နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-18-Zawgyi

စိုင္းေ၀ယံ ေရာက္လာခ်ိန္တြင္ ျခံေလးသည္ တိတ္ဆိတ္ေနလွ်က္။ အရမ္းမ်ား ေစာလြန္းသြားသလားဟု ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ျမဴေငြ႕ျပယ္ကာစပင္ ရွိေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ေ၀လႊမ္းမွာထားတဲ့ ေဆးပစၥည္းတခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ အသံုးအေဆာင္တခ်ိဳ႕ကို သယ္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ တက္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေပၚတြင္လည္း လူရိပ္လူေယာင္ေသာ္မွ် မျမင္ရ။ ဘယ္ေတြ သြားေနၾကတာပါလိမ့္။

ဒီအိမ္ကေလးသည္ စိုင္းေ၀ယံ အတြက္ တံခါးမရွိ ဓားမရွိဆိုေပမယ့္လည္း အိမ္ေပၚတြင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘဲ စိုင္းေ၀ယံ ၾကာၾကာမထိုင္ခ်င္။ သယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြကို စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္ရင္း အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းလိုက္သည္။ ျခံမ်က္ႏွာစာက ဂႏၶမာပန္းေတြကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ျခံေနာက္ဖက္ဆီသို႔ ေျခလြန္သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ တစစီကြဲေၾကေနျပီျဖစ္တဲ့ ျမဴမူန္ျမဴမႊားေတြၾကားမွာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။

ေသာ္လႊမ္း..

စိုင္းေ၀ယံ လွမ္းေတာ့ မေခၚလိုက္မိ။ ၾကက္ျခံထဲက ထြက္လာပံုရတဲ့ ေသာ္လႊမ္းသည္ ၾကက္ဥျခင္းၾကီးကို မႏိုင္မနင္းႏွင့္ သယ္မလာေလသည္။ ေန၀န္းနီနီသည္ ေတာင္စြန္းတြင္ ေခါင္းျပဴကာစပင္ ရွိေသးသည္။ ေသာ္လႊမ္းရဲ႕ နဖူးျပင္ေပၚတြင္ေတာ့ ေခၽြးစိုေနျပီျဖစ္သည္။ ယခင္က လက္ေၾကာမတင္းဟု စိုင္းေ၀ယံ ေတြးခဲ့သမွ် ဒီေကာင္ေလးသည္ ခုေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ စိုင္းေ၀ယံ ေတြ႕တိုင္း အလုပ္ႏွင့္ လက္ျပတ္သည္ဆိုတာ သိပ္မရွိ။ ေ၀လႊမ္းတို႔မ်ား သူ႔ညီကို အပိုးက်ိဳးေနေအာင္ ခ်ိဳးခ်ထားတာဘဲ။

"ဟင္..။"

အိမ္ဘက္ကိုေလွ်ာက္လာလွ်က္ႏွင့္ စိုင္းေ၀ယံကို ျပဴးၾကည့္လာေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံု။ မ်က္လံုးခ်င္းတန္းေနေအာင္ ဆံုမိသြားေတာ့ စိုင္းေ၀ယံမွာ ေရွာင္ခြင့္ေတာင္ မသာလိုက္။

"အေစာၾကီးေရာက္လာတာလား။"

ျဖည္းျဖည္းလည္း ငါ့ဆီေလွ်ာက္လာပါဟ။ လက္ထဲက ၾကက္ဥေတြ ျပဳတ္က်ျပီး ကြဲကုန္လို႔ ေ၀လႊမ္းဆီမွာ အဆူခံေနရဦးမယ္။ စိုင္းေ၀ယံကိုေတြ႕တာနဲ႔ ႏို႔စို႔ကေလး အေမျမင္သလို ေျပးလာတဲ့ ေသာ္လႊမ္းကို စိတ္ထဲကေန ေျပာလိုက္မိသည္။ အနားေရာက္လာတာႏွင့္အမွ် ေသာ္လႊမ္း ကိုယ္ေပၚ စြဲကပ္ပါလာတဲ့ ပုပ္အဲ့အဲ့ အနံ႔တစ္မ်ိဳးက ေလထုထဲ လြင့္ပ်ံ႔လာေလသည္။ ဒါနဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚ ေပက်ံေနတာေတြကေရာ ၾကက္ေခ်းေတြမ်ားလား။