"ေဟ်ာင့္...ေတဇ..မင္းဒီေန႔ ေစာလွခ်ည္လား.."
"ေအးကြာ...တစ္ခါမွ ေစာေစာမနိုးတဲ့ေကာင္က...ငါတို႔ကိုေတာင္ အိမ္ထိလာေခၚလို႔...."
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ...ညကေစာေစာအိပ္ေတာ့...ေစာေစာနိုးတာေပါ့...အဲ့တာနဲ႔...ငါလည္း...မင္းတုိ႔ကိုပါ...တစ္ခါထဲ ဝင္ေခၚလိုက္တာ.."
ကြၽန္ေတာ္တို႔၃ေယာက္...စကားေျပာၿပီး...
ေလ်ွာက္လာတာ...ကြၽန္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေရွ႕...ေရာက္လာၿပီ....
"ေဟ်ာင့္...ျပည့္စံု...ခံုမွာထိုင္ေနတာ...ေမနွင္းစုတို႔မဟုတ္လား..."
"ေအးကြ..ဟုတ္တယ္...ငါစကားသြားေျပာလိုက္ဦးမယ္...မင္းနဲ႔ေတဇက...ဒီနားမွာေစာင့္ေန..
ကိုသုတလာရင္ လာေျပာဦး...
ေမေလးက..သူ႔အစ္ကိုေရွ႕မွာ...သူ႔ကိုစကားလာမေျပာပါနဲ႔တဲ့...အဲ့တာေၾကာင့္..မင္းတို႔ေသခ်ာၾကည့္ထားၾကေနာ္...ငါသြားၿပီ.."
"ဒီေန႔က်မွ..ကိုသုကလည္း..ေနာက္က်လိုက္တာ.."
"ကိုသုတက..ေနာက္က်တာမဟုတ္ဘူး..မင္းကိုကေစာေနတာ...အခုမွ ၈နာရီ၁၅မိနစ္ရွိေသးတယ္...အတန္းကလည္း ၉နာရီမွ စမွာ..."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြာ..ဒီမွာေစာင့္ေနၾကရေအာင္."
"ေမေလး...ကိုယ္ ဒီမွာထိုင္မယ္ေနာ္..."
"ေမေလး...ငါတို႔ဟိုဘက္ခံုကေန...ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္...ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာေနၾက...လင္းလက္ သြားမယ္..."
"ေအးေအး...ငါတို႔ဟိုဘက္ခံုမွာ..ေစာင့္ေနတယ္ေနာ္.."
"ေအးေအး"
"ေမေလး...ေမြးေန႔ေရာက္ဖို႔..သိပ္မလိုေတာ့ဘူးေနာ္..."
"တစ္လေလာက္လိုပါေသးတယ္.."
"၂၅ရက္ေလာက္ပဲ...လိုေတာ့တာပါ...
အဲ့ေန႔ေရာက္ရင္..ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့အေျဖ...ေပးမယ္မလား..ဟင္..."
"အင္းပါ...
ေတြ႕တိုင္း ဒါပဲေျပာေနတာ...
မေမာေသးဘူးလား...."
ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း...ျပည့္စံုကို...ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေစာင့္ေနရင္း....
"ေဟ်ာင့္...ေတဇ...ဟိုမွာ...ကိုသုတ..မဟုတ္လား..."
"ေအး...ဟုတ္တယ္..."
BẠN ĐANG ĐỌC
ဦးဆံုးမို႔ (completed)
Lãng mạnခင္ဗ်ားသည္သာလ်ွင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးဆံုးမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေပးပါ
