Aslı'ya bir şekilde bana garip hissettiren bu çocuğu sormalıydım. Fakat yanlış anlayabilir diye korkuyrodum. Nasıl soracağımı düşünürken Aslı:
+Neyin var Merve? Nasıl biri olduğunu bilmiyorum fakat düşünceli görünüyorsun. Bir derdin varsa anlatabilirsin çok iyi bir dinleyiciyimdir. Söylediğin yada sorduğun hiçbir şeyi yanlış anlamam. ;)) dedi. Kız adeta aklımdaki soruları cevaplamıştı. Son söylediği cümleye güvenerek özgüvenim yerine gelmişti.
-Teşekkür ederim Aslıcım. Sana bir şey sorabilir miyim?
+Tabii kii
-Aslı şu duvar kenarında oturan çocuk kim?
+O muuuu??? çok şaşırmış bir yüz ifadesi vardı ve bu yüz ifadesi beni korkutmuştu.
-Evet o çocuk. Kim o?
+Adı Meriç. O garip bir çocuk. Çok tekin birine benzemiyor. Öyle pek diyaloğum olmadı onunla şimdiye kadar.
demek adı Meriç'ti. ''MERİÇ'' bu isim çok hoşuma gitmişti.
-Aslı daha fazla bir şeyler biliyor musun?
+Hayır. Fakat sen Meriçi neden sordun ki bana?
-Hiiiçç.
Demek Aslı bu kadar biliyordu. O zaman iş Poyraz ve arkadaşlarına düşmüştü. Peki ya Poyraz yanlış anlarsa diye kendi kendime düşünürken zil çalmıştı. Aslı bana görüşürüz Merve dedikten sonra bende ona görüşürüz Aslı diye karşılık vermiştim. Aslı gittiğinde yanıma Poyraz geldi ve ben Poyraza dönerek:
-Poyraz sana bir şey sorucam fakat yanlış anlamak yok. Tamamen yeni geldiğim için tamam mı?
+Peki Merveyanlış anlamıycam hadi sor.
-Meriç kim? bu soruyu o kadar net sormuştum ki Poyraz su içiyordu ve su boğazına kaçtı aniden öksürmeye başladı. Sınıftaki öğretmen ise bir şeyi vardır diye Poyrazı dışarı çıkardı. Ona yardımcı olmam için beni çıkardı.
-Poyraz iyi misin?
+Merve neden onu sordun?
-Merak ettim.
+Peki. Söyliycem fakat bu olanları kimseye söylemek yok tamam mı?
-Tabiii kiiii
+Bak Merve adı Meriç. Pek tekin biri değil. Sınıftaki arkadaşları dışında bir kaç tanede okulda var arkadaşı. Onunla iyi anlaşmıyoruz.
-Onunla iyi anlaşmıyoruz dediğine göre onu tanıyorsun Poyraz.
+Evet Merve tanışıyoruz. Bak bu çocuk pek tekin yerlerde takılmaz öyle güvenilir ve iyi biriside değil.
-Sen nereden tanıyorsun Meriçi?
+Biz KUZENİZ...
-Yok artık. Siz kuzen misiniz?
+Evet doğru duydun. Bak Merve ben Meriçi tanıdığımdan beri hiç düzenli ilişkisi olmadı. Geceleri bazen dövüşlere çıkar. Hep garip yerlerde gezer ve bazende okuldan kaçar. Kaçıp nereye gider diye sorma çünkü bunu kimse bilmiyor.
-Nasıl bu çocuk bu kadar gizemli mi şimdi? Sen kuzenisin ve onun nereye gittiğini bilmiyormusun?
+Merve neden bu kadar soru soruyorsun?
-HİİİÇ.. Hadi sınıfa gidelim istersen
+peki
dediğinde sınıfa girdik ve Meriçin hem Poyraza hemde bana baktığını fark ettim. Sonrada önüme döndüm. Bu çocuk benim kafamı çok karıştırmıştı. Üstüne bir de Poyrazın söyledikleri üst üste binmişti. Okul çıkışında Aslıya vedalaşıp Poyrazın arabasına doğru gittim. Yanında arkadaşları vardı ve beni onlarla tanıştırdı. Hepside çok iyi insanlara benziyorlardı. Onlar gidince Poyrazla arabaya bindik ve eve gittik. Poyrazla aynı kata kadar çıkmıştık. Daha sonra yemek hazırladım. Ve Poyrazın yemek yemediğini umarak ona sabahki kahvaltının teşekkürü için yemeğe çağırmıştım.
+Merve ne kadar güzel olmuş ellerine sağlık
-Afiyet olsun Poyraz. Kızmassan sana bir şey sorucam.
+BU SORACAĞIN ŞEY MERİÇ Mİ?
Bunu biraz kızgın bir ses tonuyla ve birazda bağırarak söylemişti ve ben korkmuştum. Korktuğum zamanlar gözlerim dolar ve kızarırdım. Yine aynı şeyler oldu. Korktuğumu görünce bana:
+Merve, Meriçle neden bu kadar çok ilgileniyorsun anlamıyorum. Merve o tehlikeli, iyi biri değil.
-Sen fazla abartıyor olamazmısın Poyraz? dedim ve göz yaşlarımı tutamadım. Ağlamaya başladım. Ve hemen odama gidip kapıyı kapattım ve kilitledim. Poyraz kapıya dayandı bağırıyordu
+Merve neler oluyor orda
-GİTT POYRAZ GİTT
+Merve aç şu kapıyı yoksa kırıcam bak kapıyı.
-AÇMIYCAM GİT BURDAN.
dedim ve kapıyı kırdı. Ben nefes alamıyordum.
+İlacın nerde? diye sordu. komidinin ilk çekmecesini işaret etim hemen anladı ve ağzıma ilacı sıktı. Biraz rahatlamıştım. Beni yerden aldı ve yatağıma taşıdı. Benim astımım vardı. Bir çeşit krizdi benimki. Ağladığım zaman şiddetleniyor ve bir zaman sonra nefes alamayıp tıkanıyordum ben bu ilaçla hayattaydım aslında, yoksa ben bitmiştim. Annem ve babam küçükken çok çabalamışlar ben ağlamayayım diye. Fakat bu sefer yanımda annem ve babam değil Poyraz vardı.
+Merve iyi misin?
-Biraz daha iyiyim. İstersen gidebilirsin.
+Yoo benim yüzümden böyle oldun seni bu gece bırakamam
-Peki...
+Merve özür dilerim hemde çok, lütfen affet beni sana bağırmamam gerekiyordu.
-Önemli değil Poyraz.
Poyraz burda kalmak istemişti. Beni yalnız bırakmak istemiyormuş,korkuyormuş birdaha kriz geçiririm diye. Sabah kalktığımda odamdaki pufun üzerinde bir pike vardı demekki Poyraz burada uyumuştu. Ve mutfaktan hoş kokular geliyordu...
