Freya

Bölüm 8: "Lüle teşkilatı"

Not: Çarşamba günü yayınladığım "Kakaolu Süt" isimli bölümü okumuş muydunuz?   

Freya ayağındaki o saçma aparattan kurtulalı üç gün oluyordu. Sonunda ayağının üzerine basabiliyor, dilediği gibi Starbucks'a gidip İdil'den saklanabilmek için kuytu bir köşede oturabiliyordu. İdil'i anmak bile ürpermesine sebep oldu. Omuzlarındaki montunu düzeltip çantasından çıkardığı sigarasını yaktı. Aralık ayının ortalarına yaklaşıyorlardı. Her yıl olduğu gibi kanallar ve şirketler yılbaşı eğlencelerini yine öne çekmiş, lüks oteller kiralayıp eğlence için bahane yaratmışlardı. Freya çoğu zaman katılmadığı etkinlikleri bu yıl es geçememişti. Kanalla henüz anlaşmaya varmışlardı ve sonunda para kazanabileceği gerçek bir işi olacaktı. Sırıttı. Para kazanmak değildi mesele, hiç olmamıştı. Sırıtmasına sebep olan şey en son ne zaman düzenli para kazandığını hatırlamamasıydı.

-"Freya?"

Teras kapısında duran adama gördüğünde sırıtışı küçülüp sevimli bir gülümseye döndü. "Can?" Adam birkaç adımda yanına ulaşınca sarıldılar. En son gösteri gecesinde görüşmüş olmalılardı. Zaten, malum, Freya o gece parmağını çatlatmış; bir hafta poposunun üzerinde yatmıştı. "Burada olacağından haberim yoktu."

-"Olsa kaçar mıydın?" Bakışları kadının üzerinde gezindi. "Bugün atkı da yok..."

Freya adamın imasına gülümsedi. Deniz ile henüz karşılaşmamışlardı ama şundan emindi ki Deniz, Canla baş başa kalacaklarını bilse daha girişte onu atkıyla kaplardı. Can'a doğru eğilip arkasında duran adamın kaşkolunu işaret etti ve "Ne dersin?" diye mırıldandı. "Sence kaşkolunu bana verir mi?" Yaramaz bir bakış gözlerinden geçip gitti: "Yoksa çok mu geç?"

-"Çok geç."

-"Tüh!"

Can kadının bu tatlı tepkisine gülümseyerek ceketinin cebinden sigarasını çıkardı ve bir tanesini dudakları arasına sıkıştırdı. Çakmağını bulamayınca sigarasını, Freya'nın sigarasından yaktı ve nefeslendi: "Dizinin okuma provalarına başlanmış."

-"Dün başladılar," dedi sessizce. "İlk kez altı bölüm stokla bir projeye başlıyorlarmış."

Bu fikirden duyduğu rahatsızlığı anlatabilmesi mümkün müydü? Kanal onun üzerine zar atmıştı ve yazdığı senaryo izleyicilerden beklenen ilgiyi göremezse bu, senaryo yazarlığındaki ilk kişisel başarısızlığı olacaktı. Freya istemeden de olsa gerilmiş, gözlerini boğazdan geçen dev bir yük gemisine dikmişti. Senaryodaki revizeleri kabul etmediği için dün üç saat süren bir Teams görüşmesine katılmıştı. Biraz ondan, biraz yapımdan karşılıklı tavizler verilmiş, o da mecburen bazı kısımları güncellemeyi kabul etmişti. Başarısız olmak istemediği bir gerçekti; kim başarısız olmayı isterdi ki? Kafa dağıtmak için çıktığı terasta yine bu düşüncelere doğru çekilince "Açık büfeye uğradın mı?" diye sordu. Can da onun konuyu değiştirme çabasına hızla uyum sağladı. Uğramamıştı. Ama birazdan birkaç kadeh yuvarlamayı düşünüyordu. "Gece uzun."

-"Çok uzun hem de!" Freya sigarasını söndürüp adama döndü. O içkiye kesinlikle ihtiyacı olacaktı. "Çillerini kapatmışsın." Kadına bakarken Tanrıça Freya'nın, yeryüzünde yaşasa ancak onun kadar güzel görünebileceğini düşündü. "Üzücü."

-"Gerçekten mi? Yoksa gerçek fikirlerin için bir biradan sonra tekrar geleyim mi?"

-"Ben biramı içip geldim."

Freya üşüyen ellerini ısıtmak için birbirine sürttü. "İlkokulda," dedi sessizce. "Çillerimle çok dalga geçmişlerdi." Freya her gün okuldan eve gelir gelmez beyaz sabunla yüzünü yıkar, çillerini çıkarmaya çalışırdı. Bunu anlattığında Can on dakika boyunca güldü. Şimdi Freya da gülüyordu ama zamanında bu yüzden çok ağlamıştı. Hatta babası bir kez onunla 'Çillik oldun, Freya!' diye dalga geçmiş, kız saatlerce 'Ben çillik değilim.' diye ağlamıştı. Neyse ki Anıl Hanım onun bu halini hemen fark edip ne olduğunu sormuş, ardından da babasını bir güzel azarlamıştı. Ellerini sıkıca tutup çillik diye bir hastalık olmadığını, çillerinin onu benzersiz kıldığını ve adını aldığı Tanrıça Freya kadar güzel olduğunu açıklamış ve sakinleşmesi için ona kakaolu süt yapmıştı. Freya o günden beridir ne zaman üzülse kakaolu süt içerdi.