Bölüm 9- Karnabahar

1.8K 146 10
                                    

Birisi de yanlislikla ☆ ←şu isarete bascak mi cok merak ediyorum. (Bir umut, bekliyo...) Hem bakin nasil da tatli, telden basınca tesekkur ediyo :D
Iyi okumalar ;) baysss... :*

Özgürle kostura kostura eve girdigimizde sicak hava dalgasi ve tombis yanakli siritan bir kadin bizi karsiladi.

"Ovv cok islanmissiniz. Alin su havlulari." Bana uzattigi havluyu alip saclarimi kurulamaya basladigimda etrafa goz atma imkani bulmustum. Arka kapidan girmistik ve kucuk bir koridordan sonra bu kucuk salona gecmistik. Pek bir satafati yoktu, buyuk ihtimal calisanlara ayrilan bir salondu.

"Umran teyze, cok aciktim ben." Önce Ozgure sonra da adinin Umran oldugunu ogrendigim kadina baktim.

"Hemen hazirlarim." Bana dondu."Sen de ac misin kizim?" Basimi iki yana salladim. "Yersin yersin. Simdi sondurdum altini, mis gibi karnabahar." Iykk!

"Sey ben... is icin gelmistim de. Bugun gelmem soylenmisti." Kadin tam mutfak kapisi oldugunu tahmin ettigim kapidan gececegi sira durdu ve bana dogru dondu.

"Atillanin yegenisin o zaman." Oyle miymisim? "Adin neydi? Aa Yesim." Sirittim.

"Yosun." Basini salladi.

"Evet Yosun daha dogru gibi geldi." Kapidan ciktiginda saclarimi kurulama isine geri donmustum ki beni izleyen bir adet Ozgur gördüm. Gulumsedim.

"Bir sorun mu var?" Basini iki yana salladı.

"Hayir yok. Sadece... biraz tanidik geldin." Tek kasimi kaldirdim. Hayir tanidik falan degilim ama olabiliriz kasli sey.

Iceriye kir sacli bir adam girdi ve kollarini acarak uzerime dogru yürüdü.

"Yosun, kizim." Atilla bu heralde. Ben de ona simsiki sarildim. Ayrildigimizda ellerini omzuma koydu.

"Baban nasil?" Benim bu cakma amca cok mal valla. Insan babami mi sorar. Ya bir pot kirsam.

"Iyi selami var."

"Ya..." Annen diyecek simdi. Al sana büyük pot. Sey azicik annem beni dogururken olmus de. "Ya Taner?" Ani bir öksürük krizine girdim. Bu adam Taneri nereden biliyor ya? Tam soracaktim nereden tanidigini ama şoförun de hala ortamda oldugunu farkettim ve ona kaçamak bir bakis attim. Tek kasini kaldirmis Atilla amcama (?) bakiyordu. Yavasca dudaginin tek kenari kivrildi. Yüzüne sorgularcasina baktigimdaysa o tuhaf bakislarini sürdürdü. Derin bir nefes alip Atilla ya baktim.

"O da iyi. Tamirhanede." Basini salladi ve ellerini omuzlarimdan cekti. O sirada da Umran hanim iceriye girmişti.

"Yemek hazir."

***

Hemen karsimda Özgür yemege gomulmus kasik kasik karnabaharlari mideye gonderirken ben de bir catal yardimiyla yemegimle oynuyordum.

"Karnabahar sevmez misin?" Cakmak cakmak gozlerle bana bakan Ozgure dondum. Sonra da bos tabagina.

Yavasca tabagimi onune dogru ittirdim.

"Teşekkür ederim." Yeniden yemegine gomuldugunde sirittim.

"Yeni basladim demistin. Cabuk uyum saglamissin." Basini salladi.

"Sen de saglarsin. Cok iyi insanlar. Hem amcan da burada." Yaa, ne demezsin?

"Sadece Mert Beyin soforu musun?" Yeniden basini salladi.

"Kolunu kirmis. Hatta sanirim kaza sirasinda olmus." Basimi salladim. Evet evet, ben bu cocuga kesinlikle yaklasmaliyim. Sirince gulumsedim.

Evet Özgür bey. Beni sonuca ulastiracak en kisa yol siz gibisiniz...

...devam edecek...

Beyaz ve Siyah~Eve DönüşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin