Bölüm 20- Hesap

1.4K 97 11
                                    

Okulun ilk haftasını pdö haftası yapan zihniyete Allah akıl fikir versin diyorum ve yeni bölümü yayınlıyorum. İyi okumalar gençler :) Yazar hala depresyonda da. (2002 den beri. Hayır ben o önlüğü nasıl giydim :'/ ) Neyse hadi çabuk çabuk okuyuverin de bu dertli yavrucağın yüzü gülsün. ;)

"Ne sacmaliyorsun sen? Ne demişim ben Yesime?" Salonun kucuk kapisinin onunde durdum. Babam bana arkasi donuk Adnan amcanin karsisina dikilmisti. Adnan amcanin yuzunde kucumser bir ifade vardi.

Babam Adnan amcayla görüşmeyi kestiginde ortakliklarina son verip ayrilma karari verdiklerini ve aralarındaki mesela sadece is oldugu icin artik gorusmeleri icin bir sebep kalmadığını ve uzaklastiklarini düşünmüştüm. Ama gercek bundan cok daha farkliydi sanirim. Adnan amcanin yuzundeki ifade bunu gosteriyordu. Babami gordugune hic sevinmemisti, hatta sinir olmustu.

"Haberin yokmus gibi davranma Adnan. Yesimin evimde ne isi vardı? Ona ne aramasini soyledin?" Ve babam! Hırsızlık meselesinde Adnan amcadan supheleniyordu. Onlar... birbirlerinden nefret ediyorlar.

"Ne isteyebilirim ki senden?" Adnan amca bunu yarim agiz siritarak sormustu. "Yesimi gormedim ben!" Babam bir adim geri cekildi.

"G-gormedin mi?" Derin bir nefes aldi. "Tamam. Yapmadim diyorsan!" Bu kadar kolay miydi? Babam biraz once parlarken, simdi Adnan amcanin bir sozuyle nasil geri cekilebilmisti. "Evimde birsey araman sacma olurdu zaten. Sonucta birbirimizle hicbir baglantimiz kalmadi." Adnan amca gozlerini kisti. Birseylerden suphelendigi belliydi. O da benim gibi babamin birseyler sakladigini dusunuyor olmaliydi.

"Eve gelip bana hesap soruyorsun. Simdi de hicbir sey olmamis gibi gidecekmisin?"

"Yanlis anlasilma icin kusura bakma." Babam arkasini donecegi sira kapiya iyice sindim. Beni burada gormemeliydi. Ama babam son anda arkasina donmekten vazgecti. Bunun sebebiyse Mertti.

"Kemal amca! Bu sen misin?"

"Bu kim?" Kulagimin dibinde hissettigim nefesle basimi hafif yan cevirdim. Ozgurun gozleri salonda, babamdaydi. Omzumu silktim. Neden bu kadar yakin duruyor ki sanki? Biraz once bana Merte yamanmaya calistigimi ima ederken simdi neden bu kadar yakin? Az daha kapiyla birlesecegim ya. Tekrardan babama donup ensemdeki sicak nefesi umursamamaya calistim.

"Sen Mert misin?" Mert ziplayarak merdivenlerden indikten sonra saglam tek kolunu babamin omzuna attı.

"Hosgeldin Kemal amca." Babam cevap vermeden bur sure durdu ardindan Mertin kolunu yavasca indirdi.

"Gidiyorum. Bir daha gelmem."

"Iyi olur." Adnan amca kendini yavasca koltuga birakti. Babam hizla ardina dondugundeyse saklanacak delik aradim. Gozleri gozlerimde dikili kalirken yutkunmaya calistim. Evet yakalandim. Hem de oyle bir konusmanin üzerine. Hesap ver bakalim Yosun hanim?

Babam gozlerini uzerimden cekip Ozgure döndü. Goz ucuyla Özgüre baktigimda onun da babama baktigini gördüm. Ama bakislari babaminkiler gibi degildi. Babam kizinin dibine girmis bir gence bakiyordu, Özgürse kim oldugunu bile bilmedigi ama Adnan beyin misafiri diye arada gozlerini kacirmak zorunda oldugu bir adama.

Derin bir nefes alip one cikacagim sira Mert konustu.

"Özgür, arabayi hazirla. Yosun sen de odama cik. Yatagin uzerindeki gomlek utulenecek." Yeniden babamin gozleri bana dondugunde ben dik dik Merte bakiyordum. Babamin onunde neden bu evde calistigimi bu kadar belli etmisti ki? Belki ben birseyler uydurcam. Tam bir mal.

Korku dolu gozlerle babama baktigimda tek kasini kaldirmis olduğunu gordum. En sonunda basini kapiya cevirip yürümeye başladı. Yanimdan geçerken bile bir daha bakmadi.

Babam... sacimdan tutup cekistirmedi. Ya da neden bu evde calistigimi sormadi. Ozguru gormezden geldi, Merti de oyle. Bugun Adnan amcaya lafta hesap sormaya geldi, fakat vazgecti. Adnan amcanin tek lafi onu vazgecirmis olamaz degil mi? Ikisinin arasinda bir mesele var. Babamin sakladigi birseyler var. Ve... Yesim diye bir kadin var. O kadin bir seylerin pesinde...

...devam edecek...

Beyaz ve Siyah~Eve DönüşHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin