နှောင်ကြိုးမည်သည် ရစ်ဖွဲ့သီ- ေႏွာင္ႀကိဳးမည္သည္ ရစ္ဖြဲ႕သီ

Part-12-Zawgyi

"မင္းဒီမွာထိုင္ေနတာ မပ်င္းဘူးလား။"

သိကၡာ၀င္းက ေၾကာင္တစ္ေကာင္ကို ေပြ႕ပိုက္ရင္း စိုင္းေ၀ယံနားေရာက္လာေလသည္။ ေၾကာင္ေမႊးေတြကို သေဘာမက်လွတာေၾကာင့္ စိုင္းေ၀ယံ သိကၡာ၀င္းနားက ခြာပစ္လိုက္ေတာ့ သိကၡာ၀င္းက ထရယ္ေလသည္။ စိုင္းေ၀ယံက တိရစာၦန္အေမႊးေတြနဲ႔ Allergic ရွိတာကို သိကၡာ၀င္းကသိတယ္ေလ။

"ေၾကာင္ေမႊးေၾကာက္ရင္လည္း ဘာလို႔ဒီကိုေရာက္လာေသးလဲ။"

စိုင္းေ၀ယံတို႔ အခုေရာက္ေနတဲ့ေနရာက အင္းေလးေဒသအတြင္းက အင္းေလး အေမြအႏွစ္ထိန္းသိမ္းရာေနရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ဗမာေၾကာင္ရြာမွာ။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ဘဲ ဖုန္းၾကိဳမဆက္ခဲ့ေပမယ့္ ေၾကာင္ေလးေတြကို ၀င္ၾကည့္လို႔ ရခဲ့သည္။ စိုင္းေ၀ယံလည္း အစကေတာ့ ဒီေန႔ခရီးစဥ္ထဲ ဒီေနရာကို မထည့္ထားပါဘူး။ ေနာက္မွ ေရာက္လာျဖစ္တာ။

"ရတယ္။ ျပီးရင္ လက္ေဆးလိုက္မယ္။ မင္းသာ ငါ့နား သိပ္မကပ္နဲ႔။"

သိကၡာ၀င္းက မကပ္နဲ႔ဆိုကာမွ စိုင္းေ၀ယံဆီ သူ႔လက္ထဲက ေၾကာင္ကိုလွမ္းပစ္မလို လုပ္ျပသည္။ စတယ္ဆိုတာ သိေပမယ့္လည္း တကယ္ၾကီး စိုင္းေ၀ယံဆီ ေၾကာင္ေရာက္လာလို႔ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းလည္း ထရိုက္မွာ။ ေၾကာင္ေမႊးထိရင္ ယားလာတတ္ပါတယ္ဆို။

"ဟား။ဟား။ ငါကစတာပါ။ တကယ္မလုပ္ပါဘူး။"

စိုင္းေ၀ယံ လက္ေတြဘာေတြနဲ႔ ထကာေနတဲ့ပံုေတြကို ၾကည့္ျပီး သိကၡာ၀င္းက သေဘာေတြက်ေနေတာ့သည္။ သူေက်နပ္ေလာက္တဲ့အထိ ရယ္ျပီးကာမွ ေသာ္လႊမ္းကို ေျပးသတိရသည္။

"ဒါနဲ႔ ေသာ္လႊမ္းေရာ။"

"ဟိုမွာေလ။ ေၾကာင္ေတြနဲ႔။"

စိုင္းေ၀ယံ ေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္း တေနရာကို ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။ ျပတင္းေပါက္နားေလးမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ခ်ရင္း ေၾကာင္သံုးေကာင္ႏွင့္ ေဆာ့ေနေလတဲ့ ေသာ္လႊမ္း။ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္တစ္ေကာင္၊ အမည္းေရာင္တစ္ေကာင္ႏွင့္ အျဖဴႏွင့္ အနက္ၾကား တစ္ေကာင္။ ဗမာေၾကာင္မ်ိဳးစစ္ေလးေတြဆိုေတာ့ အေသြးအေမႊးက တမ်ိဳးတဖံု ဆန္းသစ္ျပီး လွသည္။