Dilşah +18 (Tamamlandı)

63. Bölüm (Final bölüm 2)

İnstagram=_arikubra

63. Bölüm (Final bölüm 2)

6 yıl sonra...

Önlüğümü çıkarıp askıdaki yerine koyduktan sonra otelin mutfağından çıktım. Her gün yoğundu ama bugünün yılbaşı olmasından dolayı daha çok yorulmuştum. Yirmi yedi yaşına gelmiştim. Git gide otuza ilerliyordum. Üniversitemi bitirmiş , bir aşçı olmuştum. Ben Dilşah Mert aşçı olmuştum. Yüklü miktarda maaş alıyordum. En dipten zirveye çıktığımı söyleyebilirdim. Merih avukatlığa devam ediyordu. Yardıma ihtiyacı olan insanların avukatlığını ücretsiz yapıyordu. Ben de maaşımı çoğunu bağışlıyordum. Merih'le paramız zaten birbirine yetiyordu. Allah'a şükürler olsun.

Otelden çıktıktan sonra otoparka ilerleyip arabama yerleştim. Deri ceketimi arka koltuğa attıktan sonra aynadan kendime baktım. Siyah saçlarımı at kuyruğu yapmıştım. Ara ara beyazlarım çıkmaya başlamıştı. Bunu çok önemsediğim söylenemezdi. Merih'in beyazları benden daha çoktu. O da otuz dört yaşına gelmişti ama ne yalan söyleyeyim bendne daha genç ruhluydu. Güneş gözlüğümü saçlarımın üzerine çektikten sonra arabayı çalıştırdım.

Hava gayet güzeldi. Sonbaharın daha başlarındaydık. Bugün bizimkilere evde yemek yapacağım sözünü vermişti. Bütün aile toplanacaktı. Evimize yaklaştığımda telefonum çalınca kulaklığımı kulağıma yerleştirdim ve cevapladım.

"Bir tanem?"

Arayan elbette Merih'ti bugün o da eve erken gelecekti. Yıllar aşkımızdan pek bir şey götürmemişti. Çok zor günler geçirmiştik. Hayatta zorluklar hep devam ederdi ama biz önce birbirimize, sevgimize ve oğlumuza sarılmıştık.

Evet bir oğlumuz vardı.

"Efendim aşkım."

Merih yürüyor gibiydi. Nerede olduğunu merak etmiştim. Merih'in nefes alışverişini duyarken karşıdan karşıya geçtiğini anladım. Yayaydı ama nereye gittiğini merak ettim. Bugün eve erken gelmesi lazımdı. Çünkü bütün aileyi evimize çağırmıştım. yemekleri ben yapacaktım ama Merih ve oğlumuzda bana yardım edeceklerdi.

"Güzelim Agah Mert',i ben alacağım okuldan. Sen direkt eve geç. Bizde çok geçmeden evde oluruz."

Sonunda evimize vardığımda arabayı park ettim ve çantamı da alarak arabadan indim. Agah'ın yerini evimizde Arda almıştı. Herkes onun üzerine düşüyordu. Annem de sanırım acısını çocuklarıyla geçiştiriyordu. Aslında geçiştirmiyordu. Sadece dindirmeye çalışıyordu. Dinmezdi. Alıştığı için dindiğini sanıyordu ama acı dinmezdi. Acıya alışılırdı. Alışmıştım. Kardeşimin yokluğuna alışmak zorunda kalmıştım. Alışmasaydım yapamazdım. Oğlum, Mira ve Merih sayesinde kardeşimin acısını atlatmıştım. Hızlı adımlarla sitenin önüne vardığımda kapısını anahtarımla açtım. Ardından asansöre binerek evimizin olduğu katı tuşladım. Agah'tan sonra kendimi çalışmaya vermiştim. Bir oğlum olacağını öğrendiğimde çok sevinmiştim. Kardeşimin adını vermek istemiştim. Oğluma kardeşimin adını vermiştim. kardeşim Agah'ın acısını oğlum Agah Mert'le dindirmiştim. Oğluma gelecek olursak daha dört yaşındaydı. Çok tatlı ve akıllı bir oğlum vardı. Kreşe yolluyorduk. bu kreşte hem dini, hem kişisel hem de bilimsel eğitimini alıyordu. Onun için en iyisini istiyorduk. Beraber vakit geçirmeye çok dikkat ediyorduk. yani Merih'le işkolik değildik.

Mira'yı sorarsanız Mira şu an lise öğrencisiydi. Benim küçücük kardeşim şu an çok güzel bir genç kız olmuştu. Kardeşimle o büyüdükçe daha fazla benzemeye başlamıştık. Annem, ben ve Mira gün geçtikçe daha çok birbirimize benziyorduk. Evimize geldiğimde yatak odamıza gidip önce üzerimi değiştirdim. Hem daha rahat hem de bugün için şık olmak istiyordum. Merih'le hiçbir zaman evlilik yıl dönümümüzü kutlamama kararı almıştık. Çünkü düğün günüm dediğimde aklımda tek şey canlanıyordu ve ben bunu istemiyordum. Şu an yemek yapacağım için üzerime eşofmanlarımı giyindim. Neyse ki evimiz temiz ve düzenliydi. Güvendiğimiz ve sevdiğim bir kadın vardı. Sürekli ev temizliği için onu getirtiyorduk. Bugün de o gelmişti ve ev parıl parıldı. Bugün bütün aileyi çağırmıştım. Bu arada Meriç'te evlenmişti ama onun evliliği daha yeniydi. Bir yıllık evlilerdi. Çok tatlı bir çiftlerdi. Güzel olan yanıysa evlendiği kişi Merih'in avukat arkadaşıydı.