ကြၽန္ေတာ္ဆိုင္ေရွ႕မွာ..ရပ္ၾကည့္ေနမိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာေနၿပီလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး...။ ကိုသုကုိ ဟိုလူပခံုးဖက္ၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္သြားထဲက ကြၽန္ေတာ္ရပ္ၾကည့္ေနမိတာ...
ကြၽန္ေတာ္ဘာလုပ္ရမလဲ?...
ကိုသုတကယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လာမယ့္အေၾကာင္း မေျပာရတာလဲ..ဆိုတဲ့အေတြးဝင္လာၿပီဆိုတည္းက...ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဆိုင္ထဲကို လိုက္သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္....
ကားလမ္းတစ္ဖက္က ေကာ္ဖီဆိုင္ကို ေရာက္ဖို႔အတြက္...ဆိုင္ကယ္မ်ားစြာကို ေရွာင္ရွားကာ တစ္ဖက္လမ္းကိုေရာက္မွန္းမသိ ကူးလိုက္ၿပီး...ဆိုင္ထဲကိုဝင္လိုက္တယ္...
ဆိုင္ထဲေရာက္လို႔...ရွာၾကည့္လိုက္ေတာ့...အစြန္ဆံုးဝိုင္းမွာ ရယ္ေမာကာစကားေျပာေနႀကတဲ့ ကိုသုတို႔ကိုေတြ႕ရတယ္..။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုသုတို႔ဝိုင္းအနားေလ်ွာက္သြားလိုက္ေတာ့...ကိုသုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္သြားတယ္...
"ထြန္း...ထြန္းကို....
ဘယ္...ဘယ္လာတာလဲ?..."
"ကိုသုဆီလာခဲ့တာ..."
"သုတ...အဲ့တာဘယ္သူလဲ?.." လို႔ဆိုၿပီး ေဘးကလူက ဝင္ေမးတယ္...
"သူ...သူက..."
"ကြၽန္ေတာ္က ေတဇထြန္းကို...
တနည္းအားျဖင့္ ကိုသုခ်စ္သူ..."
"ဘာ!..." "ထြန္းကို.."
"ကိုသုေျပာျပလိုက္ေလ...
ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္အေၾကာင္းကို.." လို႔ေျပာလိုက္ၿပီး ကိုသုပခံုးကိုဖက္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့...
"သုတေအာင္!..."
"ဗ်ာ....ကိုလတ္..."
"ကိုလတ္..."
"ဟုတ္တယ္...ကိုလတ္...
ဒါငါ့အကို...သီဟေအာင္တဲ့..."
"ဗ်ာ..."
"မင္းကို မိတ္ဆက္ေပးခိုင္းေနတာ မဟုတ္ဘူး...
အခုကိစၥကိုရွင္း...သုတ..."
"ဟို...ဟုိ...အဲ့...အဲ့တာက..."
"ဟိုဟိုဒီဒီေတြ ေလ်ွာက္မေျပာေနနဲ႔...
အခုရွင္း..."
"ဟုတ္..."
"ဟို...ကိုသုေရာဒီကအကုိေရာ ခနထိုင္လိုက္ပါလား..."
"ဟင္း....."ဆိုၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ကိုသုေရာဟိုအကိုေရာ..၂ေယာက္လံုးထိုင္လိုက္ၾကတယ္...
BẠN ĐANG ĐỌC
ဦးဆံုးမို႔ (completed)
Lãng mạnခင္ဗ်ားသည္သာလ်ွင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးဆံုးမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေပးပါ
