Wake Me Up

Drown

Samuel envelopes me into his arm while watching the peaceful lake surrounded by wild flowers and giant trees.

We are sitting under the shade of acacia  and being serenade by the sweet chirp of birds.

Marahang dumampi ang kanyang labi sa aking sentido at sinamyo ang aking buhok na malayang nililipad ng hangin.

Ipinikit ko ang aking mga mata at ninamnam ang bawat sandali.

Muling dumampi ang kanyang labi sa aking pisngi.

"You are too precious to lose. But you've suffered enough, I'll make sure that won't happen again ..." I can feel his breath near me sending different sensation. He is brushing my hair like an expert while planting soft kisses.

If this is a dream I'd rather sleep forever ...

But darkness conquered the scene. Hindi ko na makita si Samuel. Unti-unti siyang naglaho sa dilim habang malungkot na nakatitig sa akin. Napuno ng takot ang aking dibdib habang tila walang lakas na humabol sa kanya.

'Samuel ... Samuel .. d-don't leave me.'

Tumakbo ako ng mabilis at pilit siyang hinabol. Nakaramdam ako ng panghihina habang ang aking mga tuhod ay  nanginginig. Hanggang sa tuluyan na akong natumba at hindi na magawang tumayo.

Iginala ko ang aking mga mata, wala na si Samuel. Ngunit unti-unting naglaho ang dilim na bumabalot sa aking kinatatayuan. At sa muling panunumbalik ng liwanag, isang malawak na kaparangan ang tumambad sa akin.

Anong nangyayari? Asan si Samuel?

Tumayo ako mula sa aking pagkakaupo at muling iginala ang aking paningin. Nababalutan ng luntiang damuhan ang aking inaapakan at ang buong kaparangan. Sumisipol ang hanging tumatama sa mga naglalakihang puno na nagsisilbing bakod ng lugar. Kasabay ng malakas na paspas ng hangin ay ang malamyos na pag-awit ng mga ibon na naglalaro sa mga sanga ng punong gemilina at acacia.

Maya-maya'y isang lagabag ng kung anong hayop na tumatakbo ang pumukaw sa isip kong labis na nawiwindang. Maya-maya'y may lumitaw  na pigura ng isang itim kabayo sa 'di kalayuang burol. May sakay iyon ngunit hindi ko maaninag ang itsura dahil sa sobrang liwanag na nagmumula sa kanyang  direksyon.

Itinaas ko ang aking kamay at sinipat ang estrangherong palapit nang palapit sa akin. It is a man in a cowboy silhouette. He looks ruggedly handsome in his opened flannel shirt and ripped jeans paired with a cowboy hat and dark brown boots. I was in full awe until I realized that it's Samuel who's obnoxiously yet damn gorgeously dashing against the green carpet of grass.

"What are you doing so alone here?" a baritone voice dwelt on my ears as his eyes  lingered on my face.

Unti-unti akong lumapit sa kanya habang bakas sa mukha ang sari-saring emosyon dulot ng labis na pagkabigla. Tumigil ako sa kanyang harapan at saka pinagsawa ang mga mata sa nag-aalala niyang mukha.

"I've been looking for you .. you left me in darkness." Itinaas ko ang aking kamay at dinama ang kanyang mukha na nakatunghay sa akin. He's looking at me so seriously as if he didn't expect this moment. "Why did you leave me .. Samuel?" I began to cry while trailing on his anxious face with my bustling hand.

He wiped the tears falling down my face. But it didn't stop. It's like the mystic river arrayed giving kaleidoscopic ruth.

"Takot na takot ako .. hindi kita makita. Hinabol kita kahit saan, pero wala ka na! I thought I won't ever see you again .." I'm still holding his face. Paulit-ulit kong dinadama ang bawat sulok ng mukha nito, I just wan to make sure that it's really him.

At sa mabilis na paraan, hinila niya ako palapit sa kanya. Niyakap niya ako ng mahigpit kasabay ng pagdama niya sa aking buhok. Bumaba ang kanyang kamay sa aking likuran at hinaplos iyon ng marahan. Naghatid iyon ng kakaibang ginhawa na siyang pumawi sa lahat ng takot sa aking dibdib.

Ipinikit ko ang aking mga mata at saka pinagsalikop ang dalawang kamay sa batok nito. Isinubsob ko sa kanyang balikat
ang aking mukha na noo'y basa pa rin sa luha.

"I'm sorry if I came too late ..  I won't leave you again, I promise .." he almost gasp as he utter those words. It somehow calmed my agony.

Itinaas ko ang aking mukha at masuyong tumingin sa kanya. He equalled my stare then slowly reach for my desirous lips. Marahan kong ipinikit ang aking mga mata at malayang dinama ang bawat kiliting iginagawad ni Samuel.

'I don't want to end this ... I just hope this won't end. Please, don't wake me up ...'

Let me live in this world of mine. Let me savour the bliss of his promises. Though I have to admit that I'm seriously drown by my own fantasy. Pero kahit anong gawin ko, bumabalik pa rin ako sa'yo.

Malabo man kung may happy ending na nakalaan sa story nating dalawa. Even if it's too impossible for our dreams and reality to collide, I'm willing to take all the risks just to make sure that you're mine in the end.

It's too complicated now to stop all of this. Ni hindi ko na makontrol ang aking sarili na kalimutan ka. Hindi ko na magawang pigilan ang utak ko na isipin ka. Nawalan ako ng lakas para tumakbo palayo sa'yo, hanggang sa hindi na ako makatakas at tuluyan na akong nalunod sa kasiyahang bunga lang naman ng isang panaginip.

So I need to console this stubborn heart of mine that even just in my lucid dream I can have you, I can feel your love, even just for whilst.

"Dionne .." iminulat ko ang aking mga mata. Nagulat ako nang hindi ko na makita  si Samuel at mag-isa na lang akong nakatayo sa gitna ng malawak na kadiliman.

Unti-unting napuno ng takot ang aking dibdib nang hindi ko makita kahit ang anino niya. Muling namuo ang aking mga luha kasabay ng pag-agos ng reyalidad na kahit pala sa panaginip ay hindi siya magiging akin.

"Dionne ..." Muli ko narinig ang isang tinig na tila tumataghoy. Puno iyon ng panunumbat ngunit may bahid ng pag-aalala.

Isang liwanag ang gumuhit sa aking harapan. Kasabay niyon ay ang pagsulpot ng bulto ni Joaquin na nakatayo at puno ng pag-aalalang nakatitig sa akin.

"Why did you chose to live in a dream? I can give you real happiness. I can love you in reality and not just for a dream ..." That's what he said with a blameful eyes  but turned into pleading. I was taken aback when he reach for my face. "Why do you need to imprisoned yourself inside this lousy dream if you can love for hour fact?"

I can't longer take the pity growing inside my chest. Naaawa ako para sa kanya, pero mas naaawa ako sa aking sarili. I can't control my desire anymore. Sadly, because that desire took me in this pit of darkness. And I don't think there's a way to go out.

"Samuel .. I can't find him! Please, help me .. let me see him again! Please ..." I begged with unbreakable desire of having him.

I know, I'm being unfair to Joaquin, but I can't stop my heart from loving that man whom I met in my lucid dream. Bakit nga ba hindi ko siya magawang mahalin?  In reality or even just inside my dream, I can't teach my heart to choose him.

"Dionne, you're just dreaming! Please, wake up!" I know I am. But I won't until I find him. Dahil ayokong muling gumising ng wala siya. Ayokong buksan ang aking mga mata na wala siya sa aking tabi. Ayokong magising sa katotohanang hindi siya sa akin, at hindi niya ako magagawang mahalin.

I'd rather dream of him forever than living in reality without him ...