Aşkın Bedeli'nde sevilen çocukların büyümüş halleriyle dolu dolu yeni bir hikaye. Aşkın Bedeli'ni okumadan da bağımsız olarak hikayeyi okuyabilirsiniz çünkü onların hikayesi başka olacak. Eymen, Miray, Altuğ ve Azra'nın yürek burkan aşklarını, dost...
Herkese merhaba, Söz verdiğim gibi kısa sürede Miray ve Eymen bölümü geldi. Dün paylaşacaktım ancak sayfa hep hata verdi o yüzden bu sabaha kaldık. :)
Çok ama çok uzun rekor bir bölüm geldi. Miray ve Eymen'i isteyen çok sayıda mesajlar alıyordum bu bölüm onları doya doya okuyabilirsiniz.
Yer yer ikisinede kızdığınız anlar olabilir. Yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen bazen yoğunluktan cevap veremesem bile hepsini okuyorum benim için çok kıymetli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eymen bu sabah gülümseyerek kaçıncı sabrını çektiğini bilmeden bir kez daha derin bir nefes alıp karısına hayatının aşkı olan küçüğüne anlayışla bakıp dudaklarını diliyle ıslattı.
"Olmuyor işte buda olmuyor nasıl olur böyle bir şey çıldıracağım daha geçen hafta giydim ben bu elbiseyi."
Miray aynanın karşında sinirle söylenip üstündeki elbiseye ha ağladı ha ağlayacak olan yüz ifadesiyle bakarken Eymen içinden "şimdi bunuda çıkaracak." Dedi ve der demez Miray adeta tepinerek elbisesini çıkardığı gibi yatağın üstündeki kıyafet yığını arasına attı daha fazla dayanamayarak ağlamaya başladı ve Eymen karısına doğru yürüyüp onu kolları arasına çekip sarıldı.
"Küçüğüm niye böyle yapıyorsun yazık şu göz yaşlarına."
"Gelmeyeceğim ben sen git bekletmeyelim kimseyi Eymen."
Kendisine sarılmış göğsünde ağlayan sevdasına gülümsedi Eymen ona hiç kıyamıyordu. Hamilelik Miray'ın dengesini fena halde bozmuştu. Karısını anlıyordu ona elinden gelen her desteği veriyordu ancak Miray'ın duygu durumu sürekli değişiyor ve sürekli alınıp ağlıyordu. Hamileliğinin son ayları bir hayli zor geçiyordu duyguları çok dengesizleşmişti.
Biraz daha sabretmeleri gerekiyordu oğlu doğduğunda her şeyin çok daha iyi olacağına inanıyordu Eymen.
Şimdi ağlayarak kendisine sarılan üzerinde sadece iç çamaşırları olan karısı onu yine fazlaca etkilsede şuan yeri ve zamanı değildi bunuda biliyordu. Eğer buna dair tek kelime ederse Miray mahvederdi.
Miray'ın çenesine dokunan eli nazikçe karısının başını kaldırdı onun kıyamadığı göz yaşlarıyla ıslanan elâlarına bakıp gözlerinden öptü gülümsedi.
"Seni sorana ne diyeyim. Malum ailemin göz bebeğisin ve benden önce seni soruyorlar sevgilim.''
"Üstüne giyecek bir şeyi yok o yüzden doğuma kadar evden çıkmayacak dersin. Şunuda ekle doktor onu uyarıyor ama karım boğazını tutmuyor yürüyen top gibi oldu de."
Miray burnunu çekip tatlı tatlı ağlarken Eymen'in aşkı şahlanıp ayağa kalktı karısının dolgun küçük dudaklarına ıslak derin bir öpücük bırakıp yüzünü avuçları içine aldı.
