Unicode
ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် သံတုံးတစ်ခုပိသလိုလေးလံလာတာကြောင့် ဂျွန်ဆက်မအိပ်နိုင်ဘဲနိုးလာခဲ့သည်။ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့ တိမ်စိုင်နဲ့ဝူဝူမရှိကြ။ဂျွန်ထဖို့လုပ်ပေမယ့် လူကမရွေ့။
ဘာကပိေနတာလဲဆိုေတာ့ ဗိုက်ပေါ်မှာရောက်နေတဲ့ကိုမင်းအိုင်ရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်၊ဂျွန့်လည်ပင်းကိုလည်းလက်တင်ထားသည့်အပြင် ခွပါခွထားသေးသည်။ညကဖက်လုံးနဲ့ဂျွန်နဲ့များမှားသွားသည်ထင်သည်။ဂျွန် ဖယ်ပြီးမ တော့လည်းကြွတောင်မကြွ။ဘာမှသုံးစားလို့မရတဲ့ကြွက်သားတွေက လူကိုလာဖိနေသည်။
"ကိုမင်းအိုင်!"
ဂျွန် တစ်ချက်အော်လိုက်သည်။ဒါလည်း မနိုး။ဂျွန့်မျက်နှာတစ်ခုလုံး ငရုတ်သီးနဲ့ပွတ်ခံထားရသလိုနီရဲလာကာ လည်ပင်းပေါ်ကလက်ကိုအတင်းဆွဲခွာသည်။ဘယ်လိုခွာခွာ မကွာဘဲပိုလို့တောင် တိုးပြီးဖက်လိုက်သေးသည်။
"ပြွတ်"
ဂျွန့်ပါးပေါ်ကိုအလင်းအလျှင်နဲ့ထိလာတဲ့ ကိုမင်းအိုင်ရဲ့နှုတ်ခမ်း။အိပ်မက်ထဲမှာကောင်မလေးနဲ့ချိန်းတွေ့နေလို့ဖြစ်မည်။
"ကိုမင်းအိုင်......!"
ဂျွန်စိတ်တွေပိုပြီးတိုလာကာ ကိုမင်းအိုင်ရဲ့ခေါင်းကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး တွန်းပစ်လိုက်သည်။အဲ့တော့မှ။
"ဆရာ နိုးပြီလား အိပ်လို့ကောင်းလိုက်တာ"
ကိုမင်းအိုင်ထထိုင်ကာ ဝှါးကနဲသမ်းလိုက်ပြီး အိပ်ချင်မူးတူးရုပ်နဲ့လည်ပင်းကိုကုတ်နေသည်။ဘေးမှာသူ့ကိုအမှုန့်ကြိတ်မယ့်လူရှိနေတာကို ခုထိသတိမထားမိသေး။
"မနက်စောစောစီးစီး ကျက်သရေတုန်းသွားပြီ ကိုမင်းအိုင် ခင်ဗျားသွားတော့"
"သွားမယ် သွားမယ် အိမ်သာတက်ချင်နေပြီ"
ပြေနေတဲ့ပုဆိုးကိုကွင်းသိုင်းကာ ဂျွန့်နားကနေထွက်သွားသည်။ဘယ်သူမှတောင်မနမ်းဖူးသေးတဲ့ ဂျွန့်ပါးပြင်အသစ်စက်စက်ကလေးကတော့ ကိုမင်းအိုင်ရဲ့ ဦးဦးဖျားဖျားဈေးဦးဖောက်ခြင်းကိုခံလိုက်ရပြီ။ကာယကံရှင်ကတော့ အိမ်သာတက်ချင်စိတ်ကြောင့် ဂျွန်စိတ်တိုနေမှန်းတောင်မသိပုံရသည်။
YOU ARE READING
တိမ်စိုင်ငယ်လို
Romanceငြိမ့်ငြိမ့်လေးသွားတဲ့ ပျော်စရာဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်မို့ ဝင်ရောက်စီးမျောရင်း ဘဝအမောတွေပြေနိုင်ကြပါစေ။ Starting date_ 31.8.20 Ending date_15.11.20
