Dreams of Tomorrow | Book 1 (UNDER-EDITING)

Chapter 39

Kay

"Sweety, bakit nandito ka? Hindi ba dapat nagdedate kayo ngayon ng fiance mo?" tanong ni mom ng makapasok siya sa room ko.

"I don't want to go out mom." bored na sabi ko.

"And why is that? Valentine's Day ngayon hija, dapat magcelebrate ka." she said.

"I don't want to go out mom." ulit ko pa.

"Hay nako, hija. Tumayo ka jan at tawagan mo ang fiance mo." may bahid ng strikto ang boses ni mommy.

"Ayoko nga mommy." nakasimangot na sabi ko.

She sighed and went to me. She sat at my side and hugged me.

"It's okay sweety. Isipin mo na lang na you're doing this for you family ha?"

Ano ba 'to si mommy. Wala naman akong sinasabe.

"Fine mommy. Matahimik ka lang."

Bumuntong hininga muna ako bago tumayo at dumiretso sa banyo. Sinuot ko ang robe na kulay pink pagkatapos maligo at lumabas ng banyo. Wala na si mommy dun at tanging dress nalang at heels ang naiwan sa ibabaw ng kama. Siguro hinanda na niya para sakin. Buti nalang dahil wala din akong maisip na isusuot. It was a Red Charlotte Russe Dress at Red Stilleto. I wore it. I let my hair straight and put some light makeups. Ayoko ng dark lalo na at lalabas ako. Dahil magmumukha akong clown. I bring my red sling bag with me. Mukha tuloy akong puso ngayon dahil Red ang outfit ko.

I texted Shawn before I went outside.

To Shawn:

Hi. Mom wants us to go on a date. Are you available? Let's meet at Tagaytay. Thank you.

Pumara na ako sa taxi at nagpahatid sa Lover's Cafe. Ilang oras ang byahe kaya panay din ang tingin ko sa cellphone ko. Actually it's not Shawn who I was waiting. It was Blake. Hindi pa kasi siya nagtetext sakin. Hindi niya ko kinukulit o kinukumusta manlang. Nagsawa na ba siya kaagad? Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko eh. Ako 'tong nagpalayo sakanya tapos ngayong lumalayo na siya nasasaktan ako. Gaga 'no?

Nang makarating sa Tagaytay ay dumiretso ako sa Lover's Cafe at dun naghintay. Tinext ko ulit si Shawn.

To Shawn:

Andito na ako. San kana? Wait kita. Thank you.

I waited for a few hours pero wala pa din siya. Though, I was not really waiting for him. I was waiting for someone. Eh napaka imposible naman non. Nanlulumo akong yumuko sa table. Nakakahiya naman kanina pa ako dito at yung mga waiter kanina pa tanong ng tanong sa order ko.

Napaangat ako ng tingin ng maramdamang may umupo sa harap ko. Nagulat ako sa nakita. I want to see him but I didn't expect him to show up here.

"Hey, Kaydence."

Napatulala ako sa magandang ngiti niya. Pero teka, bakit andito siya?

"Why are you here? How did you know that Im here?" tanong ko.

"Well, naisipan ko lang pumunta dito. Pinapunta din ako dito nung may ari ng cafe na to. Kaibigan ko kasi yon." nakangiting sabi niya. Iniisip siguro nito na destiny na kami. Kahit gusto ko ding isipin na ganun nga, hindi parin mawala sa isip ko na ikakasal ako sa ibang tao. At ang katunayan na hindi ko siya makakasama ay talagang nagpapasakit at nagpapalungkot sakin. Sana naman bago ako ikasal magkaroon kami ng bonding.

"Okay." I said before I pursed my lips.

"How 'bout you? Why are you here?" he asked and called a waiter.