-16 Temmuz 2015- *** Sevmek diyorum, sevmek kötüyü iyi bilmek. Olmayan umut tarlasına mutluluk tohumları ekmek. Sonra da o tarlanın vereceği sevgi tomurcuklarını beklemek. Hiç bitmeyecek olan tomurcuklar... Ben de o tarlaya tohumlarımı ekmiş hiç olamayacak olan mahsüllerimin hesabını yapıyorum işte. Yorgunluk nedir bilmeden küsürat yazamadığım hesap makinemde hesaplamaya çalışıyorum kar payımı. Ama hep zarara uğruyorum. Ölçüyorum biçiyorum ama yinede kurtaramıyorum. Borç misali üzerime yığılan duygular belimi büküyor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bir yanda kim olduğunu bilmeden kalıbına hayallerimi kondurduğum adam, diğer yanda ideallerim. Ailemin zoruyla girdiğim bu çıkmaz yolda tek bir çıkar yolum yoktu. Kanadı kırık Arslan yuvasındaki kuş gibiydim. Ne gidebiliyor, ne kalabiliyordum. Tuğsem Elsa MAREN