Unicode
ဓာတ်လှေကားရဲ့ရှေ့မှာ ရုံးဝန်ထမ်းတွေနဲ့အပြည့်ဖြစ်နေသည်။ဓာတ်လှေကားရဲ့တံခါးချပ်ကို ဂျွန်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ထိထားပြီး မျက်ဝန်းတွေနီရဲနေသည်။သူ့ရင်ထဲမှာပူလောင်နေသည်။ပူသည်ဆိုတာထက်ကို ပိုပြီးပူလောင်နေသည်။ငရဲကျရင်တောင် ဒီလောက်ပူမည်မဟုတ်။တံခါးကိုတဒုန်းဒုန်းထုကာ ဂျွန်ဓာတ်လှေကားရှေ့တွင် ကြိုးပြတ်နေတဲ့အရုပ်တစ်ရုပ်လိုဖြစ်နေသည်မှာ အားအင်ချည့်နဲ့နေပုံရသည်။
"အကို ရုံးမှာဘာဖြစ်လို့လဲ"
ဝန်ထမ်းတွေအကုန်လုံးရဲ့အာရုံမှာလူအုပ်ကြားထဲက ကောင်လေးဆီကိုရောက်သွားကြသည်။
"သားနဲ့တိမ်စိုင် ဓာတ်လှေကားထဲမှာပိတ်မိနေတယ်"
ဂျွန်ခေါင်းငိုက်စိုက်ကျပြီး မေးလာသည်ကိုပြန်ဖြေသည်။
"မဟုတ်သေးဘူးလေ ကျွန်တော်နဲ့ဝူဝူကအကို့ရှေ့မှာလေ အကိုဘာတွေပြောနေတာလဲ"
"ဝူဝူနဲ့တိမ်စိုင်က ဓာတ်လှေကား!"
ဂျွန်ဒေါသတကြီးနဲ့အော်ထည့်လိုက်ပြီးမှ ခေါင်းမော့လာကာ ခေါင်းစည်းကြိုးတစ်ချောင်းပြတ်ထွက်သလို စကားစတိကနဲပြတ်သွားသည်။
"သေချာကြည့်ပါအုံး ကျွန်တော်နဲ့ဝူဝူကဒီမှာလေ"
"သားလေး...တိမ်စိုင်!"
ဂျွန်ငေါက်ကနဲထိုင်နေရာကနေထလိုက်ကာ ကလေးချီထားတဲ့တိမ်စိုင့်ကိုပြေးဖက်သည်။ဝန်ထမ်းတွေရေခဲရိုက်ခံလိုက်ရသလို တောင့်တောင့်ကြီးဖြစ်ပြီး ဂျွန်တို့သုံးယောက်ကိုဝိုင်းကြည့်နေကြသည်။
"ဖြည်းဖြည်းဖက်ပါအကိုရဲ့ ကလေးပိနေပြီ ဘာဖြစ်လို့လဲ လူတွေအများကြီးပဲ"
ဂျွန် ဝန်ထမ်းတွေကိုလည်းရှက်မနေနိုင်တော့။တိမ်စိုင့်ရဲ့မျက်နှာနဲ့ဝူဝူ့ရဲ့မျက်နှာကို ဂျွန်တစ်လှည့်စီလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဘာမှမဖြစ်ကြမှန်းသိမှ ရင်ထဲကအပူမီးတွေငြိမ်းသွားသည်။
"မင်းတို့ဓာတ်လှေကားစီးလာကြတာမဟုတ်ဘူးလား ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဒီကိုရောက်လာကြတာလဲ"
YOU ARE READING
တိမ်စိုင်ငယ်လို
Romanceငြိမ့်ငြိမ့်လေးသွားတဲ့ ပျော်စရာဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်မို့ ဝင်ရောက်စီးမျောရင်း ဘဝအမောတွေပြေနိုင်ကြပါစေ။ Starting date_ 31.8.20 Ending date_15.11.20
