Schaduw van de wolf

hoofdstuk 44

'Ben je helemaal gek geworden?!' Zander sloeg met zijn vuist op het bureau. De penhouder en papieren schudde heen en weer. 'Jij was bezig met je vergaderingen. En ik moest uit de weg blijven, dus ging ik op onderzoek uit.' Zander snoof.

'Ik bedoelde dat je in je kamer moest blijven, of de achtertuin. Niet problemen opzoeken.' Ik sloeg mijn ogen ten hemel.

'Dan had je dat moeten zeggen,' ging ik tegen hem in, 'of je kon gewoon zeggen dat ik inderdaad net als je moeder wordt behandelt.' Zander haalde een hand door zijn haar en haalde gefrustreerd adem. Ik wreef met mijn hand om mijn pols en keek het kantoortje door. 'Als je wilt dat ik niks doe, ontneem me dan het leven.' Hij keek direct mijn kant op.

'Je bent kinderachtig Dalina. Gedraag je eens als de luna van een roedel.' Er ging een razend vuur door me heen. Ik was niemands luna. 'Jij hebt zonder mijn toestemming gehandeld!' Ik sloeg mijn handen in de lucht uit frustratie. 'Ik heb gedaan wat nodig was,' ging Zander tegen me in. Ik schudde mijn hoofd.

'Je hebt gedaan wat je zelf nodig vond. Het zelfde als jezelf wijsmaken dat je dood chaos zou brengen.' Zander keek weg en snoof. Hij maakte me gek. Deze alfa was net een welp.

'Je geloofd wat Gideon je verteld heeft de waarheid is?' Zijn ogen keerde terug naar mij.

'Momenteel is hij de enige die ik meer vertrouw dan jou.' Zander woedde laaide op. Ik kon het voelen. Hij probeerde het niet eens te verbergen. Zijn handen waren strak gevouwen tot vuisten. 'Hij is een verrader en egoïst!' schreeuwde hij. Ik kromp ineen. 'Gideon doet alleen wat als het hem uit komt. Hij heeft je van me weggehouden!' Ik stapte naar achter met mijn trillende handen achter mijn rug. Zander kwam beangstigend over en toch bleef mijn lichaam smeken naar hem toe te gaan. 'Ik ga hem vermoorden...,' fluisterde hij meer tegen zichzelf. Hij stond op van de stoel achter zijn bureau. Met grote stappen liep hij richting de uitgang, maar ik versperde hem de weg. 'Die actie laat ik je niet doen.' Zander duwde me weg, maar ik greep zijn shirt vast. 'Je gaat niet mijn enige vriend vermoorden!' Zander draaide zich om met een snel tempo - dat ik zijn shirt losliet. 'Ik had hem moeten doden toen hij dat mes in mijn borst stak!' Zijn ogen leken wel vuur te spuwen.

Gideon had het mes dat ik mee had genomen naar de nachtroedel in Zander gestoken om aan hem te ontkomen. Ik was het helemaal vergeten.

'Hij deed het om mij te beschermen van jou!' schreeuwde ik tegen hem. Zander sloeg zijn armen over elkaar. 'Hij hield je van me weg! Hij wou wraak omdat ik zijn mate had vermor-.' 'Mijn zus. Jij hebt mijn zus vermoord!' viel ik hem in de rede. Zander kromp ineen.

'Jij bent hier degene die zich gedraagt als een mensen kind Zander. Je bent een verdomme alfa!' Ik duwde met twee handen tegen zijn borst. Hij gaf niet mee.

'En als alfa mag ik doen wat ik wil.' Hij draaide zich om en baande zijn weg naar buiten. Ik probeerde hem bij te houden, maar hij had grotere voetstappen dan ik.

Er ging paniek door me heen.

paniek.

Gideon.

Zander zou Gideon vermoorden. En ik kon er niks tegen doen. Mijn mate zou de enige wolf die ik vertrouwde het leven ontnemen. Net zoals hij met mijn zus en familie had gedaan.

