Wake Me Up

Take a breathe

Dionne's POV

Will there be a new beginning for tomorrow?

Sometimes I'm doubting if I could start again. I'm asking myself too much wether I can go on, but there's a part of me saying I'm all dust up. And there's no way I can start again.

But then, at night I tried to dream of you again. And I can't help it. I still have this lucid dream of loving you, and you, loving me.

Natatandaan ko pa ang araw na iyon. That was the day when I finally admit to myself that .. I'm fallen for you. I know you've hurt me, but I keep on loving you. Ang tanga lang talaga ng puso ko dahil paulit-ulit mo na akong sinasaktan, binabato ng masasakit na salita, at ilang beses mo na din akong ipinahiya, pero manhid yata itong puso ko dahil pangalan mo pa rin ang tinitibok nito.

Yeah. Call me hopeless 'cause I really am.

"Is this what you called FIR, Miss Flamencio?" Seryoso nitong tanong sa akin. Halos magpantay ang labi nito habang sinasabi iyon. Halata sa kanyang mukha ang hindi pagkagusto sa kanyang binasa. "Ito ba ang gusto mong ipasa ko sa CPS? " Madilim na ang anyo nito habang seryosong nakatingin sa akin.

"Sir, sorry .. s-sinunod ko .. lang naman po yung format na binigay niyo ..." Halos hindi ko matapos ang aking sinasabi dahil sa sobrang panginginig ng aking katawan. Hindi pa nakikisama ang aking dila na kung saan-saan sumusuot kaya halos mabulol ako sa aking pagsasalita.

I can see his grim face staring at me while his eyes scares me to death ..

"Hindi naman yung format ang may problema, Miss Flamencio. Hindi mo ba nakikita? It's the substance! Napaka-simple na nga ng ipinagagawa sa'yo hindi mo pa magawa!" Tumaas baba ang dibdib nito dahil sa sobrang galit. Halos pasigaw na rin ang pagsasalita nito kaya't wala akong nagawa kundi ang yumuko. Hindi ko kayang pantayan ang mga tingin nitong parang naglalabas ng apoy. "Are you going to cry?" Mahina nitong tanong ngunit bakas ang pang-iinsulto sa halip na pag-aalala. Mula doo'y itinaas ko ang aking mukha para lamang makita ang naniningkit nitong mga mata dahil sa sobrang galit. "I think I've already warned you? Everything here is not a joke nor something to play around!" Halos matumba ang swivel chair nang bigla itong tumayo at saka itinuon ang dalawang kamay sa ibabaw ng mesa. Hinanap nito ang aking mata na noo'y unti-unti nang nababasa ng luha. "This is not the place to flirt .." Mahina at puno ng panghuhusga ang bawat katagang binitiwan niya.

I equalled his stare and savour the pain he's spitting ..

"Sir, pwede niyo bang sabihin kung bakit kayo nagagalit sa akin?"

Hindi ko hiniwalayan ang kanyang mga mata. Gusto kong maramdaman niya ang sakit na ibinibigay niya sa tuwing sinasabihan niya ako ng masasakit na salita.

"Kailangan ba  parati niyo akong pinanghuhula? Hindi ko alam kung bakit napakainit ng dugo niyo sa akin simula pa lang nang dumating ako ... " I continued in between my sobs. I didn't stop the tears when they slowly trailed on my face.

Kumislot ang kanyang labi na wari'y may nais sabihin at nag-aalinlangan lamang.  Hindi ko na  alam kung naiintindihan pa niya ang aking sinasabi dahil halos mautal na ako sa pagsasalita.

"A-ano bang .. nagawa kong mali? Paulit-ulit  .. paulit-ulit kong tinatanong ang aking sarili kung ano .. at saan nanggagaling ang galit mo sa akin, pero wala akong maisip kahit anong angkop na dahilan!" Lumalabo na ang aking paningin dahil sa mga luhang patuloy pa rin sa pagpatak. My heart is already throbbing with pain.

I'm in pain not because of what he said but because I know, deep inside my heart, I will still love him. I am crying for pete's  sake but I know it's because I've finally admitted that I love him. But this man didn't care a thing at all .. at iyon ang mas masakit. Until a glint of confusion flashed on his face for a moment.

He looked startled and bothered. Hindi ko alam kung para saan ang mga iyon. Pero may ibang parte sa puso ko na umaasang nag-aalala din siya sa akin. Maybe he cared for me, too.

"I-I'm sorry ..-" For a short silence he said that .. again. Those words which hurt me more ..

"You've said that .. many times. Should I still believe you?" I looked at him with my eyes in so much. I tried to wipe all my tears but they keep on coming ..

"I .. I know .. I-I'm sorry!" Ang kaninang nag-aapoy niyang mga mata ay biglang napalitan ng lungkot at pag-aalala. Sa isang iglap mistulang naging ulap ang galit na namumuo sa aking dibdib at unti-unti nang naglalaho.

"You were that man .. who made me feel so stupid. Pero bakit hindi ko magawang magalit sa'yo?"

Napaatras ako ng humakbang siya palapit sa akin. Nalilito na ako sa aking nararamdaman. O natatakot lang akong tuluyang mahulog sa kanya?

" I .. I want to tell you I'm sorry .. but .. I'm not sure if you'll still believe me .. because it'd seemed a routine for me .."

Tumigil siya sa muling paghakbang nang may ilang pulgada na lang ang layo niya sa akin. I'm already shaking not in fear but with excitement .. And I don't understand why I felt such thing.

"I'm sorry if I'm lacking of that sense ... I tend to look not for a reason but for someone to blame .. Sa halip na sisihin ko ang aking sarili mas pinili kong saktan ka .. and put all the blame on you."

Luha? Luha ba ang nakikita ko sa kanyang mga mata? But why? For what?

Before I could think for an answer he immediately reached the distance between in us. I couldn't able to move when he touched my face unexpectedly.

I closed my eyes when I felt his hand on my skin. This is real, right? Please, tell me I'm not dreaming this time.

"Am I too late to say sorry?" His sweet voice lingered in my ears. " Sorry, I'm not good at it .."

I opened my eyes only to see his pleading eyes. I almost stop breathing when I realized the thin air that separates our body. He's almost hugging me with his masculine and well built body.

And with my startled mind, he put up another fire when he suddenly pulled me against his chest and plant a soft kiss on my lips.

Mabagal at tila nangangapa ang kanyang halik hanggang sa tuluyan iyong lumalim nang hindi ako nagprotesta. Ipinikit ko ang aking mga mata at ninamnam ang bawat paglapat ng kanyang mga labi.

He even drew closer through his arm encircling my waist. Then he guided my hands wrapped it around his neck. I'm new to this but I felt like I am an expert when I able to matched his moves.

Para kaming mga uhaw habang unti-unting lumalalim ang halik na aming pinagsasaluhan. I'm almost gasping for breath but I can't let go him. Pakiramdam ko hindi ko na iyon muling matitikman sa aking pagbitaw. I'm scared I might spoil this sweet moment between us ..

Though part of me is telling me that it's just a dream  .. I just shrugged the thought. Kung panaginip man ito handa akong ipikit ang aking mga mata habang buhay.

Just for now .. I'll take a breath then continue to imagine all the things I've wished to be .. with him.