Seni Bana Getiren Kusursuz TEVAFUK (+15)

24

Genç kız gözlerini yavaşça araladı. Başındaki şiddetli ağrıdan bir yere odaklanması zordu. Nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu. Ahşap duvarlarda eski insanların fotoğrafları, kılıçlar, tüfekler, halılar... Elini zonklayan başına bastırdı.

"Sonunda."

Sesi duyar duymaz telaşla oturdu. Sırtını duvara verene dek geriye kaçtı. Bacaklarını toparladı. Karşısında koltukta oturan adama baktı ve onu şıp diye tanıdı.

"Sizi tanıyorum."

Adam gülümsedi. "Ben de seni tanıyorum Su."

"Siz babamla her sabah işe giden Niyazi Akdağ olmalısınız."

Adam şaşkın bir gurur yaşadı. "Adımı nereden öğrendin?"

"İnternetten. Belediyenin sitesine bakmam yetti." Çekinerek sordu. "Benden ne istiyorsunuz?"

Adam derin bir nefes aldı. Kıza yakın sandalyeye yaklaştı. Su, hortlak görmüş gibi ona bakıyordu.

"Ba-bana zarar verirseniz öldürmeyi de unutmayın! Çünkü sizi herkese söylerim!"

"Sakin ol Su. Sana zarar vermeyeceğim. Benim de senin gibi bir kızım var."

"Öyleyse benden ne istiyorsunuz?"

Adam bir süre evin içini inceledi. İyi para kazanıyordu. Ailesinden kalma bu bağ evine yatırım yapmıştı. Şömine, duvara çakılmış raflar, pencere kenarında okuma köşesi, modern bir mutfak, rahat yataklar... Eşi oraya bayılıyordu. Çocukları için de bir havuz yaptırmıştı. Yazları orada kalıyorlardı. Çorum kurak bir bölge sayılırdı ve Belediye'deki işlerinden dolayı çok sık seyahate gidemiyordu.

Sonunda kıza baktı. "Babanı ne kadar tanıyorsun Su?"

"Cevaba göre mi yargılanacağım?"

"Hayır."

"Yoksa tüm bunları O mu istedi?"

Adamın kaşları şaşkınlıkla aralandı.

"Sanırım bilmediğim çok şey var."

"Sanırım."

"Hiçbir şeyden haberin yok. Annen bahsetmedi."

"Annemle evliliği hakkında konuşmayız."

Adam gözlerini kısarak baktı. Ulaştığı sonuca şüpheyle yaklaştı. "Babanla neden anlaşamıyorsun?"

"Psikolojik durumumu ölçmek için mi kaçırdınız? Kendim gelebilirdim."