နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-15-Zawgyi

မနက္မိုးလင္းျပီဆိုတာႏွင့္ ေသာ္လႊမ္းတစ္ေယာက္ ၾကက္ျခံသြားဖို႔ တာဆူေနေလျပီ။ ပံုမွန္ ေသာ္လႊမ္းထက္ အျမဲေစာႏိုးတတ္ေပမယ့္ ဒီမနက္ေတာ့ မႏိုးေသးတဲ့ ကိုေလးကို အလိုက္တသိႏွင့္ ႏိူးမေနေတာ့။ ေသာ္လႊမ္းဘာသာ မနက္ေစာေစာထျပီး ၾကက္စာ ထခ်က္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ၾကက္စာအိုးကို ခဏအေအးခံျပီး ၾကက္ျခံဘက္ သယ္သြားေလသည္။

အိမ္ေနာက္ေဖးအဖီေလးထဲက အျပင္သို႔ထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ျပင္ပရဲ႕ မတူညီေသာ အပူခ်ိန္က ေသာ္လႊမ္းရဲ႕ ေသြးတြင္းအပူခ်ိန္ကို ေလ်ာ့က်ေစသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ယခင္ရက္ေတြက အတိုင္း ေအးစိမ့္လို႔ေနျမဲ။ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြေနာက္ ေနမင္းက ပုန္းကြယ္ဆဲ ျဖစ္ေပမယ့္ သဘာ၀ အလင္းေရာင္ကေတာ့ ၀န္းက်င္ကို လႊမ္းျခံဳလာသည္။

ရြာကေလးသည္ ေတာင္ကုန္းထက္တြင္ တည္ထားေလရာ ေသာ္လႊမ္းတို႔ ျခံအေနာက္ဘက္ဆီမွ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ရင္ တေမွ်ာ္တေခၚမွာက လက္ဖက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြ၊ ၀ါလြင္လြင္ မုန္ညင္းခင္းေတြ။ ဓႏုရိုးရာ ၀တ္စံုေလးေတြႏွင့္ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ျဖင့္ ပလိုင္းေလးေတြ ကိုယ္စီႏွင့္ ေသာ္လႊမ္းထက္ အလွ်င္ပင္ သီခ်င္းသံ တေၾကာ္ေၾကာ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းခြင္ ၀င္ေနၾကျပီ။

ေသာ္လႊမ္းမွာေတာ့ သဘာ၀ရဲ႕အလွအပေတြကိုလည္း မခံစားႏိုင္။ ထိုရွမ္းမေလး ေတြလိုလည္း သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းမလုပ္ႏိုင္။ ရိုးရာမပ်က္ ၾကက္ျခံတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ ၾကက္ေတြႏွင့္ နပန္းသတ္ရျမဲ။ ၾကက္မႏွစ္ေကာင္ သံုးေကာင္ခန္႔က မ်က္ႏွာေရွ႕ ၀ဲခနဲ ပ်ံတက္လာေလရာ ေသာ္လႊမ္း လန္႔ျဖန္႔သြားရသည္။

"အာ။ဒီေသာက္ၾကက္မေတြကေတာ့။ ငါရိုက္သတ္ပစ္လိုက္ရ။"

"ငါ့ၾကက္မေတြကို ရိုက္သတ္မယ္ဆိုေတာ့ မင္းက ဥေပးမွာလား။"

မေရွးမေႏွာင္းထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံေၾကာင့္ ေသာ္လႊမ္း ေဘးဘီ၀ဲယာ ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေနာက္တည့္တည့္မွာက ေသာ္လႊမ္းကို လွမ္းၾကည့္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္။ အေႏြးထည္ထူထူႏွင့္ ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္ထားတဲ့ ထိုလူရဲ႕ ရုပ္က ျပံဳးစိစိနဲ႔။