Schaduw van de wolf

hoofdstuk 47

'Wie was die wolf?' Hayes keek me boos aan omdat ik hem onderbrak. 'Toby was die wolf. En hij gaf me al een onderbuik gevoel -.' Hayes' woorden stopte alsof hij ineens wat bedacht. Hij hapte naar lucht en sprong van het aanrecht af. 'Wat is er?' Ik was in de war van Hayes. Hij draaide zich naar me toe. 'Toby was vrienden met Abel en het is onderhand wel duidelijk dat hij niet helemaal achter Zander staat.' Ik fronste.

'Dus je beweert dat Toby aan Abels kant staat?' Hayes hield zijn hand voor zijn mond toen Vim de keuken in kwam. Ik was verbaast dat hij deed alsof Vim niet te vertrouwen was. Hayes volgde hem met zijn ogen tot hij de keuken weer uit was.

'Wat is er mis?' vroeg ik fluister schreeuwend. Hayes keek de keuken door voordat hij weer tot mij richtte.

'Ik heb Vim een paar keer gevolgd,' begon hij. 'Hij gaat s'avonds ergens heen en ik wou weten waarheen. Maar elke keer dat ik hem volgde, verloor ik zijn spoor. Dus hij is niet te vertrouwen tot het tegendeel bewezen wordt -.' Hayes viel stil toen een bediende met twee drankjes aankwam lopen. Ze bood ze vriendelijk aan, dus vond ik het ene plicht om hem aan te nemen. Hayes wuifde het weg. De bedienden bleef even doorzagen, maar keerde uiteindelijk terug naar de rest van de bedienden. Ik keek haar even na voordat ik me weer naar Hayes keerde en een slok nam. Het was een bittere smaak die me niet zo snel bekend voorkwam.

'Je denkt dus dat Vim iets van plan is?' Het klonk nog gekker om te zeggen dan te denken. Hayes wreef met een hand door zijn nek.

'Ik heb een gesprek van Abel met iemand hier in de villa kunnen onderscheppen,' legde hij uit. Ik knipperde even om Hayes helder te krijgen. Mijn zicht leek als een waas. Met mijn ongefocuste aandacht nam ik nog een paar slokken. 'Ze hadden het over een sabotage of zoiets. Ik probeer nog steeds uit te vinden waar op duidde, maar geen succes,' mijn hoofd voelde als een veertje. Mijn lichaam voelde zwak. Ik moest Hayes vastgrijpen om niet te vallen. Ik voelde zijn spieren aanspannen.

Nu leunde ik met mij hele gewicht op Hayes die richting Toby keek. Er ontstond onrust in de keuken. Mijn hoofd suisde. Ik probeerde me aan Hayes vast te houden die dingen vroeg, maar zijn stem leek zich te vermengen met alle geluiden. Het voegde allemaal samen - onmogelijk om te onderscheiden.

Ik kon gespierde armen voelen toen hij me optilde. Mijn lichaam hing slap in zijn armen. Ik probeerde mijn ogen open te houden, maar het licht dat door de ramen kwam was te vel.

Het was het drinken. De bittere smaak woonde nog in mijn mond. Vier slokken had ik uiteindelijk genomen.

Het slappe gevoel in mijn lichaam werd vervangen door pijn. Ik kon mijn mond niet tegenhouden toen er geschreeuw uit kwam. Ik greep naar mijn buik. Het deed zoveel pijn.

Hayes was nog steeds aan het lopen. Uiteindelijk drong de heerlijke geur van Zander mijn neus door. Ik probeerde mijn ogen verder te openen om hem te zien. Ik voelde zijn paniek.

Mate.

Mijn hand reek naar Zander toe die hem vastpakte. Mijn buik deed zoveel pijn dat ik nog een keer schreeuwde. Mijn zicht vormde een grote waas. 'Zander...' wist ik uit te brengen.

'Ik ben hier. Ik ben hier.' Ik voelde Hayes me overdragen aan Zander die weer ergens heen liep.

'Haal de dokter!' riep hij over zijn schouder. Ik hield me vast aan zijn geur, maar alles leek wel een grote waas te worden. Ik greep nog eens naar mijn buik.

De pijn werd me te veel. Mijn lichaam leek van binnenuit te worden verscheurd. Ik merkte dat mijn ademhaling te snel ging. Dit was geen paniek, maar pijn. Pijn wist me te overmeesteren.

De waas werd donkerder.

Ik probeerde Zanders naam te zeggen, maar de realiteit ontglipte me. Het verdween in een zwartgat. Er was geen houvast.