#ရိုင်းစိုင်းတဲ့အသုံးအနှုန်းများပါသွားရင်ခွင့်လွတ်ပါ..innocenceတွေဆို ဒီပိုင်းကို ကျော်ဖတ်လိုက်ပါ#
ကျွန်တော်ဒီကိုလိုက်လာမိတာ မှားပြီလားတောင်မသိဘူး...။ ကိုနေကကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းကို အကြမ်းပတမ်းလိုက်နမ်းနေတာကြောင့်..ဘီယာနံ့တွေက ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းမှာပါ..စွဲလာပြီ...။ အိမ်နေရင်းဝတ်စပန့်ကာတွန်းရုပ်အင်္ကျီဖြစ်တာကြောင့်..ရေလျှော်အဝတ်ဖြစ်တာကြောင့် သိပ်မခိုင်တော့ဘဲ ကိုနေဆွဲဖြဲချင်သလို အားနဲ့အသာလေး ဗြစ်ခနဲမြည်ကာ..ပြဲထွက်သွားတယ်...။
ကိုနေက..ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းရုံတင်မဟုတ်ဘဲ လည်တိုင်ကနေတစ်ဆင့်..ညှပ်ရိုး ရင်ဘက်တွေထိပါရောက်လာတယ်..။ ကျွန်တော်လည်း ကိုနေမနမ်းနိုင်အောင်ရုန်းတော့..ရုန်းရင်းဆန်ခတ်တွေဖြစ်ကုန်တယ်..။ ကိုနေနမ်းနေရာမှရပ်ကာ..ကျွန်တော်လက်တွေကို ချုပ်ကိုင်ထားပြီး..ဖြဲလိုက်တဲ့အင်္ကျီချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်..။
"ကိုနေ...ကျွန်တော့်ကိုလွှတ်...
ကျွန်တော်မကြိုက်ဘူး...ကျွန်တော့်ကို အဲ့လိုလာမလုပ်နဲ့...မကြိုက်ဘူး..လွှတ်လို့.."
နောက်ထပ်တစ်ကြိမ် ထပ်ရုန်းလိုက်တော့...
"ညီ!!!!.." ဆိုပြီး အော်လိုက်တဲ့ကိုနေရဲ့အသံ..ကျွန်တော်တကယ်ကို လန့်သွားပြီး..ရုန်းနေတဲ့လက်တွေပါ အိပ်ယာပေါ် ပြေကျသွားတယ်...။
ကျွန်တော်တကယ်ကိုနေ့ကို ကြောက်သွားတယ်..။ ကိုနေ့မျက်လုံးဟာ ရဲနေပြီးတော့..ကြောက်စရာအရမ်းကောင်းတယ်..။ ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းတွေအတင်းဖိကပ်ပြီး နမ်းနေတဲ့ကိုနေ့ကို ကျွန်တော်မတွန်းလှန်ချင်တော့ဘူး...။
ကိုနေကလိုချင်တယ်ပြောရင် ကျွန်တော်လိုလိုချင်ပေးပေးမှာပေါ့..ဒါပေမဲ့ မတူညီတဲ့ခေါင်းစဉ်ကအောက်ကနေပေါ့...အခုလို မယုံကြည်မှုတွေနဲ့အတူ သိမ်းပိုက်ခြင်းမျိုးတော့မဟုတ်ဘူး..။
"အ!...ကိုနေ..
အင်း!..အွန်း!.."
ကျွန်တော့်ရင်ဘက်ကို စိတ်ကြိုက်ခြယ်လှယ်နေတဲ့ ကိုနေ...အသံထွက်မိမှာစိုးလို့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ကိုက်ထားမိလိုက်တယ်..။
BẠN ĐANG ĐỌC
ဦးဆံုးမို႔ (completed)
Lãng mạnခင္ဗ်ားသည္သာလ်ွင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ဦးဆံုးမို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕အခ်စ္ေတြအကုန္လံုးကြၽန္ေတာ့္အတြက္ပဲျဖစ္ေပးပါ
