Kardelen

Eren ve seren

Serenin anlatımından

-Ne çıktı?

-Pozitif

-Yani

-Evet eren hamileyim.

-Şimdi ne yapıcaz?

Onu biraz geç düşündük canım. Elim karnıma gitti. Benim canımdan bir can olacaktı. Minik seren veya minik eren olacaktı. Ben ona çok iyi bir anne olacaktım. Babam nasıl tepki verecekti? Belki de beni evlatlıktan red ederdi. Ya torununu öldürmek isterse? Asla! Ona kimsenin zarar vermesine izin veremem? Ayberk yanımda olurdu. Çok kızardı ama yanımda olurdu. Gökhan abim nasıl tepki verir bilmiyorum ama asla bebeğime kıymazdı o. Özellikle bir çocuğu olamıyorken asla bunu yapmazdı. Küçük bir canın kıymetini çok iyi bilirdi.

Evlilik konusunda baskı yaptıkların da delirirdi. Kendini yarım gördüğünü biliyorum. Lisedeyken arkadaşlarına anlatmıştı. Onunla kısır diye dalga geçmişlerdi kavga sırasında. Bir daha asla onlarla görüşmemişti. Kimsenin bunu öğrenmesine de izin vermemişdi.

Eren de benim gibi düşünceliydi. Erenin annesi Şeyma teyzenin şuan Erayla arası berbattı. Kaderi hayatına soktuğu için ona sinirliydi. Her fırsatta laf sokuyordu Eray abiye. Şeyma teyze bu sıralar fazlasıyla kilo aldı. Kardelen ile kavgalı olmaları daha doğrusu kardelenin kendisi ile konuşmaması onu çok üzüyordu. Kardelene ettiği lafları tek tek yüzüne vurduğunda babam. Başını önüne eğip evden çıkmıştı. Kaderin ölüm haberinden sonra torununa üzülmüştü bir kerede. Kerem amca illallah etmişti. Her zaman onun üzerine geliyordu. Sabrın da bir sonu vardı. Kardelenin şirketteki hisselerini satdığı için üzerine öyle bir geldi ki kerem amca iki gün eve gitmedi. Eren de onlarda kalıyordu bu zamanlar. Evin durumunu çoğu kez benimle paylaşıyordu.

Eray abi kliniği bir süre kapattı. Annesinin evine gitmiyordu. Daha doğrusu otel niyetine kullanıyordu. Üzerini değiştirip banyo oluyor tekrar çıkıyordu. Her gün hastanedeydi. Kendini hiç göstermemişti belki ama kardelenin her gün yanındaydı. İçinde bir pişmanlık duygusu vardı. 'Kaderden en başında boşansaydım. Yada hiç evlenmeseydim' diye pişmanlık ile kavruluyordu.

Eray abi kaderin hamile kalması ile kaderle evlenmişti. Şimdi benim de hamile olmam. Daha doğrusu evlenmeden hamile kalmam... Alkollü olmasaydım belki de asla böyle bir hata yapmazdım. Ereni suçlamıyorum ama ben kendimde değilken bana dokunduğu için ona kızgındım. Bir de üstüne kavga edişimiz. Sonra barışmamız. Sonra tekrar kavga etmemiz ve berbat olay. Kardelene yaptığım onca şeye rağmen onun bana destek olması. Çiçek ve banu bile ne işin vardı barda, gitmeseydin diyerek beni yargılarken onun beni hiç yargılamaması. Beni yaptıklarımdan o kadar utandırdı ki anlatamam. Ayçanın kardelene karşı beni doldurması. Ayçanın nasıl beni oyuna getirdiğini anlayamamam, düşündükçe deliriyorum. Kaderi öyle çok sevmezdim ama elti olacağımız için iyi davranırdım. Son zamanlarda beni yönettiğini hissediyordum. Kardelene karşı yapmamı emrettiği çoğu şeyi bu yüzden yapmıyordum.

-Ben yapamam.

-Ne?

-Ben baba olamam seren daha çok erken. Ben hazır değilim.

-Eren farkındaysan hamileyim. Baba oldun bile!

-Daha doğmadı. Bir kan pıhtısı sonuçta bebek bile değil. Aldırıp kurtulalım.

-Ben aldırmak istemiyorum!

-Aldırmayıp ne yapacaksın? Okulun ne olacak? Evliliğe hazır mısın ki? Baban öğrendiğinde babanı kaybedeceksin. Annem şuan ki siniriyle asla kabul etmez. Sana hep orospu gö-