Kardelen

4. bölüm

-Ne şartıymış o ?

- Bazı şeyler bizim elimizden gelmez. Yapamayız. Zaman gereklidir belki. Belki daha fazlası ama bundan utanılmaz kardelen. Sen kendinden utanıyorsun. Kendini kasıyorsun. yapma! Belki de kafana o kadar takıyorsun ki pskolojik olarak da başarısız oluyorsun. Ha öyle olmasa da. Bu utanılacak bir mevzu değil.
Doğuştan yürüme engelli olanlar var.
Veya daha kötüsü sen şuan hala komada olabilirdin. Ama sen komayı atlattın. Ameliyatları atlattın. Ve şimdi bunu atlatırsın. Ha eğer tıbbi olarak atlatılamıyorsa... Bununla yaşamayı öğrenirsin. Ben senden şunu istiyorum. Burada kalmanı ve Bir konuda ki bu her şey olabilir. Yardıma ihtiyacın varsa beni arıyorsun. Benden yardım istiyorsun. Kabul mü?

Gözlerim dolu dolu karşımdaki adama bakıyordum. Dediklerini tarttım. Evet haklıydı. Hemde sonuna kadar. Komayı düşündüm. Herkes yanımda konuşuyordu. Hatta yengem annem ile babamın öldüğünü söylemişti bana. O an kalbim durmuştu.

O anki hislerim. Geldi gözümün önüne ağlamak istiyorum. Olmuyor. Gözümü açmak istiyorum. Olmuyor.
Sedece duyuyorum. Ve düşünüyorum.

Ama şimdi konuşabiliyorum. Tepki verebiliyorum. Sonra düşündüm her işimi manolya yapıyor. Bana o kadar iyi bakıyor ki. Ben hiç bir hareket etmiyorum. Ama burada iken kendim kalkmam gerek. Kendim tuvalet ihtiyacımı gidermem gerek. Kendim yemek yapmam demek. Ben olmak demek.

Eren beni kovmadığı sürece gitmiyorum lan. Beni kovmaması için her şeyi yapacaktım. Ona hiç bir rahatsızlık vermemeliydim. Vermeyecektim.

-Ben çok teşekkür ederim. Aslında çok ama çok haklısın. Ben kendimi çok saldım. Toparlanmam gerek. Teşekkür ederim. Ve sana söz veriyorum. Eğer birine ihtiyacım olursa ilk seni çağıracağım. Numaranı verir misin?

-Ver telefonunu kaydedeyim.

Şifreyi girerek. Telefonu ona verdim. Bir şeyler yapıp bana verdi telefonu.

Ayberk

Düzenleye girerek ismi biraz geliştirdim.

Ayberk {hero}

Odama geçtiğimde zorla yatağa yattım.

Alışacaktım. Her işi kendim yapmaya alışacaktım. Derin bir nefes alıp. Gözlerimi kapadım. Vücudum o kadar yorulmuştu ki anında uykuya daldım.

Gözlerimi açtığımda eren benim sandalyemde oturuyordu. Sinirli olduğunu elini şıkırtatmasından anlıyordum. Küçüklükten beri öyledir. Eğer sinirliyse elini şıkırdatır. kıskanırsa gözü seğirir. Kısık çıkan sesimle konuştum. Sesim hala düzelmemişti.

-Günaydın

- Haklısın bana anca gün ayıyor. Kardeşim yürüyemiyor ben bunu bilmiyorum. Kardeşim hiç tanımadığı sevgilime orospu demesi yüzünden ona kızıyorum.

-Ne ? Ne diyorsun sen ?

- Telefonda ayça' ya seren için orospu demişsin. Ona demediğin laf kalmamış. İki saat ağladı kız.

-Öncelikle sana yürüme engelli olduğumu söylemediğim için özür dilerim. Ama bilmeni istemedim. Benim için kolay bir şey değil. Psikolojim de iyi değil. Bazen doğru kararlar alamıyorum. Şuan şunu anladım ki ben halime dua etmeliyim.  Psikolojim o kadar kötü değilmiş. En azından olmayan şeyleri oldu olarak görmüyorum. Bide abi  o Ayça kim tanışmak isterim. Baya iyi senaryo kurmuş. Baya  düşünülmüş bir şey gibi geldi. Ha senin inanman da ayrı bir ironi. Ben niye senin sevgiline hakaret edeyim. Kızı bir kere bile görmemişim. Senin yanıma gelmemen ise benim gram umrumda değil. Niye aradın o zaman diye soracak olursan.
Teyzem arayıp duruyordu. Teyzemi bilirsin. Pimpiriklidir. Ben seni ararken evde sanıyordum zaten. Kalkıp da bakamıyorum malum. Teyzem de sorup duruyor seni.
Ne yapacağımı şaşırdım. Teyzeme dışarda desem bir dert demesem bin dert.
Bak inan ki  benim evde yalnız kalmam önemli değil. Kendi başımın çaresine bakarım ama teyzemler anlamakta zorluk çekiyor. Bunun için şuan evimde değil de senin yanındayım zaten. Yanıma bir kere uğrayıp gitseydin. Seni rahatsız etmezdim. Teyzemi de ara, beni gördüğün hakkında bilgilendir. Bu arada al konuşmalarımız kim kime ne demiş öğren.