Merhabalar,
Geri dönüşümüz hayırlı ve uğurlu olsun 🎊🎊
Muhtemelen okuyucu sayımızda azalma olmuştur, geri kalanlar olarak desteğinizi rica ediyoruz ve hayran kurguda biraz yükselmek için oylarınızı-yorumlarınızı bekliyoruz. Bu bizim için gerçekten önemli :')
Keyifli okumalar ♥️
Lera'nın Anlatımından
'Leucosia.'
"Sizi bilemem ama ben bu kadar ciddiyete dayanamıyorum, arkaya Cardi B falan açsak olmaz mı?"
Evet, tam olarak böyleydik.
Elimdeki pizza dilimiyle yan tarafta duran karamelli dondurmayı keserken, bir yandan da öğrendiğimiz her detayın üstünde saatler harcayan ekibimi dinliyordum. Tam olarak iyi gittiğini söyleyemiyordum çünkü bu iş giderek yıpratıcı olmaya başlamıştı.
Bazen kendimi en az üç sezon sürebilecek bir dizinin başrol oyuncusu gibi hissediyordum. Hatta günün birinde bu olaylardan sağ kurtulmayı başarabilirsek hayatımı para karşılığı kelimelere döküp, kitap olarak bastırmayı düşünebilirdim. Ya da iyi bir internet dizisi senaryosuna dönüştürebilirdim, acaba hangisi daha çok para getirirdi?
Bakışlarımı karşı koltukta sessizce oturan ve dudağını dişleyen Taehyung'a çevirdim, sanırım yapacağım hiçbir proje onun bana hediye etmiş olduğu arabanın parası etmezdi. En azından 'arabanın benzin parasını çıkartırsın,' diye zihnimde söylenen tilkilerime de üzülüyordum çünkü benim yazı yazmaya zerre yeteneğim yoktu.
"Çoğu zaman size katlanamıyorum, hayır bari sen sessiz kalma Lera!" Eun Mi'nin bir anda yükselmesiyle yerimden sıçradım ve dondurmayı kesmeyi bıraktım. Gözlerim en yakın arkadaşıma döndüğünde anında gülümsemiştim. Benim yazmaya yeteneğim olmasa da Eun Mi bu işin hakkını verebilecek kapasiteye sahipti. Bu da asla fakir olmayacağımız bir hayatın garantisi sayılırdı!
"İstediğin şarkıyı açabilirsin bebeğim," En yakın arkadaşıma göz kırptığımda suratını az öncekinin aksine yumuşamış bir ifade aldı. Bu haline bayıldığım için oturduğum tekli koltuktan kalktım ve telefondan açtığı müziği daha iyi duyabilmek amacıyla en yakın arkadaşımın yanına oturdum. Beni kolunun altına alıp, favori Cardi şarkımızı açtıktan sonra geriye yaslandı. "Umarım rahatsız olmuyorsunuzdur beyler?"
"Sorun değil, müzik iyi geliyor." Kafamı Eun Mi'nin omzuna iyice yasladım, küçük bir çocuk edasıyla az önce konuşan Taehyung'u izlemeyi de ihmal etmedim. En yakın arkadaşımın kafası beni gölgelediği için ona baktığımı hissetmediğini düşünüyordum.
Taehyung oturduğu yerden kalktı ve mutfağa gidecekken bir şey unutmuş gibi arkasına döndü. "İçki alacağım kendime, isteyen var mı?" diye sorduğunda Eun Mi hiç düşünmeden onaylamıştı. "Ben alırım. Bu mitoloji kısmında başından beri etkisiz elemanım, hiçbir bağlantı kuramadığım yetmiyormuş gibi bir de canım sıkılıyor. Bari içki içeyim."
"Jacobsen içiyordun değil mi?" diye soran Taehyung, kafamı en yakın arkadaşımın omzundan kaldırmama sebep olduğunda Eun Mi "Şimdiye çoktan öğrenmen gerekmez miydi?" diye karşılık verdi.
Sevgili ortağım bize arkasını dönerek mutfağa ilerlediğinde, tekrar bir pizza dilimi alarak hızlıca ağzıma götürdüm. Bir şeyler yemediğim anlarda sanki boşluğa düşüyordum, beynim o kadar çalışıyordu ki devamlı yakıta ihtiyacı olan bir motora dönüşmüştü.
Tilkilerim fazla mesai ücreti talep etse haklılardı, Hyeri'nin kurduğu bağlantılar arasında resmen kaybolmuşlardı ve zavallılara yardım edebilecek kadar ilerleme bile kaydetmemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deeper KTH
Fanfiction*Tamamlandı.* Hayatından vazgeçmiş, belki de doğduğu günden beri hiç yaşamamış bir çocuk. Pes etmekten ve vazgeçmekten delicesine nefret eden, oldukça deli bir kız. Bir daha yaşayamayacağını düşünen o çocuğun kapısını, yaşamın kendisi kadar renkli...
