Wake Me Up

Until you said Yes

"Dionne Callie Flamencio, will you marry me?" On bended knee, Joaquin asked me while showing the elegant ring inside the little box.

I can't find a word. It's like I lost my tongue and didn't even move a little to find it. I know this could happen any moment but I'm still surprise.

Some guests are looking on our table as if we are a scene in the movie. I'm still sitting on my chair so anxiously. Gusto kong hatakin si Joaquin para tumayo at tuloy ay tumakbo palabas para matakasan ang nakakahiyang eksenang ito.

But Joaquin is seriously looking at me as if he's been planning this.

"Joaquin .." I uttered his name but didn't able to finish for I'm thinking for a right word to say.

Hindi ko alam kung bakit ako nalilito. Napakaraming  tumatakbo sa aking isipan.

'Bakit ba ako nagdadalawang-isip? I've promised to marry him long time ago, why am I hesitating right now?'

Is it because of Samuel? Even if he's just the man in my dreams?

'Dionne, you're crazy for being so caught up by your own fantasies!'

Sa kabila ng malamyos na tunog na pumapailanlang sa paligid nangibabaw pa rin ang bulungan ng mga tao. Ilang segundo nang nakaluhod si Joaquin sa aking harapan habang nanatili naman akong tulala.

"Miss, sagutin mo na!" A tattooed man  shouted. Their group laughed like they are having fun with us.

"Kapag hindi mo yan sinagot ako ang sasagot diyan!" Another man in their group shouted loudly at us.

Marahas na tumayo si Joaquin mula sa pagkakaluhod at sinugod ang grupo ng mga burdadong lalaki.

"You find us funny, huh?!"

Hindi ako nakahuma sa aking kinauupuan ng walang lingon-likod na tinawid ni Joaquin ang kabilang mesa. Hinaklit niya ang damit ng isang lalaking sumigaw kanina.  Ang ilan sa kanila ay tumayo dahil sa ginawa ni Joaquin.

Nagpa-panic na ang ibang tao sa restaurant at ang ilan ay nagsimula ng lumabas.

"Joaquin!" I shouted with so much fear in my voice. Kahit nanginginig na ang aking katawan ay pinilit ko pa ring lumiban sa kabilang mesa para awatin sila.

But the man was so fast and his fist landed on Joaquin's bare face. Malalaking tao sila, kahit sabihing batak ang katawan ni Joaquin at alaga sa gym, he can't beat these tattooed men.

Pumasok na ang guard ng restaurant at pumagitna sa grupo. Iniharang ko naman ang aking katawan kay Joaquin para pigilan ito  sa tangkang pagsugod.

"Joaquin, please .. stop! Enough with this!"

Nagwawala pa rin si Joaquin at gustong sumugod. Nanginginig na rin ang katawan nito dahil sa galit. His face is already red while his eyes are blazing with fire.

Ngayon ko lang siya nakitang ganito.

Hinila ko si Joaquin palabas ng restaurant para hindi na lumala ang gulo. Mabuti na lang at hindi na ulit sumugod ang grupo na  kausap pa rin ng guard.

Malapit na kami sa pinto ng resto nang may biglang pumasok na lalaki. Patakbo nitong tinungo ang grupo ng mga burdadong lalaki.

"Lucio! Anong nangyayari dito?"

Bigla akong napalingon nang marinig ang pangalang binanggit nito. Even his voice is familiar .. I stopped for a moment to check if my guts are true.

"Hey .." Joaquin called my attention.

Wala sa loob akong tumingin kay Joaquin. May panghihinayang sa aking dibdib nang hindi ko nakita ang mukha ng lalaking pumasok. Gayunpama'y nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating sa kotse.

Inalalayan ko si Joaquin na makasakay sa passenger seat.

"I'll just drive .. just in case you can't" I informed him while scanning his state.

Bahagya nang namamaga ang kanyang mukha dahil sa tinamong suntok kanina.

"Stay here for a moment. I'll talk to them to settle the situation .." Pagkasabi niyon ay tumalikod na ako at muling pumasok sa restaurant.

Puno ng kaba ang aking dibdib habang palapit ako nang palapit  sa grupo nila. The man with a familar voice is facing back at me. Even his body at the back looks so familiar to me.

"Ano pang kailangan mo!" Singhal sa akin ng isang lalaking may tattoo sa braso na korteng babaeng paru-paro.

"I just want to-" Hindi ko na natapos ang tangka kong sasabihin nang lumingon sa akin ang lalaking pumasok kanina.

So I really am right ..

"You .. you look familiar!" The man almost yelled when he saw my face.

Natulala na lang ako at hindi maalis ang tingin sa lalaking nasa harapan.

"Samuel, kilala mo siya?" Tanong ng isa pang lalaking may tattoo din sa kaliwang pisngi.

Kung nagulat ang lalaki, mas nagulat ako dahil sa pangalang binanggit niya.

"S-samuel?". Hindi ko makapaniwalang tanong sa lalaki. Bakas sa aking mukha ang lubhang pagkagulat.

"Yes .. He is Samuel, our Boss!"

"You are Samuel?" Baling ko sa lalaking nakatulala na rin sa aking harapan. He looks dumbfounded. At wari'y nag-aatubili pang kumpirmahin ang aking sinabi.

"I thought you already know me. Why bother asking again?" Balewala nitong tugon at tinalikuran na ako.

Humarap ito sa grupo ng mga lalaki at kinausap ang mga ito. Habang nanatili naman akong natitigilan at hindi alam kung anong gagawin.

'So what if he's Samuel .. should I tell him that I'd met him somewhere in my dreams? How naive!'

"E-excuse me .." tawag kong pansin sa kanila. Tumingin silang lahat sa akin at naghintay sa aking sasabihin. "I came to apologize on-"

"Dionne? Why do you need to apologize when it was them who did wrong to us?" Joaquin cut me out. He came beside me and looked at them with a dagger a look.

I hold his right hand and squeeze it to calm him down.

"We came back to get your apologize!" Joaquin expressed his words angrily.

Nagtawanan naman ang mga lalaki sa sinabi ni Joaquin.

"Who are you to ask such heinous things?" The tattooed man asked as if he's picking fight again.

"Stop that! Hindi na kayo mga bata para sa ganyang away! Apologize, if that's what they need, give it!" Matigas na utos ng lalaking tinawag nilang Samuel.

"Pero, Boss-" Hindi na nakapagsalita pa ang lalaki nang tingnan ito ni Samuel ng masama.

He looks very scary with his serious face. That looks send thousands of familiar feeling beneath me. Then he's really Samuel.

'But how could he be true when I only met him in my dreams. Is it really possible for a dream to become true?'