နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-16-Zawgyi

"ႏွစ္ေယာက္က ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ။"

ေသာ္လႊမ္း ေမးျပန္ေတာ့လည္း မေျဖၾက။ ထမင္းစားပြဲမွာ ငူငူၾကီးထိုင္ေနၾကသည္။ ဒီေန႔တေန႔လံုး ၾကည့္ရသေလာက္ ႏွစ္ေယာက္က စကားေျပာတာလည္း ေသာ္လႊမ္းမေတြ႕ရသလို မ်က္ႏွာေတြကလည္း မေကာင္းၾက။ သူတို႔မ်က္ႏွာေတြကို ၾကည့္ျပီး ေသာ္လႊမ္းမွာ ၾကက္သားနဲ႔ ရွမ္းပဲပုတ္အာလူးခ်က္ေလးနဲ႔ ဟင္းေကာင္းေနတာကိုပင္ ျမိဳမက်ႏိုင္ေတာ့။

"မစားေတာ့ဘူးဆို ကၽြန္ေတာ္ ဟင္းပန္းကန္ေတြေတာ့ တခါတည္း သိမ္းသြားလိုက္မယ္ေနာ္။"

ေသာ္လႊမ္း ထမင္းကို ျမန္ျမန္လတ္စသတ္လိုက္ရင္း ထမင္း၀ိုင္းထဲကေန ထလိုက္သည္။ ကိုေလးက နဂိုကတည္းက စကားနည္းတယ္ဆိုလည္း ပံုမွန္ ထမင္းလက္ဆံုစားရင္ ေရပက္မ၀င္ေအာင္ စကားမ်ားတတ္တဲ့ ေယာက္ဖၾကီးက အစ ျငိမ္ေနတယ္ဆိုေတာ့ တကယ္ဘဲ ႏွစ္ေယာက္သား ျပသနာ တစ္ခုခု တက္ထားတယ္ထင္ပါရဲ႕။

"ထားလိုက္ပါ။ ငါ့ကိစၥလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ရန္ျဖစ္လည္း အခ်ိန္တန္ ျပန္တည့္မွာေပါ့။"

ေသာ္လႊမ္း ျဖည္သိမ့္ေတြးလိုက္ေပမယ့္ အိမ္ၾကီးရွင္ ႏွစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာထားၾကီးေတြ အျပန္အလွန္ မာန္တင္းေနၾကေတာ့ ေသာ္လႊမ္း ၾကားထဲက ေနရခက္ျပန္သည္။ ထားလိုက္ပါ။ ကိုယ့္အလုပ္ေတာ့ ကိုယ္လုပ္ေပးရမွာဘဲ။

စားထားတဲ့ထမင္းပန္းကန္ကို ေရအျပည့္ ထည့္ထားတဲ့ ပလတ္စတစ္ ဇလံုၾကီးထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ဟင္းေတြကိုေတာ့ ခြက္ကေလးထဲ သပ္သပ္ကေလး လွယ္ထည့္ျပီး ေၾကာင္အိမ္ထဲ ေသခ်ာထည့္သိမ္းလိုက္သည္။

"ကိုေလးတို႔။ စားျပီးျပီဆို ပန္းကန္ေတြ ဒီမွာလာထားဦး။"

ေသာ္လႊမ္း အိမ္ေရွ႕ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ခ်ိန္ ႏွစ္ေယာက္က ထမင္း၀ိုင္းက ထျပီး လူခြဲစျပဳေနျပီ။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေလးတစ္ေယာက္ဘဲ အိမ္ေနာက္ေဖးသို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ေယာက္ဖၾကီးကေတာ့ ျခံထဲကို ဆင္းသြားေလရဲ႕။

"ရတယ္။ ငယ္ေလး။ ကိုေလး ေဆးလိုက္မယ္။"

"ကိုေလးတို႔ ဘာျဖစ္ထားၾကတာလဲ။"