Unutulmazsın

23. BÖLÜM

Artık bildiğim gibi değildim. Onu bildiğim kadardım.

Bakışlarım karşı karşıya durmuş birbirlerine bakan Ali Asaf ve Kardelen arasında gidip geliyordu.

Ali Asaf başını öne eğdiğinde Kardelen konuştu "Karşıma nasıl bir daha çıkarsın?"

Dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Onlar birbirlerini tanıyor muydu?!

Kardelen bir iki adım gerileyerek Ali Asaf'tan uzaklaştı "Söz vermiştin!"

Anlam veremeyerek kaşlarımı çattım. Söz mü?

Hayal kırıklığı ile başını iki yana salladı "Gerçi benimki de laf işte. Sen verdiğin hangi sözü tutmuştun ki?"

Ali Asaf sessiz kaldığında Kardelen arkasına döndü. Gözlerimiz buluştuğunda olduğu yerde kala kaldı "Bukre." Kardelen adımı söylediğinde Ali Asaf'ın bakışları hızla beni buldu.

Bana doğru koşup omuzlarımı kavradı "İyi misin? Yaralanmadın öyle değil mi?"

Ellerini kavrayıp onu durdurdum. Telaşlı gözleri yüzümü bulduğunda sakin bir ifadeyle konuştum "Ben iyiyim."

"Olanları duyduğumda evden çıkmam ve kendimi burada bulmam bir oldu."

Ali Asaf olduğu yerde bize bakmayı sürdürdüğünde bakışlarım onu buldu. İkisinin gözlerinden de aynı ifadeyi okuyordum. Şaşkınlık, kırgınlık, hüzün...

Kardelen'e doğru döndüm "Beni yukarıda bekler misin? Bir işim var. Halledip geleceğim. Daha rahat konuşuruz." Bir an önce buradan gitmek ister bir tavırla başını salladı. Merdivenlere doğru yürümeye başladığında Ali Asaf'a doğru döndüm.

Kardelen'e bakarken farkında olmadan ona doğru birkaç adım attı. Adımları duraksadığında bakışları yüzümü buldu. Ellerimi önlüğümün ceplerine yerleştirip ağır adımlarla ona doğru yürüdüm. Karşı karşıya geldiğimizde bakışlarını benden kaçırıp elinde ki fotoğrafı uzattı.

Parmakları arasındaki fotoğrafı usulca aldım "İyi misin diye sormak bu noktada aptallık olur."

Başını hafifçe salladıktan sonra sertçe yutkunarak saçlarını karıştırdı. Birkaç saniye derin nefesler alıp verdikten sonra konuyu değiştirmek istercesine bana doğru döndü "Planın işe yaradı mı?"

Durgun bir ifadeyle başımı iki yana salladım "Onun hayatında önemli bir pozisyona sahip değilim ve yüzümü hatırlamasına şu noktada imkan yok. Yanlış zamanda denenmiş bir planın sonucunun hüsran olmasına şaşmamalı."

"Denemekten geri durma. Her daim ihtiyacın olduğunda yanında olacağım."

Fotoğrafı gösterip gülümsedim "Biliyorum. Teşekkür ederim." Ali Asaf karşılık olarak sessiz kalıp gülümsemeye çalıştı. Konuşmamız bittiğinde geriye doğru dönüp hızlı adımlarla çıkış kapısına yöneldi.

Kardelen ve onun arasında ne yaşanmıştı ki bugün karşılaştıklarında ortamın havası bu kadar gergindi?

Düşüncelerimden sıyrılıp elimde ki fotoğrafa baktım. Gülümseyerek fotoğrafı cebime koyup merdivenlere doğru yöneldim. Esra'nın kaldığı odanın olduğu koridora girdiğimde biraz ileride duvara yaslanmış bir vaziyette sakince etrafına bakan Eser'i gördüm.

Onun hemen önünde odanın dışında ki camdan Esra'ya bakan Kardelen'in bakışları beni bulduğunda kaşları derince çattıldı. Yanlarına vardığımda Kardelen koluma sertçe vurdu "Süpermen misin sen? Ne diye bıçakların önüne atlıyorsun?! Sokakta mı buldum ben seni?"