Schaduw van de wolf

hoofdstuk 45

Zander had zijn deal nagekomen en liet Gideon de volgende dag gaan. Ik wou erbij zijn om hem uit te zwaaien en had stiekem een tas gevuld met eten geregeld bij Vim.

We liepen samen door de sneeuw naar de poort die de villa van het dorp scheidde. Gideon probeerde rechtop te lopen, maar had duidelijk pijn bij elke stap die hij zette.

Ik stopte met lopen toen we de poort bereikte en keerde me tot Gideon. 'Bedankt dat je Zander heb overgehaald,' bedankte Gideon. Ik glimlachte. 'Jij hebt mij beschermt, dan bescherm ik jou.' Ik reikte hem de tas toe. Gideon keek verbaast naar de tas. 'Er zit eten in voor ongeveer een week, daarna moet je het zelf doen,' informeerde ik. Gideon nam de tas twijfelend aan. Ik hield de stof nog even vast waardoor Gideon opkeek. 'Kan je me een gunst verlenen?' Zijn ogen leken wel goud in het zonlicht. Gideon fronste. 'Kan je achter Thalia aangaan? Ik betwijfel of Zander ze laat leven als hij ze vindt. En ik wil niet dat mijn roedel echt uitgestoven raakt.' Mijn stem trilde bij de laatste zin. Voor maanden dacht ik dat iedereen dood was op Gideon en mij na, maar nu was ik niet alleen.

Gideon knikte na een stilte. 'Ik zal je roedel vinden en van Zander weghouden. Als jij me belooft niks doms te doen.' Ik proestte omdat ik niet probeerde te lachen. 'Ik zou nooit was doms doen,' zei ik onschuldig. Gideon sloeg zijn ogen ten hemel en lachte. 'Daar geloof ik niks van.' Ik sloeg hem speels tegen zijn schouder. Gideon keek even naar het dorp dat te zien was door de poort.

Ik kon mezelf niet tegenhouden toen ik mijn armen om hem heensloeg. Ik drukte hem tegen me aan. Gideon was niet de slechterik die ik dacht die hij was. 'Bedankt voor alles,' fluisterde ik. Gideon was verbaast, maar legde zijn armen om me heen en zijn gezicht in mijn nek. Zijn ademhaling streelde langs mijn huid. Ik hoorde hem stevig inademen toen ik hem losliet. Hij had een getreurde glimlach op zijn lippen. Gideon knikte als afscheid en liep de poort door.

Het duurde niet lang voordat de poorten werden gesloten en Gideon buiten bereik was.

Ik besloot mijn weg terug te wandelen.

Mijn voeten lieten hun sporen achter in de sneeuw.

Voordat ik de villa binnentrede keek ik nog een keer om naar de poort. Ergens hoopte ik Gideon nog te zien, maar door de gesloten poorten was dat niet mogelijk. Hij was vrij en ik zat opgesloten bij Zander. En ik kon niet zomaar weg. Hoe erg ik het wou, het zou niet zomaar kunnen. Ons mateverbond zat tussen ons. Een paar uur van hem weg was al vreselijk. Mijn lichaam wou de hele dag bij hem zijn. Hem aanraken.

Ik kwam de grote hal in en haalde opgelucht adem toen het duidelijk was dat er niemand was - behalve Vim, die bij de trap stond.

De laatste paar dagen had ik hem weinig gezien. Zander wist niet precies waar hij uithing, maar dat hij niet zomaar zou verdwijnen. Vim was trouw geweest aan zijn vader en Zander vertrouwde erop dat Vim ook trouw aan hem zou zijn.

Ik glimlachte naar hem en hij glimlachte geforceerd terug.

'Waar is iedereen? Ik dacht dat er weer vergaderingen zouden zijn,' voegde ik eraan toe. Vim tuurde even de ruimte door tot zijn ogen op mij gericht waren. 'Meneer Zaveri is met zijn beta's aan het praten. De vergaderingen zijn over een uur.' Ik knikte en keek naar de gesloten deuren van het kantoortje. Nu ik besef had dat Zander daar was wilden mijn voeten erheen gaan. Elk vezel dat in mijn lichaam woonde wou hem aanraken.

