Merhabalar, sizden ricamız kaç kişi bizimle görebilmemiz için vote atmanız. Okunma sayısı yanıltıcı olabiliyor ve devam bölümü için 600 vote veren okuyucu sayısı yarı yarıya düşmüş durumda. Bu kadar az okuyucunun olması motivasyonumuzu düşürüyor.
Vote vermeyi ihmal etmeyin lütfen🙏🏻
🌸
Lera'nın Anlatımından
'Kusursuz planı gizleyen, tasarlanmış tesadüfler.'
Güzel bir gün olacaktı.
Sabah erkenden kalkıp muhteşem bir kahvaltı hazırlamıştım ve son düzeltmeleri yapıyordum, Taehyung sofrayı görünce aklını kaybedecekti!
"Biraz da salça," Elimdeki tavayı ocağın üstüne bırakarak, derin bir nefes verdim. Biraz yorulmuştum ama değmişti. Eserime bakmaya doyamıyordum, Taehyung salağının midesine gidecek olması bir miktar üzücüydü ama bunu çok düşünmemeye çalışıyordum.
Her şey hazır görünüyordu, geriye sadece ölü gibi uyuyan çocuğu uyandırmak kalmıştı. "Taehyung!" diye bağırarak odasına doğru yürümeye başladım. "Beni çok uğraştırmadan uyansan iyi edersin!"
Bağırarak odasına kadar geldim ve kapıyı aynı onun yaptığı gibi çalmadan açtım. Göreceğim her görüntüye kendimi hazırlamıştım ama korktuğum şükür ki başıma gelmemişti.
"Günaydın!" Hala bağırmaya devam ediyordum ama yüzünde en ufak bir değişim bile yoktu. Bu mamut ağırlığında uykusuyla şimdiye kadar iyi hayatta kalmıştı, biri uykusunda kolunu kesse fark etmeyecek gibi uyuyordu.
"Acıktım ve şaheserimi görmezsen gerçekten üzülürüm," diyerek yatağına oturdum. Yüzünü görebilmek için tamamen ona doğru dönmüştüm, kapalı göz kapakları birazcık bile titremiyordu. "Davul mu çalmalıyım yani?" Mırıldanarak yavaşça yatağına uzandım ve elimi yanağımın altına koyarak ona bakmaya başladım.
Nefes almasa gerçekten öldü sanacaktım.
"Bugün seninle önemli şeyler konuşacağız," dedim ve beni duymamasına rağmen devam ettim. "Artık bana anlatmama konusunu abartmaya başladın. Ne zaman ortak olduğumuzu kabul edeceksin?" Elimi yüzüne çıkardım ve kaşındaki piercingin üzerinde elimi gezdirdim.
"Aslında çok da kötü görünmüyor," diyerek iç çektim. O kadar ruhsuz bir insandı ki uyurken bile bomboş görünmesini bekliyordum. Beni şaşırtıyordu çünkü uyurken küçük bir çocuğa benziyordu. Hem de asla olmadığı gibi masum bir çocuğa.
Kendi düşünceme güldüm, bu pezevenk ve masum olmak mı? Sabah sabah kahvaltı hazırlamakla kafayı bulmuş olmalıydın.
"Neden kötü görünsün?" Bir anda duyduğum sesle panikleyerek anında elimi kendime çektim. "Oha, uyuma numarası mı yapıyordun?" dediğimde kafasını salladı ama gözleri hala kapalıydı. "Hayatın yalan olduğu için yalanın her türünde iyisin, vay be."
Söylediğim komikmiş gibi güldü ve gözlerini araladı. Yeni uyandığı için gözleri olduğundan küçük görünüyordu ve birini diğerine göre biraz daha kısmıştı. "Kaş piercingleri ile derdin ne senin?" diye sorduğunda "Ne alaka?" diyerek anlamadığımı belli etmiştim.
Saniyeler sonra ise jetonum düşmüştü. Elim kaşında olduğu için söylediğimi piercinge yormuş olmalıydı. "Ha, anladım. Kötü durmuyor işte belirtmek istedim," Onu geçiştirmek için konuştuğumda derin bir nefes vererek gözlerini kapattı. "Dünyanın en saçma insanısın ve sabahın köründe seni odamda görüyorum."
Cidden, sabahın köründe beni odasında görebilmek için ne gibi bir iyilik yapmış olabilirdi ki şeytanın dünya şubesi?
"Sana bir sürprizim var, bayılacaksın!" Taehyung tekrar gözlerini açtı ve sabır diler gibi yüzüme baktı. "Emin ol sabahtan beri mutfakta şarkı söyleyen bir kız yeterince büyük bir sürpriz oldu, daha fazlasını istemiyorum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deeper KTH
Fiksi Penggemar*Tamamlandı.* Hayatından vazgeçmiş, belki de doğduğu günden beri hiç yaşamamış bir çocuk. Pes etmekten ve vazgeçmekten delicesine nefret eden, oldukça deli bir kız. Bir daha yaşayamayacağını düşünen o çocuğun kapısını, yaşamın kendisi kadar renkli...
