#ရိုင္းစိုင္းတဲ့အသံုးအနႈန္းမ်ားပါသြားရင္ခြင့္လြတ္ပါ..innocenceေတြဆို ဒီပိုင္းကို ေက်ာ္ဖတ္လိုက္ပါ#
ကြၽန္ေတာ္ဒီကိုလိုက္လာမိတာ မွားၿပီလားေတာင္မသိဘူး...။ ကိုေနကကြၽန္ေတာ္နႈတ္ခမ္းကို အၾကမ္းပတမ္းလိုက္နမ္းေနတာေၾကာင့္..ဘီယာနံ႔ေတြက ကြၽန္ေတာ့္နႈတ္ခမ္းမွာပါ..စြဲလာၿပီ...။ အိမ္ေနရင္းဝတ္စပန္႔ကာတြန္းရုပ္အက်ႌျဖစ္တာေၾကာင့္..ေရေလ်ွာ္အဝတ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ သိပ္မခိုင္ေတာ့ဘဲ ကိုေနဆြဲၿဖဲခ်င္သလို အားနဲ႔အသာေလး ျဗစ္ခနဲျမည္ကာ..ၿပဲထြက္သြားတယ္...။
ကိုေနက..ကြၽန္ေတာ့္နႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းရံုတင္မဟုတ္ဘဲ လည္တိုင္ကေနတစ္ဆင့္..ညႇပ္ရိုး ရင္ဘက္ေတြထိပါေရာက္လာတယ္..။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုေနမနမ္းနိုင္ေအာင္ရုန္းေတာ့..ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္..။ ကိုေနနမ္းေနရာမွရပ္ကာ..ကြၽန္ေတာ္လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျပီး..ၿဖဲလိုက္တဲ့အက်ႌခြၽတ္ျပစ္လိုက္တယ္..။
"ကိုေန...ကြၽန္ေတာ့္ကိုလႊတ္...
ကြၽန္ေတာ္မႀကိဳက္ဘူး...ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲ့လိုလာမလုပ္နဲ႔...မႀကိဳက္ဘူး..လႊတ္လို႔.."
ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ရုန္းလိုက္ေတာ့...
"ညီ!!!!.." ဆိုၿပီး ေအာ္လိုက္တဲ့ကိုေနရဲ႕အသံ..ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကို လန္႔သြားၿပီး..ရုန္းေနတဲ့လက္ေတြပါ အိပ္ယာေပၚ ေျပက်သြားတယ္...။
ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကိုေန႔ကို ေၾကာက္သြားတယ္..။ ကိုေန႔မ်က္လံုးဟာ ရဲေနၿပီးေတာ့..ေၾကာက္စရာအရမ္းေကာင္းတယ္..။ ကြၽန္ေတာ္နႈတ္ခမ္းေတြအတင္းဖိကပ္ၿပီး နမ္းေနတဲ့ကိုေန႔ကို ကြၽန္ေတာ္မတြန္းလွန္ခ်င္ေတာ့ဘူး...။
ကိုေနကလိုခ်င္တယ္ေျပာရင္ ကြၽန္ေတာ္လိုလိုခ်င္ေပးေပးမွာေပါ့..ဒါေပမဲ့ မတူညီတဲ့ေခါင္းစဥ္ကေအာက္ကေနေပါ့...အခုလို မယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔အတူ သိမ္းပိုက္ျခင္းမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး..။
"အ!...ကိုေန..
အင္း!..အြန္း!.."
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ဘက္ကို စိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ေနတဲ့ ကိုေန...အသံထြက္မိမွာစိုးလို႔ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုက္ထားမိလိုက္တယ္..။
BẠN ĐANG ĐỌC
ဦးဆံုးမို႔ (completed)
Lãng mạnခင္ဗ်ားသည္သာလ်ွင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးဆံုးမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေပးပါ
