ဦးဆံုးမို႔ (completed)

Part-29(Uni)

  ကိုသုရန်ကုန်သွားတာ ဒီနေ့နဲ့ဆို...တစ်လကျော်ပြီ...vedio callလည်းတခါတလေမှခေါ်လို့ရတယ်..ဖုန်းဆက်ရင်လည်း ကွန်ပြူတာသင်တန်းတက်နေရတာမို့...မအားဘူးဆိုပြီး မပြောရဘူး...။ အားပြန်တော့လည်း သူ့ညီလေးနဲ့အတူတူအိပ်ရတာမို့...ပြောလို့မကောင်းဘူးဆိုပြီး...မပြောရပြန်ဘူး...။

"🎶ဘယ်ချိန်မှလည်း...မင်းနဲ့မခွဲနိုင်ဘူးကွယ်..ငါ့အသဲဦး...
အားလုံးလည်း နားမလည်နိုင်တဲ့ လူ၂ယောက်ရဲ့ဖြစ်တည်မှု...
လွင်ပြင်အကျယ်ကြီးအဆုံးမှာ တစ်သက်တာဖြစ်မယ်...ကြိုမတွေးဘူး...
အို..လွတ်မြောက်မသွားချင်ဘူး..ဆက်မျောလွင့်ကြမယ် ငါနဲ့မင်းနဲ့အတူ...🎶"

ကိုAr-Tရဲ့လွင်ပြင်သီချင်းကို Bluetoothဖြင့်ဖွင့်ပြီး...ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်လှဲကာ..လိုက်ဆိုနေမိတယ်..။ ဒီသီချင်းကို ကျွန်တော် အလွတ်နီးပါးရတယ်..။ ဘာလို့ဆို ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တဲ့သီချင်းမို့လို့ပါ..။

"ချလောက်!..."

"ကိုကို ခံစားချက်တွေလား...
လွင်ပြင်သီချင်းက..." ဆိုပြီး ရတီက အခန်းထဲဝင်လာတယ်...

"အဲ့တာနင်နဲ့မဆိုင်ဘူး...ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်.."

"ပြန်မှာပါ...ကိုကို့မှာ ကောင်လေးရှိရင် ရတီ့ကိုပြောပြနော်..
ရတီ supportချင်လို့..."

"ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ?..ရတီရာ...
ကိုယ့်ဘာသာfeelတာတောင် ကောင်းကောင်းfeelလို့မရဘူး..."

"ဟုတ်တယ်မလား...ကိုကို့ဆီမှာ ကောင်လေးရှိနေတာမလား..ဟင်..ဟုတ်လားလို့..."

"ရှိတေတာ့ရော...နင်ဘာလုပ်မလို့လဲ?...
ွသွားစမ်းပါဟာ..ကိုယ့်အခန်းကို..."

"နှင်နေတာပဲ...ပြန်မှာပါ...ဟွန့်.." ဆိုပြီး ရတီက အခန်းထဲက ထွက်သွားတယ်..

ရည်းစားကိုလွမ်းကကြားထဲ..ဘာတွေလာမေးနေကြမှန်းမသိဘူး...
ကိုသုရေ...ကျွန်တော်လွမ်းနေပြီ...

"ငါလွမ်းလို့သေတော့မယ်..ငါသတိရနေတော့လည်း...
ကိုသုမှမသိတာ ညတိုင်းပဲ..ကျွန်တော်မှာညတိုင်းရူးနေဆဲ..ကိုသုရေ..ဟင့်..ဟင့်.."

အချိန်ရယ် မြန်မြန်သာကုန်ပါတော့...ကိုသုနဲ့တွေ့ချင်လှပြီ...တွေ့လို့ကတော့ အဝနမ်းပြစ်မယ်..အဟင့်ဟင့်...