Bölüm 31- Dürüm

1.2K 79 5
                                    

"Uzatma Yeşim!" Kaşlarımı catarak kadina bakip babamin söylediği seyi idrak etmeye calisirken babamin sesini duydum.

"Yosun!" Basimi tereddutle babama cevirdigimde kaslarini çatmış beni izledigini gördüm. "Ne isin var yine senin bu evde?'' Cevap vermek icin agzimi actigimda Mert lafa atladı.

"Ziyarete gelmisti Kemal amca. Sorun olmaz değil mi?" Babam bakislarini kacirip yeniden Yesim dedigi kadina döndü. O kadar aradik taradik, ama hicbir sey bulamadik hakkinda. O Yesim, bu Yesimmiymis simdi? Yesim Tanerden bir adim uzaklasti.

"Ozur dilerim, beni tanimiyorsun bile. Tepkim seni şaşırtmış olabilir." Taner yavasca basini salladi. "Babana cok benziyorsun." Tanerin kaşlarının catildigini hissettim. Alt dudagini agzinin içinde biraz geveledikten sonra sordu.

"Babami taniyor musunuz?" Yesim basini salladı.

"Beraber büyüdük." Ardindan goz ucuyla babama baktı. "Kemal sana bahsetmedi mi hic... babandan? Adnandan ya da benden?" Babam... Tanerin ailesini taniyor muydu ki?

Babam bogazini temizleyip sert bir ifadeyle Tanere baktı.

"Taner. Bir sureligine bahceye çıkabilir misin?" Taner saskin bir ifadeyle yanimizdan gecerken babamla goz goze geldik.

"Siz de." Basiyla Merti isaret ettiginde oflayarak Mertin elini tutarak salondan ciktim. Tabi ki fazla uzaklasmadim. Hemen salon kapisinin onunde yere coktugumde Mert kaslarini catmis bana bakiyordu. Kas goz isaretiyle onunda cokmesini saglayip iceriye kulak kabarttim. Simdi iceride uc kisilerdi. Babam Adnan amca ve Yesim.

Bir sure ses gelmedi, ardindan Yesimin sesini duydum.

"Geliş amacim aslinda Atillaydi... ikinizinde basiniz sağolsun." Karsi taraftan ses gelmedi. En sonunda yine Yesimin sesi duyuldu.

"Boyle bakmayi keser misin Kemal!" Babam sesli bir sekilde nefesini verdi.

"Tanerin yaninda nasil oyle bir pot kirabilirsin? Nasil yaparsin bunu Yesim?"

"Ne kadar benzediklerinin farkinda misin sen? Görünce ne kadar sasirdim?"

"Peki, o ne kadar sasirdi? Yesim, Taner tam yedi senedir benim yanimda. Ben daha soyleyemedim baban benim arkadasimdi diye. Nasil boyle bir salaklik yapabildin? Nasil soyleyebildin? Hic mi hatrim yoktu?"

"Peki sen nasil o cocugu benim evime sokabildin?" Ikisinin hararetli tartismasini Adnan amcanin buz gibi sesi keserken agzim acik kafamda mantikli bir senaryo yazmaya calisiyordum. Arkadaslar ama-

"Atillanin cenazesi içi-"

"O adamin oglunu nasil evime soktun?" Adnan amca resmen evi inlettiginde nefesimi tuttum.

"Ekrem senin de arkadasindi Adnan?"

"Karımı koynuna alan arkadaşım yok benim!" Mertin nefes alış verisinin hizlandigini hissettigimde basimi yavasca ona dogru cevirdim. Gozlerini kapamis basini iki yana sallarken tirnaklarini dizine geciriyordu...

***

"Saçmalık. Saçmalık... saçmalık." Mert belki bunu bininci kez tekrarlarken durup yol kenarindaki makineye bozuk para attim. Bir sure sonra Mert yanimda bitti. Geride kaldigimi uzunca bir süre sonra farketmisti sanırım.

"Yosun bu nasil olabilir?" Meyve suyumu agzima gotururken omuzlarimi silktim.

"Bilmiyorum." Mert yumrugunu omzuma sertce gecirdiginde az daha meyve suyunu puskurtuyordum. Aciyla yuzumu burusturdum.

"Sinirini benden cikarma lan!" Omzunu silkip yürümeye basladiginda mecbur onu takip ettim.

"Diyelim ki boyle birsey oldu-"

"Annem oyle bişey yapmis olamaz." Derin bir nefes aldim.

"Olsa bile olayi bu kadar dramatiklestirme. Sonucta babam Sibelle evli." Durdu ve ardina donup gozlerime bakti.

"Yosun eger annem boyle birsey yaptiysa, yani... babami babamın arkadasiyla.. aldattiysa ve- aldattiysa..."

"Derin bir nefes al ve duzgunce söyle." Once derin bir nefes aldı.

"Aslında ne hissetmem gerektigini bilmiyorum. Anneme kizip babamin yaninda mi olmam gerekir? Yirmi iki yasindayim ben, taraf secmem cok cocukca olmaz mi?" Basimi salladim. "Bir kere bile annem olmadigi icin ona ya da babama kizmadim. Kucukken öldüğünü dusunurdum ama buyudukce..." Ona dogru birkac adim attim ve elimi koluna koydum. "Buyudukce olmedigini düşündüm. Babama sorduğumda oldu bile demedi çünkü hic. Annemin hic fotografi yok evde. Eger olmus olsaydi her yerde onun fotograflari olmaliydi degil mi?" Basini gökyüzüne kaldirip gunesle gozlerini kapatti. "Sadece gittigini düşündüm. Beni arayip sormadi diye de bir kere olsa kizmadim ona. Hep özledim... sadece ozledim." Bakislarini yeniden bana cevirdi. "Babami aldatti diye onu ozlemekten vazgecemem." Basimi salladim.

"Vazgecme zaten."

"Belki karsilasiriz birgun ve..." Gülümsedim.

"Evet karsilasabilirsiniz."

"Ve ona sarilabilirim." Kollarimi yavasca beline doladim. Elleri saclarimi buldugunda basimi gogsune biraz daha gomdum.

Hayat cok tuhaf ha? Bugun duyduklarim akil almaz seylerdi belki ama.. suan oldugum yerden cok memnunum ben...

"Bol acili kimindi? Cok aciktim ben." Ozgurun sesiyle basimi Mertin gogsunden kaldirdim.

"Benim." Mert kollarini cekip beline dayadi.

"Beni durume tercih mi ettin sen biraz once?" Merti umursamayip banka oturdum ve durumumden kocaman bir isirik aldim.

"Duvara mi konusuyorum?" Özgürun uzattigi ayrani alip bir yudum aldim ve gulumsedim.

"Teşekkürler." Ozgur de gulumsediginde Mert ic cekti.

"Goren de benim icin disariya ciktiklarini sanir. Pardon ya, randevunuzu bolmuyorum degil mi?" Onume egilerek bunu sordugunda durumumu agzina sokusturdum. Koca bir isirik aldi ve bir sure sonra elini agzina goturdu. Gozleri doldugunda kahkahalarimi daha fazla tutamazdim artik...

...devam edecek...

Beyaz ve Siyah~Eve DönüşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin