Chapter 23
Skylar
«Άντε Skylar!»
Άκουσα την φωνή της κυρίας Smith που περίμενε να μπουν τα τελευταία παιδιά στην τάξη, βλέποντας οτι περπατούσα αργά.
«Που είναι τα βιβλία σου;»
Σταμάτησα απότομα, συνειδητοποιώντας οτι δεν τα είχα πάρει μαζί μου. Την κοίταξα διστακτικά.
«Τα ξέχασα στο—»
Εκνευρισμένη, απάντησε διακόπτοντας την δικαιολογία μου.
«Πήγαινε να τα πάρεις και έλα γρήγορα στο μάθημα. Γράφουμε τεστ.»
Μούγκρισα και κινήθηκα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Επιτάχυνα το βήμα μου, ώστε να προλάβω να πάρω τα βιβλία μου από το ντουλαπάκι μου.
Δεν μου αρέσει να κουβαλάω την τσάντα μου συνεχώς, ειδικά όταν είναι βαριά. Τα βιβλία μου—σχεδόν πάντα—τα αφήνω εκεί μέσα, εκτός εάν έχω διάβασμα.
Φτάνοντας στον άδειο διάδρομο, συνειδητοποίησα οτι το ντουλαπάκι μου ήταν ορθάνοιχτο και η κλειδαριά παραβιασμένη.
Σκατά, σκατά, σκατά. Τα έχω αντέξει όλα, αλλά αυτό παραπάει. Έχω όλα μου τα προσωπικά αντικείμενα εκεί μέσα.
Έτρεξα προς το μέρος του και παρατήρησα βιαστικά το εσωτερικό του. Όλα βρίσκονταν στις θέσεις τους. Τα βιβλία μου, η κασετίνα μου, το πρόγραμμα μου, το σάντουιτς μου—
Τι;
Γούρλωσα τα μάτια μου όταν το αντίκρισα. Η μυρωδιά του εξαπλώθηκε στον χώρο και ένιωσα το στομάχι μου να παραπονιέται ξανά. Το άγγιξα διστακτικά. Ήταν φρέσκο, από το κυλικείο. Είχα πολύ καιρό να αγοράσω πρωινό από εκεί.
Χαμογέλασα ασυναίσθητα, μέχρι που αντιλήφθηκα οτι δεν ήμουν εγώ αυτή που το τοποθέτησε εκεί. Κούνησα μπερδεμένη το κεφάλι μου.
Ένας θόρυβος από τα δεξιά μου με αποσυντόνισε. Στράφηκα προς το μέρος από το οποίο προερχόταν. Ο Ace έτρεχε για να πάρει τα βιβλία του.
Φυσικά. Φυσικά και θα ήταν εκείνος.
Έκλεισα σφιχτά τα μάτια μου και κούνησα μπερδεμένη το κεφάλι μου. Άρπαξα το σάντουιτς και περπάτησα ως το μέρος του.
Καθώς άνοιγε το ντουλαπάκι του λαχανιασμένος, τον άγγιξα με τον δείκτη μου στην πλάτη του για να του τραβήξω την προσοχή.
Γύρισε προς το μέρος μου και άφησα το φαγητό του στο στήθος του.
«Δεν χρειαζόταν.»
Είπα και το έπιασε με το ένα του χέρι, μιας και κρατούσε τα βαριά του βιβλία στο άλλο.
«Κράτα το.»
Είπε με σοβαρό τόνο και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
«Δεν μπορώ να το δεχτώ. Σε ευχαριστώ πάντως.»
Ξέσπασα άθελα μου, συλλαβίζοντας τις τελευταίες λέξεις και τα πρώτα δάκρυα συσσωρεύτηκαν στα μάτια μου.
«Είσαι τόσο πεισματάρα.»
Είπε με θυμό και το έβαλε στην τσάντα μου.
«Θέλω να βοηθήσω, τόσο κακό είναι; Γιατί δεν με εμπιστεύεσαι; Νόμιζα οτι είχες καταλάβει οτι αυτός ήταν ο σκοπός μου από την αρχή. Δεν είμαι τόσο αναίσθητος για να αφήσω μια κοπέλα να λιποθυμήσει από την πείνα για δεύτερη φορά. Αν εσύ θεωρείς οτι το κάνω επειδή σε λυπάμαι και όχι επειδή πραγματικά ενδιαφέρομαι για εσένα και για κάθε άτομο που θα υπέφερε έτσι, τότε είναι δικό σου πρόβλημα και καλό θα ήταν να το λύσεις σύντομα, αν δεν θέλεις να καταλήξεις ξανά μόνη σου.»
Μονολογούσε, κοιτώντας με έντονα στα μάτια. Ένα ρίγος διαπέρασε το σώμα μου και έμεινα ακίνητη στην θέση μου.
«Πως μπορώ να σε εμπιστευτώ από την στιγμή που μου παρουσιάζεις ένα άλλο πρόσωπο κάθε φορά;»
Ψέλλισα και του έδωσα το σάντουιτς πίσω. Ένιωσα τις γροθιές του να σφίγγονται, μιας και τα σώματα μας σχεδόν ακουμπούσαν μεταξύ τους. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Εσύ μου βγάζεις τον καλό μου εαυτό και ξέρω πολύ καλά για ποιον λόγο γίνεται αυτό. Καλύτερα να μην απορείς και απλά να με πιστέψεις.»
Απάντησε με κλειστά μάτια και προσπάθησε να μου δώσει πάλι το σάντουιτς. Μάζεψα τα χέρια μου βιαστικά στο πλάι για να μη το αφήσει πάνω μου και γέλασε με την παιδιάστικη συμπεριφορά μου.
«Είναι απλά ένα γαμημένο σάντουιτς. Όπως είχες πει και εσύ, ο μπαμπάς μου μπορεί να μου πάρει άλλα δέκα τέτοια, άλλα εκατό τέτοια.»
Η απάντηση του ήταν πολύ ειρωνική και με έκανε να νιώσω άσχημα. Άφησε το σάντουιτς ξανά επάνω στα βιβλία μου και έφυγε εκνευρισμένος από κοντά μου, προκαλώντας μου ακόμη περισσότερες απορίες. Με μπερδεύει τόσο πολύ.
Η καθηγήτρια ούρλιαζε επειδή καθυστερήσαμε και επανήλθα στην πραγματικότητα. Έχω και ένα τεστ να γράψω, όμως εγώ έμεινα στην ίδια θέση, μπροστά στο ντουλαπάκι του Ace, νιώθοντας γεμάτη πλέον και καθόλου πεινασμένη, μιας και ένα περίεργο σφίξιμο στο στήθος είχε αντικαταστήσει την πείνα μου.
ESTÁS LEYENDO
Φλογερές Ψυχές
Novela JuvenilΗ Skylar Bretton, ορφανή από γονείς, μένει με τον ψυχικά διαταραγμένο θείο της και βιώνει μια δύσκολη περίοδο, καθώς την κακοποιεί. Ο Ace Smoker, γιός ενός πολύ πλούσιου επιχειρηματία φαίνεται πώς ζει την ζωή που όλοι ονειρεύονται. Ή μήπως όχι;
