နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-20-Zawgyi

ထက္မာန္ဦး အိပ္ရာက ထထခ်င္း,တံခါးအကြယ္ကေန လွမ္းေခ်ာင္းလိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ တကုတ္ကုတ္ႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ လႊမ္း။

"ဘာလုပ္ေနတာလဲ။"

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ေျခခ်ရင္း လႊမ္းကို လွမ္းေမးေတာ့ မီးေသြးမီးဖိုက မီးေတာက္ေအာင္ ယပ္ခတ္ေနလွ်က္မွ လႊမ္းက လွည့္ၾကည့္ေလသည္။ ေဘးမွာရွိေနတဲ့ ထက္မာန္ဦးရဲ႕ထမင္းေပါင္းအိုးကေတာ့ ဘူးထဲ ထည့္ပိတ္လွ်က္သာ။ မေန႔ညကေတာ့ လႊမ္းက ေျပာပါတယ္။ မီးမွမမွန္တာ။ မာန္ရယ္။ ထမင္းေပါင္းအိုးနဲ႔ဆိုလို႔ကေတာ့ ထမင္းငတ္ သြားလိမ့္မယ္တဲ့။ ဒီလိုမွန္းသိ မ၀ယ္လာပါဘူး။

"ဟင္းထုပ္ လုပ္စားမလို႔ေလ။ ဒီေန႔ထမင္းမခ်က္ေတာ့ဘူး။"

လႊမ္းရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ဆန္မူန္႔ေတြ၊ အသင့္လွီးျပီးသား ၾကက္သြန္ျမိတ္ ေတြကို အဆင္သင့္ ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထက္မာန္ဦး ၀င္ျပီး ဇလံုတစ္ခုကို ဆြဲယူေတာ့ လႊမ္းက ကပ်ာကယာလွမ္းတားသည္။

"ငါ့ဟာငါ လုပ္ေကၽြးမယ္။ မေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္လာတာ ျငိမ္ျငိမ္မေနဘူး။"

"ဟင္းထုပ္လုပ္ရင္ ငါ့လက္ရာက အေကာင္းဆံုးပါဆို။ မင္းလုပ္ရင္ အၾကီးတစ္ထုပ္ အေသးတစ္ထုပ္နဲ႔။ ေပါ့ကေပါ့ေသး။"

"အၾကီးတစ္ထုပ္ အေသးတစ္ထုပ္ျဖစ္တာက ဖက္ေၾကာင့္ျဖစ္တာပါ။ ဖယ္ေတာ့။"

အနားသို႔တိုးကပ္လာတဲ့ လႊမ္းကို ေနာက္ကေန အလိုက္သင့္ပင္ ဆြဲေပြ႕ပစ္လိုက္သည္။ ႏုႏုနယ္နယ္ေလးမဟုတ္တဲ့ လႊမ္းဟာ ရင္ခြင္ထဲ ၀ုန္းခနဲ ျပိဳလဲက်မလာေပမယ့္ ဆြဲဖက္လိုက္တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ထက္မာန္ဦးရဲ႕ ရင္ဘတ္တ၀ိုက္ကို အလိုက္သင့္ေလးေတာ့ မွီက်လာေလသည္။

"မာန္။"

ခပ္ဟဟေလးထြက္ေပၚလာတဲ့ ေခၚသံဟာ မတိုးမက်ယ္ဆိုေပမယ့္ အနည္းငယ္ ေဆာင့္ေဆာင့္ေအာင့္ေအာင့္ႏွင့္။

"ဘာလဲ။ မၾကိဳက္ဘူးဆိုလည္း ၀ဋ္လည္တယ္လို႔မွတ္။"

အရင္က ထက္မာန္ဦး ဟင္းခ်က္ေနတိုင္း အဲ့လိုမ်ိဳး ၀င္,၀င္ရႈပ္တတ္တဲ့ လႊမ္းဟာ အတိတ္ေတာ့ မေမ့ေလာက္ေသးဘူး ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔အလွည့္က် မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရမလား။