ကြၽန္ေတာ္ ကိုသုကိုဖုန္းဆက္ေနတာ...၂ညနဲ႔၁ရက္ရွိၿပီ...။ ကိုသုေနမေကာင္းတဲ့ညကေတာ့...ေနမေကာင္းေနလို႔...အိပ္ေနပါေစဆိုၿပီး..ဖုန္းထပ္မဆက္တာ...ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့...ကိုသုဖုန္းကိုေခၚေနတာ...ညေရာက္တဲ့အထိ..ေခၚလို႔မရဘူး..။
အိမ္ကိုလိုက္သြားဖို႔ကလည္း...မသြားရဲလို႔...လမ္းထိပ္ကေနျပန္လွည့္လာလိုက္ခဲ့တယ္..။ အခုလည္းေခၚေနတာ...မကိုင္ေသးဘူး...။ မကိုင္မခ်င္း ေခၚမယ္ဆိုၿပီး...ဆက္ေခၚေနလိုက္တယ္..။ ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ေခၚမယ္ဆိုၿပီး..ေခၚလိုက္ေတာ့...
Ringing....
"Hello!...ထြန္းကို.."
"ေတာ္ေသးတာေပါ့...ဖုန္းကိုင္လို႔..
ကိုသုရာ...ဘာလို႔ဖုန္းမကိုင္တာလဲ?...
ဘာမ်ားျဖစ္ေနတာလဲလို႔...ဒီမွာစိတ္ပူေနတာကို...."
"အာ....sorryပါကြာ...
မေန႔ညကတည္းက...ေနမေကာင္းလို႔ ဖုန္းကိုသိမ္းထားတာ...ခုမွ ဖြင့္ၾကည့္မိတာ..."
"ဟင္း....အခုေရာ ဘယ္လိုေနေသးလဲ?...
ထမင္းေရာစားလို႔ရၿပီးလား...
ေဆးေရာေသာက္ထားရဲ႕လား...
ေခါင္းေရာကိုက္ေသးလား...
ေရမခ်ိဳးေသးနဲ႔ဦးေနာ္...ေနေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး.."
"ေျဖးေျဖးေျပာပါ ထြန္းကိုရယ္...
ငါေနေကာင္းေနပါၿပီ...
ေဆး၂လံုးေတာ့ ထိုးလိုက္ရတယ္..ဟီး..ဟီး.."
"ဟုတ္လား...ေကာင္းတယ္...
ေဆးထိုးလိုက္တာ..."
"ဘာ!!...မေကာင္းပါဘူး.."
"ဘာကိုလဲ?.."
"ေဆးထိုးတာ ေျပာတာ....
ေဆးထိုးခံရတာ ဘယ္ေလာက္နာတာမွတ္လို႔...
ေပါင္ကိုတန္းသြားတာပဲ...ဟင့္...
ဒါေတာင္ ေဖေဖထိုးေပးတာမို႔လို႔..."
"ကိုသုေဖေဖက ဆရာဝန္လား..."
"အင္း...ဟုတ္တယ္...ကိုလတ္ေရာပဲ...
ငါ့အထက္္ကေလ..."
"ေၾသာ္...အခုေရာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ?.."
"ဒီလိုပါပဲ....အခန္းထဲမွာ လွဲေနတာ..."
"ေၾသာ္...."
"ထြန္းကို.."
"ဗ်ာ.."
"ထြန္းကို..."
"ဗ်ာ..."
"ထြန္းကို.."
VOCÊ ESTÁ LENDO
ဦးဆံုးမို႔ (completed)
Romanceခင္ဗ်ားသည္သာလ်ွင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးဆံုးမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေပးပါ
