Kardelen

48. Bölüm

EmirTr001 Bu bölümü sana ithaf ediyorum...

Okul başlayalı bir ay olmuştu. Bu bir ayda aşk durumlarında hiçbir değişen yoktu. Ben Ayberke olan duygularımı açamamıştım. Neriman baruta olan duygularını açamamıştı. Demir nerimana açılamamıştı. Seren, ereni affetmemişti. Çiçeğin sevgilisi kim bilmiyorduk. Benim bir tahminim vardı ama emin değildim.

Bu bir ayda çok şey olmuştu. Nero, papatyaya taşınmıştı. Beren ile küsmüştük. Çiçek, Nero ve papatyaya değişik davranıyordu. Davranışlarına anlam veremiyordum. Ayberk artık bizde yaşıyordu. Serkan, Gökhan abiye taşınmıştı. Annesi, biricik abla bu olaya kızsa da izin vermişti. Babamla günden güne iyi giden bir hayatımız vardı. Tüm hayatını bana ve küçük kızına adamıştı. Kaan bey, kızı ile barışıp mutlu olsa da bizim aramız limoniydi. Özellikle ayberkden ayrıldıktan sonra bana kötü davranmaya başladı. Bir zamanlar baba dediğim adam ile nerdeyse düşman olmuştuk. Sereni yanına almak istese de, seren burada kalmak istedi. Yani anlayacağınız Kaan bey tek kalmıştı. Tüm evlatları başka yerdeydi. Dağılım noktası olarak da beni görüyordu. Ben hayatlarına girmeden önce hepsi bir aradaydı. Şimdi ise boncuk tanesi gibi dağılmışlardı.

-Dimi kardelen?

-Efendim?

Muhabbet o kadar sıkıcıydı ki bir ayın muhasebesini yapmama rağmen bitmemişti. Sırf nero barutdan hoşlanıyor diye masayı terk de edemiyordum. Söylediği şeye katılıyormuş gibi yaptım. Ne dediği hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Ayberk yan masada arkadaşları ile muhabbet ediyordu. Bu kadar komik ne konuşuyorlardı bilmiyorum ama ayberk çok güzel gülüyordu. Barut bana seslendiğinde sevdiğimin güzel yüzünden onun muşmula suratına döndüm. Tamam ultra yakışıklı biri olabilirdi ama ayberk haricinde herkes bana muşmula surattı. Nero barutla konuşmaya çalışıyor. Barut benimle konuşmaya çalışıyordu. Ben ise ayberke düşmek ile meşguldüm.

-Siz ayberk ile ayrıldınız ama hala aklın onda galiba.

Boran bana yavşamayı bırakınca biz de sevgililik oyununu her yerden bozmuştuk. Ayrıldığımızı öğrenen kızlar, akbaba gibi üzerine üşüşmüştü. Çiçek hanfendi de en yakın arkadaşını, ayberke ayarlama peşindeydi. Belki biz barışıcaz? Barut sorusunu tekrar etti. Off bu da bir susmadı. Ah Nero ah. Sen beni kimlerle meşgul ediyorsun.

-Sadece aklım onda değil barut. Kalbim, mantığım, duygularım her şeyim onda. O benim bu hayattaki tek ve son aşkım. Ayrılsak ta, bunu değiştirmeye kimsenin gücü yetmez.

-Bir an gelir en sevdiğinden soğursun. Haberin olsun.

-Beni hiçbir şey ayberkden soğutamaz.

-Büyük konuşuyorsun.

Nero araya girerek konuyu değiştirse de ben çocuğa uyuz kapmıştım bile. Başlarım nerosuna ya! Çekemiyeceğim ben bu gerizekalıyı. Gider sınıfta dersi beklerim daha iyi. Benim temize çekmem gereken notlar var diyerek sınıfa çıktım. Kulaklığımı taktım. Kaldığım yerden not almaya devam ettim. Beş dakika geçmeden barut sınıfa gelip yanıma oturdu. Yazı yazdığım için konuşmadı. Ayberk ışılla beraber sınıfa girdi. Bir de ışılımız vardı. Işıl, çiçeğin arkadaşıydı. Ayberke resmen aşıktı. Sanki inadıma yaparmış gibi yan yana yürüyorlardı. Onları bir arada görmeye dayanamıyordum.

-Barut, yerine geç.

-Işılında yeri burası değil.

-Biz arka tarafa geçelim ışıl.

Benim yanıma oturmak yerine ışılla arkaya geçti. Onlardan uzak olmak için kalkıp bir ön sıraya oturdum. Ders boyunca kafamı defterden kaldırmadım. Dikkatle dersi dinledim. Ders bitince yavaşça toplanıp sınıftan çıktım. Lavaboya girip kapıyı kilitledim. Klozetin kapağını kapatıp oturdum. Tuvalette bir kaç kişi olsada çok gürültü vardı. Hüngür hüngür ağlarken kimse benim sesimi duyamazdı. Ya bu nasıl bir duygu? İçimi yakıp kavuruyor. O ışıl denilen kız hayatımıza gireli 2 hafta olmadı. Beni bırakıp onunla oturdu. Onunla sohbet ediyor. Onunla konuşuyor. Güzel kahkahasını ona sunuyor. Lavabodan çıkıp yüzümü bol su ile yıkadım. Buluşma noktamız olan bahçeye yürüdüm. Hepsi gelmiş beni bekliyordu.