa kang malaking peste at bad influence sa buhay ko! Kaya puwede ba, iwan mo na ako!"