ဦးဆံုးမို႔ (completed)

Part-27

   ဘာလိုလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပထမနွစ္ဝက္စာေမးပြဲေျဖလာတာ...ဒီေန႔ဆိုေနာက္ဆံုးေန႔ျဖစ္ၿပီ...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အကုန္လံုးက ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္မို႔ ဘာမွေတာ့မျဖစ္ဘူး...။ စာေမးပြဲေျဖတယ္ဆိုတာကလည္း...ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ဘာမွမထူးျခားပါဘူး...။ အရင္ကတည္းက လုပ္လာခဲ့တာမို႔ အခက္အခဲေတာ့မရွိပါဘူး...။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ထြက္လာတဲ့အထိ...ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူစာဂ်ပိုးေလးက ခုထိမထြက္ေသးဘူး...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေျဖေနလဲမသိဘူး..။ ဂုဏ္ထူးတန္းတက္မို႔လားမသိဘူး..။ ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း အေရွ႕ကခံုမွာေစာင့္ေနလိုက္တယ္...။ ခနၾကာေတာ့..ေမးခြန္းစာ႐ြက္နဲ႔ စာေရးကိရိယာေတြ ကိုင္ၿပီး...ကိုသုထြက္လာတယ္..

"ေျဖနိုင္လား ထြန္းကို...
အေစာႀကီးထြက္သြားတာ..."

"ကြၽန္ေတာ္က လက္ေရးျမန္တယ္ေလ...
ၿပီးေတာ့ ၅ပုဒ္ပဲေျဖခဲ့တာ...တစ္ပုဒ္ကမရလို႔...ဟီးဟီး...
ကိုသုကေရာ ဘာလို႔ၾကာေနတာလဲ?...ဂုဏ္ထူးတန္းတက္မလို႔လား...."

"မဟုတ္ပါဘူး...အပုဒ္မွားေျဖမိလို႔..ဟီးဟီး...
ညီလင္းတို႔ျပည့္စံုတို႔ေရာ ေျဖနိုင္လား.."

"ေျဖနိုင္တယ္...ကိုသုတ..."

"ကိုေလး....ေျဖနိုင္လား..." ဆိုၿပီး ေမနွင္းစုကအနားေရာက္လာတယ္...

"အင္း...ေမေလးေရာ..."

"ဟုတ္...ေျဖနိုင္တယ္...
အဲ့တာဆို ေမေလးသြားေတာ့မယ္ေနာ္..."

"ေအးေအး..."

"ကြၽန္ေတာ္လည္းသြားလိုက္ဦးမယ္...ကိုသုတ..
ေဟ်ာင့္ေတြ ငါျပန္နွင့္ၿပီေနာ္..."

ေမနွင္းစုထြက္သြားတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုနႈတ္ဆက္ၿပီး...ေမနွင္းစုေနာက္လိုက္သြားတဲ့ ျပည့္စံု...

"ညီ!...ညီ!...
ဟူး...ေမာလိုက္တာ..."ဆိုၿပီး ညီလင္းကုိလွမ္းေခၚၿပီး ေဘးနားေရာက္လာတဲ့ ကိုေနဝန္း

"ကိုေန႔အစား ေမာလိုက္တာ...
cycle standကေစာင့္ေနပါလား..."

ကိုေနဝန္းတို႔ physics majorသမားေတြက...ကြၽန္ေတာ္တို႔အေဆာင္မွာေျဖရတာ...ကြၽန္ေတာ္တို႔က သမိုင္းေဆာင္မွာ ေျဖရတဲ့အတြက္...ေတာင္နဲ႔ေျမာက္လို႔ ေဝးတယ္...။ အဲ့တာကို ေန႔တိုင္း လာပို႔လိုက္...ေျဖၿပီးရင္ ဒီမွာလာေစာင့္ေနတယ္...။ သူ႔အစားကြၽန္ေတာ္ပင္ပန္းလိုက္တာ...