↬Νοικιάζω

793 74 6
                                    

Chapter 1

«Και από εδώ είναι το μεγάλο υπνοδωμάτιο.»

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, τελείωσα την ξενάγηση του σπιτιού στους νέους ενοικιαστές, την οικογένεια Jenner.

«Είναι πραγματικά υπέροχο όλο το σπίτι. Πιστεύω θα βολευτούν πολύ και τα παιδιά μας.»

Χαμογέλασα, κοιτώντας για τελευταία φορά το δωμάτιο των γονιών μου. Μου ήταν αρκετά δύσκολο να καταλήξω στην απόφαση να δώσω το σπίτι, αλλά ήταν η μοναδική λύση για να ενισχυθώ οικονομικά σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που προσπαθώ να βρω κάποια δουλειά παράλληλα με το σχολείο.

«Έχετε παιδιά;»

Κάθισα στην τραπεζαρία και έριξα μια γρήγορη ματιά στο κινητό μου για να διαβάσω το μήνυμα του Ace.

«Ναι, τρία! Ελπίζω να μην υπάρχει κάποιο θέμα με αυτό, ο μεγάλος μας είναι και στην ηλικία σου.»

Η κυρία Jenner με κοίταξε πονηρά και ένιωσα τα μάγουλα μου να φλέγονται.

«Όχι, κανένα θέμα. Βλέπετε έχουμε και εμείς μικρά παιδιά στο σπίτι.»

Είπα δείχνοντας την Melissa που έπαιζε μαζί με τον Aaron και τα αυτοκινητάκια τους στο σαλόνι.

«Τα αδέρφια σου;»

«Περίπου.»

Γέλασα άβολα.

«Εσύ μένεις εδώ κοντά;»

Ρώτησε.

«Ναι, με το αγόρι μου και τα παιδιά. Την μικρή εννοώ, απλά ο Aaron συχνάζει τόσο πολύ στο σπίτι μας που είμαστε ένα βήμα από το να του φτιάξουμε δωμάτιο.»

Με κοίταξαν αρκετά περίεργα, αλλά δεν έδωσα σημασία. Ίσως με θεωρούν πολύ μικρή για να συγκατοικώ με ένα αγόρι, αλλά δεν τους αδικώ.

«Λοιπόν Skylar αύριο θα σου τηλεφωνήσουμε να ολοκληρώσουμε την διαδικασία.»

Δέχτηκα την χειραψία της και χαμογέλασα ξανά στο ζευγάρι. Μόλις έφυγαν, ξάπλωσα στον σκονισμένο καναπέ ταλαιπωρημένη. Κρατούσα στην αγκαλιά μου μια φωτογραφία των γονιών μου.

Το σπίτι μας ήταν πια άδειο, χωρίς καμία αίσθηση της παρουσίας τους. Οι άσχημες αναμνήσεις με τον θείο μου αντικατέστησαν την ζωντάνια που κατέκλυζε τόσα χρόνια αυτόν τον χώρο.

«Τι έπαθες;»

Άκουσα την γλυκιά φωνή της Melissa και η θλίψη μου απάλυνε.

«Τίποτα, πάμε να σας αφήσω στο πάρκο;»

Πανηγύρισαν ενθουσιασμένοι και με ένα αβάσταχτο βάρος στο στήθος μου, έκλεισα την βαριά εξώπορτα αυτού του σπιτιού, αφήνοντας πίσω κάθε ανάμνηση που στοίχειωνε το μυαλό μου. Για πάντα.

Φλογερές ΨυχέςWhere stories live. Discover now