ဦးဆံုးမို႔ (completed)

Part-29

  ကိုသုရန္ကုန္သြားတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆို...တစ္လေက်ာ္ၿပီ...vedio callလည္းတခါတေလမွေခၚလို႔ရတယ္..ဖုန္းဆက္ရင္လည္း ကြန္ျပဴတာသင္တန္းတက္ေနရတာမို႔...မအားဘူးဆိုၿပီး မေျပာရဘူး...။ အားျပန္ေတာ့လည္း သူ႔ညီေလးနဲ႔အတူတူအိပ္ရတာမို႔...ေျပာလို႔မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး...မေျပာရျပန္ဘူး...။

"🎶ဘယ္ခ်ိန္မွလည္း...မင္းနဲ႔မခြဲနိုင္ဘူးကြယ္..ငါ့အသဲဦး...
အားလံုးလည္း နားမလည္နိုင္တဲ့ လူ၂ေယာက္ရဲ႕ျဖစ္တည္မႈ...
လြင္ျပင္အက်ယ္ႀကီးအဆံုးမွာ တစ္သက္တာျဖစ္မယ္...ႀကိဳမေတြးဘူး...
အုိ..လြတ္ေျမာက္မသြားခ်င္ဘူး..ဆက္ေမ်ာလြင့္ၾကမယ္ ငါနဲ႔မင္းနဲ႔အတူ...🎶"

ကိုAr-Tရဲ႕လြင္ျပင္သီခ်င္းကို Bluetoothျဖင့္ဖြင့္ၿပီး...ကုတင္ေပၚမွာ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လွဲကာ..လိုက္ဆိုေနမိတယ္..။ ဒီသီခ်င္းကို ကြၽန္ေတာ္ အလြတ္နီးပါးရတယ္..။ ဘာလို႔ဆို ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္းမို႔လို႔ပါ..။

"ခ်ေလာက္!..."

"ကိုကို ခံစားခ်က္ေတြလား...
လြင္ျပင္သီခ်င္းက..." ဆိုၿပီး ရတီက အခန္းထဲဝင္လာတယ္...

"အဲ့တာနင္နဲ႔မဆိုင္ဘူး...ကိုယ့္အခန္းကိုယ္ျပန္.."

"ျပန္မွာပါ...ကိုကို႔မွာ ေကာင္ေလးရွိရင္ ရတီ့ကိုေျပာျပေနာ္..
ရတီ supportခ်င္လို႔..."

"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ?..ရတီရာ...
ကိုယ့္ဘာသာfeelတာေတာင္ ေကာင္းေကာင္းfeelလို႔မရဘူး..."

"ဟုတ္တယ္မလား...ကိုိကုိ႔ဆီမွာ ေကာင္ေလးရွိေနတာမလား..ဟင္..ဟုတ္လားလို႔..."

"ရွိေတတာ့ေရာ...နင္ဘာလုပ္မလို႔လဲ?...
ြသြားစမ္းပါဟာ..ကိုယ့္အခန္းကို..."

"နွင္ေနတာပဲ...ျပန္မွာပါ...ဟြန္႔.." ဆိုၿပီး ရတီက အခန္းထဲက ထြက္သြားတယ္..

ရည္းစားကိုလြမ္းကၾကားထဲ..ဘာေတြလာေမးေနၾကမွန္းမသိဘူး...
ကိုသုေရ...ကြၽန္ေတာ္လြမ္းေနၿပီ...

"ငါလြမ္းလို႔ေသေတာ့မယ္..ငါသတိရေနေတာ့လည္း...
ကိုသုမွမသိတာ ညတိုင္းပဲ..ကြၽန္ေတာ္မွာညတိုင္းရူးေနဆဲ..ကိုသုေရ..ဟင့္..ဟင့္.."

အခ်ိန္ရယ္ ျမန္ျမန္သာကုန္ပါေတာ့...ကိုသုနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လွၿပီ...ေတြ႕လို႔ကေတာ့ အဝနမ္းျပစ္မယ္..အဟင့္ဟင့္...