နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-7-Zawgyi

"ဒါကမင္းရဲ႕ရံုးခန္းထဲမွာလား။"

မိုးေ၀စကားေၾကာင့္ ထက္မာန္ဦး ေနာက္သို႔ပင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေနာက္မွာက စာရင္းေတြ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြကို စုထားတဲ့ ဖိုင္တြဲေတြ အထပ္လိုက္စီထားတဲ့ စင္ၾကီးသာရွိေလသည္။

"ေအး။ ဟုတ္တယ္။ ငါ့ရံုးခန္း။"

ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက မိုးေ၀က ေရတဘူး ေမာ့ေသာက္ေနရင္းမို႔ ေခါင္းတစ္ခ်က္သာ ညိမ့္ျပေလသည္။ ထက္မာန္ဦးကေတာ့ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရာမွ ေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္လာရင္း မိုးေ၀နဲ႔ Video Call ေခၚလက္စ ဖုန္းေလးကို ေနရာတက် ျဖစ္ေအာင္ ေကာ္ဖီခြက္ေနာက္မွာခံျပီး ေထာင္ထားလိုက္သည္။ ထက္မာန္ဦးရဲ႕ ရံုးခန္းက အရမ္းေတာ့ မက်ယ္ေတာ့မယ့္ ဗီရိုေတြ ဖိုင္တြဲေတြကိုေသေသခ်ာခ်ာေလးတကန္႔စီ ထား,ထားတာမို႔ သူ႔ဟာႏွင့္သူေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ျဖစ္သည္။

"မင္းအခုငါနဲ႔စကားေျပာလို႔ရရဲ႕လား။ ရံုးခ်ိန္ၾကီးဆိုေတာ့။"

ေရေသာက္,ေသာက္ျပီးခ်င္း မိုးေ၀ အရင္ဆံုး ေျပာလာတဲ့ စကား။ လပ္ေတာ့မ်က္ႏွာျပင္ ေပၚက အၾကည့္သိပ္မခြာတဲ့ ထက္မာန္ဦးကို အားပါ့မလားလို႔ စိတ္ပူေနတာ ျဖစ္ႏိုင္သည္။

"ေျပာလို႔ရတယ္။ေအးေဆး။"

ေက်ာင္းရဲ႕ ဒုဥကၠဌကိုမ်ား လာျပီး စိတ္ပူေနရေသးတယ္။ ဒုဥကၠဌ ရံုးခန္းထဲ ဘယ္သူက တံခါးမေခါက္ဘဲ ၀င္လာရဲမွာလဲ။

ရံုးခန္းထဲ ဘယ္သူမွ၀င္လာမရဲဘူးဆိုေပမယ့္ အလုပ္ေတြကေတာ့ ပစ္ထားလို႔မရေလရာ ထက္မာန္ဦးမွာ လက္ကိုေတာ့ ကီးဘုတ္ကေန မခြာဘဲ တရစပ္ရိုက္ရသည္။ မိုးေ၀ကို ၾကည့္ရသေလာက္ေတာ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ဆိုေပမယ့္ ေျခပစ္လက္ပစ္နဲ႔ နားေနပံုရတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕နားခ်ိန္ျဖစ္ေလာက္သည္။

"ဒါနဲ႔ မင္းက အခုရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနတာဆိုေတာ့ ေ၀လႊမ္းကို ဟိုမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရမွာေပါ့။"

"ေအး။ အဲ့လိုဘဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ငါ့မွာလည္း အခုထိ ေမေမ့က်န္းမာေရးအေျခအေနကလည္း စိတ္မခ်ရေသး၊ အလုပ္ေတြကလည္း ပံုေနတာနဲ႔ လႊမ္းဆီကို မျပန္ႏိုင္ေသးဘူး။"