Fikirlerinizi merak ettiğimiz bir bölüm :*
Lera'nın Anlatımından
'Hayat; cevabı olmayan sorularla doluydu.'
37.482841,126.953277
Koordinatlar.
Seoul'de bir yeri işaret eden, kırmızı ufak nokta. Bir klinik.
Yonsei Akıl Sağlığı Kliniği.
"Hastanenin çevresindeki evlerin numaralarına da bakalım Yoongi," Taehyung konuşurken gözlerimi bir saniye olsun ekrandan çekemiyordum. Koordinatları tahmin etmek işin en kolay kısmı olmuştu, hatta alttaki diğer sayıların da sorun çıkartacağını sanmıyordum. Beni tedirgin eden kısım; "Bir gün Neptün'ün efsanevi evini ziyaret edebilir miyiz?" sorusuydu.
"Ben hala bu sayıların oda numarası olduğunu düşünüyorum." Eun mi kendince fikrini belirttiğinde onu desteklercesine kafamı salladım, mantıklıydı. "Bundan daha çok düşündüğüm şeyse ablanın neden bir oyunun içine bizi çektiği? Sadece senin ulaşabileceğin bir yere ne biliyorsa saklasaydı ya?"
En yakın arkadaşımın söylediğine sırıttım, ben kendi tilkilerimle gurur duyuyorken Hyeri çıtayı arşa çıkartmıştı. Muhtemelen onun tilkileri söz dinlemeyen cinstendi, çok yüksek bir binanın en tepesine söz dinlemeden çıkmış olmalıydılar. Haliyle Hyeri de bir sahip olarak onları izlemişti.
Neden bu kadar yükseklerde gezinen tilkilerini takip ettiğini ise anlayamıyordum, bu kadar zeki bir kadın, en tepeye çıkma bedelinin aşağıya düşmek olduğunu bilmiyor muydu? Üstelik ne kadar yükseğe çıkarsan düşüşün de o kadar şiddetli ve acı verici olurdu. Bir noktadan sonra zihnimizdeki evcil hayvanları takip etmeyi bırakmalıydık, bu benim için de geçerliydi.
"Hyeri hep böyle biriydi," Taehyung'un açıklamasını beklerken Yoongi konuşunca neredeyse göz devirecektim. "Ne yani, hem yaşıyor hem de hayatla oyun mu oynuyordu?" En yakın arkadaşım konuştuğunda ben hala sessiz kalma taraftarıydım. "Üstelik koordinatta akıl hastanesi görünce şaşırmadınız bile. Bir insan neden ablasının akıl hastanesine gitmesini garip bulmaz?"
Eun Mi benim yanımda oturuyor ve işin araştırma boyutuyla asla ilgilenmeyerek, kendi mesleğinin ilgilendiği kısım hakkında sorular soruyordu. Aslında son sorduğu soru benim de zihnimi meşgul ediyordu, Taehyung sayıların bir akıl hastanesi koordinatı olduğunu duyunca hiç şaşırmamış, aksine "Bu ablamın gittiği akıl hastanesi olabilir," diye direkt Yoongi'ye dönmüştü. İşin tuhaf kısmı ise Yoongi'nin "Orası Busan'da diye biliyordum ben," demesiydi.
Bir kadın evden akıl hastanesine gidiyorum diye çıkıyordu ve kimse bunu sorgulamıyor muydu yani? "Hastanenin çevresindeki bina numaraları uyuşmuyor, uyuşan numaralar var ama hepsi bağımsız noktaları işaret ediyor. Birbirleriyle yakın bile değiller, üstelik hastaneye de fazlasıyla uzaklar."
Taehyung Yoongi'nin söylediğine kafa salladı ve "Yine de uyuşan yerlerin adreslerini yaz, akıl hastanesiyle bu evler arasında bağlantı olabilir," dedi. Ben de aklıma gelen fikirle "Belki de hastanede kalan hastaların evleridir?" diye Taehyung'u destekler şekilde konuştum.
"Olabilir, her türlü ihtimali değerlendireceğiz," dediğinde ekrana tekrar döndüm. "Bölüyorum ama sorularıma cevap verir misiniz? İş bittiğinde mahkemeye sunacak birkaç mantıklı açıklama istiyorum sizden?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deeper KTH
Fanfiction*Tamamlandı.* Hayatından vazgeçmiş, belki de doğduğu günden beri hiç yaşamamış bir çocuk. Pes etmekten ve vazgeçmekten delicesine nefret eden, oldukça deli bir kız. Bir daha yaşayamayacağını düşünen o çocuğun kapısını, yaşamın kendisi kadar renkli...
