Schaduw van de wolf

hoofdstuk 5

Na een dag lang trainen kwam ik uitgeput thuis. Mijn mensengedaante trilde van de spierpijn.

Ik trok een trui over mijn hoofd. De stof was ruwer geworden door het te vaak wassen en dragen, maar toch was het mijn favoriet. Op de voorkant waren nog stukjes zichtbaar van de sticker die erop zat. Een sticker van een band die ik nooit gekend had. De touwtjes van de capuchon waren verloren in de stof. Versleten maar niet vergeten.

Vandaag was de dag voor Thalia's promotie. Leider van de grenswacht. Officieel een beta. Zodra de plek voor alfa of luna vrij kwam zou zij die krijgen. Elk lid van de roedel wist dat. Ze waren het er ook mee eens. Thalia was de perfecte leider. De eerste dochter van Jasper en Vanya. Zijn trots.  Maar doordat ze perfect was stelde wij vader alleen maar teleur. Wij waren geen perfecte leiders. Azura was altijd bezig met zichzelf. Ze vond dat zij het verdiende om alfa te worden, maar door die inzet had Jasper haar al snel afgewezen. Haar enige kans was om beta te worden om zo dicht bij macht te komen, maar ze vond het niet genoeg. Niks was genoeg voor haar. Daarom dronk ze ook; om haar teleurstellingen te vermijden. Lucia daarentegen aanvaarde haar positie. Ze hoefde geen beta te zijn of überhaupt een hoge rang. Het enige wat ze wou was tijd besteden met degene die haar dierbaar waren. Natuurlijk als Thalia haar nodig had zou ze zonder twijfel voor haar klaar staan. En ik? Ik had aanvaart dat ik geen waarde had als jongste. Jasper keek niet op van mij. Hij wou alleen dat ik geen problemen veroorzaakte. Dat ik braaf en gehoorzaam moest zijn. En dat deed ik. Ik luisterde naar wat mij opgediend werd. Maar vaak ontliep ik het. Ontlopen van plichten was een ding van mij geworden. Alles ontvluchten om in het bos te zwerven. Mijn wolf omarmen.

Ik liet mezelf op mijn rug vallen op het bed. Met matras ving me op. Een diepe zucht ontging me. Morgen zou Thalia nog meer aanboden worden door Jasper. Waarschijnlijk zou hij niet opkijken naar de rest. Hij hield ons toch zo vaak buiten zijn zaken met andere roedels. Het was zelfs zo erg dat veel roedels niet eens wisten hoeveel dochters hij echt had. Ze wisten niet eens dat hij alleen maar dochters had.

Er werd op mijn deur geklopt. Zonder af te wachten op een reactie werd de deur geopend. Lucia stond bezorgd in de opening. Ik rook angst van haar afkomen. 'Binnen vijf minuten in de vergaderzaal,' was het enige wat zei ze voordat ze wegliep en de deur open liet. Ik fronste. Lucia was nooit zo snel bang, laat staan dat ik het van haar kon ruiken.

Ik duwde mezelf van mijn bed af en liep mijn kamer uit. Het was de woonkamer door lopen, een hal door en daar stond de deur al open. Jasper, Vanya, Thalia en Azura zaten er al. Nu begon mijn hart sneller te slaan. Angst. We kwamen nooit zomaar met zijn vijven hier, we besproken alles tijdens het eten. De laatste keer was toen de grenzen werden bedreigt en wij onze plichten moesten doen. Ik wist nog dat ik van Jasper op ons huis moest letten. Ik was boos geweest. Boos omdat hij me niets spannend liet doen, maar nu ik terug kreeg was het wel chill. Ik zat gewoon mijn boek te lezen in het huis dat helemaal leeg was terwijl de rest onze grenzen beschermde.

Lucia kwam de ruimte in met Gideon. Ze passeerde me. Nog verward keek ik naar iedereen. Uiteindelijk liep ik richting de tafel. Iedereen stond en keek naar Lucia en Gideon. Thalia wist haar geur te verbergen, maar haar houding zei genoeg, gespannen.