'Monster!' schreeuwde ik naar hem. Zander keek niet om.

Paniek.

Ik moest iets doen.

Iets.

Ik begon te schreeuwen en zakte op de grond - in de koude sneeuw. Mijn mijn handen greep ik naar mijn buik en bleef schreeuwen. Mijn longen hadden nog nooit zoveel paniek laten gaan. Ik schreeuwde de pijn van verdriet uit. Het trok Zanders aandacht. Hij draaide zich om. Ik kon zijn plotse paniek voelen.

Mooizo.

Zander kwam met een noodvaart aangerend en knielde naast me neer.

'Danila?!' Ik reageerde niet op hem en speelde verder. Ik liet me omvallen en trok mijn spieren samen. Zander handen tilden me op. 'Alles komt goed,' fluisterde hij.

Hij maakte zijn weg terug naar de villa.

Ik hield niet op met mijn stembanden belasten. Het was zo erg dat ik licht in mijn hoofd voelde. Toch bleef ik mijn toneelstukje verder spelen.

Zolang Zander niet aan Gideon zou komen verdiende hij deze paniek. Hij zou boeten voor zijn daden.

Mate.

Mijn mate was in paniek door mij. Ergens ging het tegen mijn gedachten in. Ik wou hem haten, maar er bleven maar vlinders door me gaan. En die heerlijke geur die zo dichtbij was werkte ook niet mee.

Zander duwde de deuren van zijn kamer open met zijn rug en racete naar het bed om me voorzichtig neer te leggen. Ik kroop als een bal ineen en draaide me weg van hem.

'Dalina... Wat is er aan de hand?' Ik kon zijn paniek horen.

'Ga weg,' was het enige wat ik zei.

'Vertel me wat er mis is? Kan ik iets doen?' Mijn hoofd tolde van zijn vragen.

'Ga weg,' herhaalde ik. Zander bleef stil voor een tijdje tot zijn voetstappen de kamer verlieten.

Ik ontspande mijn spieren en blies mijn adem uit. Mijn hoofd voelde licht van het schreeuwen.

Ik keek even op naar de deur die Zander achter zich had gesloten. Opgehaald haalde ik adem. Mijn hoofd liet ik op het kussen vallen.

Zander stond te praten met de dokter die hij meteen had laten halen. Hij stond erop om me na te laten kijken. Maar hij zou niks vinden. Mijn geschreeuw was een toneelspel. En straks zou Zander erachterkomen dat er niks mis was. De welp was prima.

Ik was rechtop gaan zitten toen Zander binnen kwam met een gezicht dat niks goeds voorspelde.

'Waarom deed je dat?' Hij sloeg zijn armen over elkaar. Ik haalde mijn schouders op.

'Misschien zodat je Gideon niets aan zou doen,' mompelde ik. Zander snoof. 'Weet je niet hoeveel paniek je me gaf? Ik dacht dat er wat mis was-.' 'Met de welp zeker? Het gaat je toch niet om mij.' Hij schudde mijn hoofd. 'Ik geef om je en je liet me schrikken.' Deze keer snoof ik.

'Als je om me gaf zou je Gideon niks aandoen. Dan zou je hem laten gaan,' zei ik. Ik duwde mezelf overeind om Zander in zijn ogen te kijken. Hij haalde een hand door zijn haar en ademde zwaar. Ik voelde zijn emoties alle kanten opgaan. 'Als ik je daarmee kan laten zien dat ik geen slechterik ben.' Zander was het monster van nachtmerries. Hij was de enige slechterik in mijn leven. Maar als ik moest liegen om Gideon te beschermen, dan deed ik dat. 'Deal.' Ik hield mijn hand uit. Zander keek er naar - niet zeker wat hij ermee moest. Uiteindelijk schudde hij hem. 'En je laat hem zonder problemen weg gaan. En zal niet op hem jagen.' Ik hield zijn hand nog vast. Zander zuchtte. 'Best.' Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Zander was er niet al te blij mee.