Uiteindelijk gaf ik mee aan mijn verlangen en liep naar de deuren die gesloten waren. Ik klopte niet, maar opende brutaal de deuren. Zander die over een map heen stond gebogen keek op, net als Hayes en een onbekende wolf. Ik herkende zijn geur. En zijn rode haar herinnerde me aan die aanval op de berg. 'Jij,' beschuldigde ik de ginger. Hij leek zich te beseffen wat ik me herinnerde en sloeg zijn ogen neer. Ik wou nog wat zeggen, maar Zander was me voor. 'Wat kom je hier doen Dalina?' Hij rechtte zijn rug en keek me recht in mijn ogen aan. Ik herpakte mezelf en keek Zander in zijn ogen terug. 'Heb ik een rede nodig?' Hayes probeerde een glimlach te verbergen door weg te kijken. Zander zuchtte. 'Waar zijn jullie mee bezig?' Ik liep naar de map toe op het bureau. Zander volgde elke stap die ik zette. Met zijn wijsvinger wees hij naar de gemarkeerde plekken. 'Mijn wolven hebben mijn territorium afgespeurd naar een plek waar Abel jouw roedel kan houden. De blauwe stippen zijn mogelijke plekken. Toby,' hij gebaarde naar de ginger die naar schaamte rook, 'heeft een nieuwe brief gevonden in één van de gebouwen. Er stond op dat mijn val niet lang meer zou duren.'

'Dus wat is je plan nu? Abel bedreigt je letterlijk met de brieven. Is dat niet genoeg bewijs?' Zander schudde zijn hoofd. 'Om Abel neer te halen heb ik meer dan deze brieven nodig. Doordat hij mijn vaders meest vertrouwde wolf was, vertrouwen de wolven hem eerder dan mij.'

'Abel is uit op de alfa titel?' Zander haalde een hand door zijn haar en knikte. 'Waarom geef je niet gewoon wat hij wilt? Dan hoef jij niet zoals je vader te zijn. Dan zal hij mijn roedel laten gaan en kan ik terug en misschien vergeeft Thalia je dat je bij de maanroedel mag.' Het was geen hoop die ik wou houden. Ik wou Zander niet in de maanroedel, maar omdat hij mijn mate was, was het nodig om hem bij me te hebben. Zander schudde direct zijn hoofd. 'Ik ga Abel niet zomaar geven wat hij wilt,' zei hij. 'Ik ben de alfa van de schaduwroedel en ik val niet tot mijn knieën voor iemand anders.' Zijn stem was strak en liet geen emoties door.

Ik hoorde de ginger ongemakkelijk schuifelen met zijn voeten. Onbewust voelde ik me in de bui voor chaos.

'Wist je dat die wolf,' ik wees naar de ginger, 'mij heeft aangevallen op berg bij je grens. Dankzij Gideon was ik er ongeschonden onderuit gekomen, maar als Gideon er niet was...' Ik genoot ervan hoe Zander zijn ogen naar de jongen had gericht. '...dan had het niet heel goed afgelopen.' Ik trok een scheve glimlach en haalde nonchalant mijn schouders op.

Zander kalmeerde zichzelf door diep in en uit te ademen. 'Is dat waar Toby?' Toby. Hij was degene die bij de ene keer op de berg had aangevallen met andere wolven. Ik zag Toby voorzichtig knikken in mijn ooghoek. Zander wreef door zijn gezicht en richtte zich tot Hayes die opeens zijn aandacht terug volledig bij Zander had.

'Hayes zou jij Dalina willen vergezellen buiten het kantoortje?' Er lag een bedreigde ondertoon in zijn stem. Hayes knikte en liep mijn kant op.

Voor me stopte hij om me aan te kijken. 'Wat vind je ervan om de keuken te plunderen mevrouw Zaveri?' Mijn nieuwe naam stond me niet aan. Voor mezelf zou ik altijd een Haile blijven. Ik zuchtte en liep voor Hayes het kantoor uit.