'Waarom moeten we ineens bijeenkomen?' klaagde Azura. Ze zat onderuitgezakt in een stoel. Thalia blies een harde zucht uit, duidelijk geïrriteerd door Azura.

'Gideon heeft wat te vertellen wat van belang is.' Thalia haar stem was fel, boos maar gespannen. Nu keken we allemaal naar Gideon. Hij schraapte zijn keel.

'Morgen zal de schaduwroedel aanvallen. Tijdens Thalia's promotie wanneer niemand de grenzen bewaakt.' Azura haar gezicht stond niet meer op verveeld. 'En,' ze ging rechter zitten, 'hoe zou een wolf als jij dat weten?' Lucia keek naar haar voeten uit ongemak. 'Hij heeft zijn voormalige vrienden gesproken. Vrienden uit de schaduwroedel,' zei Lucia stil. Azura keek verward naar Gideon. 'Vrienden uit de schaduwroedel?' Gideon knikte. Zijn ogen gleden over ons allen heen. 'Mijn oude roedel kwam vaak bij de schaduwroedel,' zei hij, 'daarom ken ik er wolven.'

Thalia zakte op de stoel naast mij. Met de muis van haar hand wreef ze tussen haar ogen. 'Ik ken geen roedel die goed bevriend is of was met de schaduwroedel.' Nu klonk Vanya haar stem. Ze keek hem onderschattend aan met over elkaar geslagen armen. 'Ik zou niet zeggen dat het bepaald vriendschappelijk was. Maar we zijn niet hier om mijn vorige roedel te bespreken.' Zijn ogen schoten naar Thalia, maar het was Jasper die antwoordde. 'Je zei dat ze zullen aanvallen,' hij ging nu ook zitten, 'wanneer en hoe?' Zijn ogen leken wel door hem te boren, zo strak. Ik keek weer naar Gideon die zijn schouder ophaalde. 'Ik weet alleen maar dat ze zullen aanvallen wanneer het niet verwacht wordt.' Jasper was niet tevreden met het antwoord. 'Hoe kan ik zeker zijn dat jij ze niet zal leiden met de aanval? Hoe kan ik zeker zijn dat jij geen verrader bent?' Hij verhief zijn stem. Lucia kromp ineen bij die toon. Jasper stond weer op. Zijn lichaam torende boven Gideon uit. 'Je mag dan wel de mate van mijn dochter zijn, maar dat maakt je geen officieel lid van de roedel,' sprak hij Gideon toe, 'je bent enkel een omega. Een niets in de ogen van de roedel. Hoe kan ik weten dat je geen smerige deal met de schaduwroedel heb gemaakt om mijn dochter mee te nemen? Hoe kan ik weten dat jij niet afkomstig bent van de schaduwroedel–.' 'Pap!' Lucia onderbrak Jasper. 'Zo is het genoeg!' Ze stapte naar Jasper toe en keek hem in de ogen. 'Gideon is hier gekomen om ons te waarschuwen, niet om gekleineerd te worden of uitgemaakt te worden als verrader.' Haar ogen spoten vuur. Ze kromp niet ineen toen Jasper zijn blik versteende. Hij greep haar pols en trok die omhoog. Ze verloor haar balans en stond nu ongemakkelijk tegenover onze vader. 'Jij weet net zo weinig over hem als ons. Hij mag dan wel je mate zijn, maar hij is een wegloper. Hij heeft zijn roedel verlaten en houdt nog steeds achter van welke,' hij keek even naar Gideon. Zijn blik voel afschuw. 'Een omega doet de gekste dingen om zijn leven beter te maken.' Hij liet haar pols los. Lucia hervond haar balans en wreef over haar pols.

Naast me verschoof de stoel. Thalia stond op. 'Lucia. Kan ik je even spreken?' Lucia keek op naar Thalia. Haar ogen waren het vuur kwijt waarmee ze voor Gideon op kwam. Nu verborgen ze tranen. Ze knikte en liep achter Thalia aan die de ruimte uitliep.