Schaduw van de wolf

hoofdstuk 30

Zander had me direct naar zijn roedeldokter laten gaan.

Hij was direct gekomen toen Zander hem had opgeroepen. De dokter was naar mijn kamer gegaan en onderzocht me in privacy. Ik vertelde over de paniek die ik weken geleden had en nog voelde in mijn lichaam, over het missen van mijn ongesteldheid. Daarna onderzocht hij wat nodig was en riep toen hij klaar was Zander naar binnen.

Zander was meteen gekomen en zag er rusteloos uit. De man die me had onderzocht vertelde Zander te gaan zitten en begon zijn uitleg.

'Dalina is drie weken zwanger, maar door de stress heeft de baarmoeder minder zuurstof. Daardoor gaat de groei minder makkelijk en vraagt het meer van haar lichaam. Maar de baby zal het gewoon overleven.' Er klonk geen medelijden of zorgen om mij in zijn stem. Alsof het er niet toe deed als ik er aan onderging - zolang de baby leefde deed ik er niet aan toe. Maar Zander maakte zich wel zorgen. 'En welke gevolgen heeft dat voor Dalina?' De man fronste verrast door de vraag. 'Het zal geen makkelijke zwangerschap zijn met de stress die haar lichaam bevat, het enige risico is dat de baby er als het echt erg is niet voldoende kan groeien,' hij sloeg zijn blik even op mij. 'Ik zou kalmeringsmiddelen aanraden om Dalina's lichaam rust te geven tot de baby er is.' Hij haalde een flesje met een naald uit zijn tas en gaf ze aan Zander. 'En dit is gezond voor Dalina?' vroeg Zander. Hij probeerde zijn bezorgdheid te verbergen.

Het verraste me dat Zander zo bezorgd was. Ik was zwanger en kon zijn welp gezond ter wereld brengen als ik onder kalmeringsmiddelen was. Waar deed hij moeilijk over? Zolang de baby leefde, was mijn gezondheid geen zorg. De man sloeg zijn ogen neer. 'Het zal haar rustig houden tot de bevalling. Dan zal het misschien pijn doen.' 'Pijn?' De man knikte. 'Je zal de pijn hiermee verzachten, maar bij de bevalling zal ze het zonder moeten doen om genoeg kracht te hebben. Dan zal ze de pijn van haar zwangerschap in één keer als een klap krijgen.' Zander keek naar het flesje in zijn hand en schudde zijn hoofd. 'Ik wil niet dat ze pijn lijdt als dat niet nodig is. Is er een natuurlijke manier om de baby gezond te houden?' Ik fronste. Weigerde Zander nou net om mij te drogeren?

Mate.

De man dacht na. 'Rust en gezond eten zal het natuurlijk laten vergaan.' Zander knikte en stuurde de dokter weg. Hij vroeg om privacy met mij.

Ik had mezelf languit op het bed laten vallen toen de rest de kamer verlieten. Nu waren het alleen Zander en ik. Hij kwam op het bed zitten met mijn rug naar me toe.

'Hoe voel je je?' vroeg hij voorzichtig. Ik haalde mijn schouders op. 'Alsof ik vreselijk heb gegeten en er ziek van ben geworden.' Hij draaide zich om. 'Wat wil je?' Ik keek hem vragend aan. 'Ik bedoel: wil je de kalmeringsmiddelen of niet?' Ik schudde mijn hoofd. 'Ik wil mijn hoofd erbij houden en niet als een geest leven tot ik wakker word van de pijn tijdens de bevalling.' Zander knikte. 'Dan zullen we dat doen,' ging hij akkoord. Hij wou opstaan, maar ik greep zijn arm vast. Zander verstijfde en keek verrast om. 'Wat heb je?' vroeg ik. Hij keek me verward aan. Ik ging zitten. 'Je zei dat je stervende was... Wat heb je?' Zander sloeg ongemakkelijk zijn ogen neer. Hij kwam zitten op het bed. Hij zocht zijn woorden.

'Het is een erfelijk iets,' begon hij, 'mijn vader had geluk dat het hem op zijn oude leeftijd vond. Maar bij mij is het drie jaar terug begonnen.' Hij haalde zijn hand door zijn haar. 'We weten nog steeds niet wat het is. Alleen dat het zich snel verspreid en ik nu een klein jaar heb, misschien nog korter.' Hij zag er zo somber uit. 'Doet het pijn?' vroeg ik nieuwsgierig. Zanders ogen ontmoette die van mij. 'Soms. De enige dag is er niks aan de hand, maar de andere krijg ik mijn hoofd er niet bij.' Ik nam zijn hand tussen mijn vingers.

Hij kwam over als een kind. Een kind dat in een wereld was beland van monsters en zich moest aanpassen om te overleven. 'Hoe is je vader overleden?' Zander beet op zijn lip - daardoor voelde ik de vlinder in mijn buik te keer gaan. 'Hij werd gek nadat mijn moeder dood werd gevonden. Door het breken van hun verbond - brak hij. Hij was stil geworden en kwam zijn kamer niet meer uit. Tot ik hoorde dat hij een hartaanval had gehad en dood was, dus ik de nieuwe alfa was.' Ik voelde medelijden in me opborrelen. Hij was net als ik gewoon een kind die alles kwijt was geraakt. Alleen het verschil was dat hij de oorzaak van mijn verlies was.

Monster.

Hij pakte mijn kin vast zodat ik hem recht in de ogen keek. 'Je moest eens weten hoe gelukkig je me maakt met het nieuws dat je zwanger bent,' fluisterde hij. Ik slikte en keek naar zijn lippen. Ze zagen er zo zacht uit. Ik schudde de gedachten van me af en keek hem weer aan.

'Waar heb je Gideon?' vroeg ik. Zander was even verward van het gewisselde onderwerp. 'Wat doet dat ertoe?' Ik haalde mijn kin uit zijn hand en liet mijn hand van hem af. 'Hij is mijn vriend en ik maak me zorgen om hem.' Zander leek gepijnigd bij die woorden.

'Gideon krijgt zijn verdiende loon en blijft een verzekering dat je jezelf niks aan zal doen of mijn welp in je buik.' Zijn woorden brachten me terug in de realiteit.

Ik was hier alleen maar om welpen te baren. Hij zou geen zorgen hebben als ik daaronder leed.

Zander leek te merken wat zijn woorden me aandeden en bood zijn excuses aan. 'Het is niet mijn bedoeling om je te misbruiken, maar ik wil voorkomen dat er chaos zal ontstaan,' hij slikte. 'Zoals ik zei - als ik dood ga zonder een erfgenaam zal er niemand in macht zijn. Dat zal chaos brengen en onderlingen oorlogen die zich niet binnen ons territorium zullen houden. Als er iemand is die de macht zal nemen brengt dat een stevigheid. Dan zal de chaos klein zijn. Enkel om regent te worden tot mijn welp op leeftijd is.' Hij legde zijn handen om mijn wangen. 'En als je jezelf zou bewijzen bij de roedel, zal jij als luna de macht kunnen hebben. Je zal dingen kunnen veranderen zoals jij dat wilt. Je kan onze welp leren wat je wilt.' Ik snoof zijn geur op. Hoe kon ik hem haten?

Moordenaar.

Maar hij was mijn mate en was niet zoals ik me had verwacht.